Συμμετέχουμε στις Ευρωεκλογές και κρίνουμε το αποτέλεσμα τους, δήθεν ευρωπαϊκά, όταν η χώρα μας δεν έχει καμιά σχέση με τα πολιτικά συστήματα και τα συστήματα διακυβέρνησης των κρατών και των λαών της Ευρώπης  Κάνουμε συγκρίσεις με τα άλλα κράτη και βγάζουμε συμπεράσματα όταν στα άλλα κράτη την ευθύνη για τα καθημερινά προβλήματα των πολιτών, την εκπαίδευση, την υγεία, την διαβίωση, την πρόνοια και την στέγη την έχουν οι πολίτες και οι Δήμοι τους και όχι οι πολιτικοί των κυβερνήσεων!

Στην Ελλάδα το αποτέλεσμα των εκλογών εξαρτάται από ελάχιστους ανθρώπους! Από τους αρχηγούς των κομμάτων! Αυτοί σύμφωνα με το Σύνταγμα ελέγχουν το κόμμα και αυτοί έχουν την ευθύνη των προτάσεων και της διαχείρισης όλων των δημοσίων υποθέσεων από τα εθνικά θέματα, μέχρι την λειτουργία του νηπιαγωγείου στο τελευταίο χωριό! Οι αρχηγοί των κομμάτων και οι κολλητοί τους! 

Στην Ελλάδα επίσης, η ψήφος των πολιτών στις εκλογές διαμορφώνεται από την καλή η κακή λειτουργία του συνόλου των δημοσίων υποθέσεων από τα μικρότερα καθημερινά προβλήματα μέχρι και τα μεγαλύτερα αναπτυξιακά, δημοσιονομικά και εθνικά. Αυτό το γεγονός ανοίγει την βεντάλια της απόφασης των πολιτών σε δεκάδες ουσιώδη ή επουσιώδη θέματα και άρα σε ενδεχόμενα λαθεμένες κρίσεις, αλλά και σε αδιαφορία και αποχή, αφού άλλοι είναι αυτοί που θα του επιλύσουν τα προβλήματα. Αντίθετα στην Ευρώπη η αποχή αφορά τα μεγάλα θέματα αφού τα καθημερινά τα επιλύουν οι ίδιοι και οι Δήμοι τους.

Στην ουσία το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών που αφορούσε την Ευρώπη και τις επιπτώσεις της συμμετοχής μας σε αυτή, σε μας  περιορίστηκε στην αντιπαράθεση των ελλαδικών προβλημάτων και ο λαός  απείχε ή τιμώρησε, με αποτέλεσμα να αναδειχθεί το μεγάλο πρόβλημα του πολιτικού μας συστήματος που εάν η λειτουργία του συνεχιστεί οι συνέπειες θα είναι απρόβλεπτες και σίγουρα μοιραίες για την χώρα. 

Ούτε τα κόμματα, ούτε ο λαός είναι συμμέτοχοι στις αποφάσεις και τις ευθύνες διαχείρισης των δημοσίων υποθέσεων. Μάλιστα είναι ανύπαρκτες οι βαθμίδες και οι βαθμοί ευθύνης ανά δημόσια υπόθεση και ανά περιοχή, ώστε και οι κρίσεις να είναι οριοθετημένες και ακριβείς! Τα πάντα είναι καθετοποιημένα και εξαρτώνται σύμφωνα με το Σύνταγμα από έναν άνθρωπο. Τον αρχηγό του κόμματος και φυσικά τον περίγυρο του…

Αυτό το πολιτικό σύστημα είναι πλέον παρωχημένο. Είναι ένα σύστημα που η εμπιστοσύνη του λαού προς αυτό συνεχώς απομακρύνεται όλο και περισσότερο. Και το χάσμα μεταξύ του λαού και της πολιτικής διευρύνεται.  Τα κόμματα είναι αλλού και η κοινωνία αλλού! Είμαστε μια χώρα σαν το καράβι που έχει έναν καπετάνιο και όλοι οι άλλοι είναι επιβάτες! 

Μην πιστέψετε ότι οι εκλογές αφορούσαν τα κόμματα και τον λαό! Τους αρχηγούς των κομμάτων αφορούσαν και φυσικά τους Ηρακλειδείς τους.. Αυτοί έχασαν εκτός από τον κ. Κασσελάκη που από το πουθενά πήρε 15%!

Υπάρχει λύση? Υπάρχει ελπίδα? Υπάρχει πρόταση?

Το πολιτικό μας σύστημα και το σύστημα διακυβέρνησης είναι μονοπρόσωπο και συγκεντρωτικό! Και άρα αυτός που θα δώσει την λύση υποχρεωτικά είναι ένας αρχηγός! Ένας που θα αποφασίσει να αλλάξει το πολιτικό σύστημα και το σύστημα διακυβέρνησης, να αποποιηθεί τις  υπερεξουσίες του και να μεταφέρει ευθύνες στα κόμματα και στους πολίτες!

Τους γνωρίζουμε όλους, τους μεγάλους και τους μικρούς αρχηγούς εκ των οποίων κανένας μέχρι σήμερα δεν είπε και δεν έδειξε ότι έχει την θέληση να μειώσει την εξουσίες του! Ο μόνος που έμεινε να μάθουμε είναι ο Κασσελάκης που από το πουθενά πήρε 15%.

Θα φανεί στους επόμενους δύο με τρεις μήνες. Τόσο χρειάζεται γιατί είναι καλοκαίρι. Να είστε σίγουροι. Εάν και ο Κασσελάκης  βουλιάξει στην γλύκα της εξουσίας και στις σειρήνες του 3, του 5, του 10 και του 15%, όπως όλοι οι άλλοι,  τότε να είστε σίγουροι ότι το καράβι θα συνεχίσει την ίδια πορεία. Ανταρσία αποκλείεται να γίνει γιατί όλοι κοιμούνται στις καμπίνες της πρώτης, της δεύτερης και της τρίτης θέσης ή στο μπαλαούρο και όσο θα καθυστερεί η εμφάνιση άλλου καπετάνιου το πλοίο θα το λυμαίνονται οι πειρατές…  

Το διαβάσαμε στην εφημερίδα των Συντακτών και σας το μεταφέρουμε για να υπενθυμίσουμε  τα άρθρα μας για τα Φαντς και τις επενδύσεις τους.

4 υπερχρεωμένες εταιρείες ιχθυοκαλλιεργειών , οι “Νηρέας” “Σελόντα”, “Ανδρομέδα ” και “Περσέας” συνενώθηκαν το 2019  και η κυβερνητική “οικονομική διπλωματία” ανακάλυψε  δύο Φαντς το ένα από τα Εμιράτα και το Αμπού Ντάμπι και το άλλο Αμερικάνικο και ο κ. Μητσοτάκης το παρουσίασε ως επιτυχία και την διαχείριση των παραπάνω την ανέλαβε  η εταιρεία τους Avramar. Η κυβέρνηση ήταν αυτή που συντόνισε τις εμπλεκόμενες πλευρές, με τις απαραίτητες φυσικά “γέφυρες”

Το “θαύμα” αυτό της κυβέρνησης κράτησε δύο χρόνια και στο τέλος του 2022 η εταιρεία χρωστούσε 500 εκατομμύρια ευρώ (πεντακόσια) και από τον Μάιο του 2023 ζητούσε αναδιάρθρωση του χρέους και νέα χρηματοδότηση. Οι τράπεζες είπαν όχι και τα περιβόητα Φαντς “την “έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια” !!! Και η κυβέρνηση εξασφάλισε δάνειο 20 εκ. ευρώ για να διατηρηθεί νεκροζώντανη η εταιρεία.

Με την αναδιάρθρωση εάν γίνει ΠΟΙΟΙ ΘΑ ΤΗΝ ΠΑΤΗΣΟΥΝ???

ΜΑ ΦΥΣΙΚΑ ΟΙ ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΥΠΟΠΤΟΙ!  Οι εργαζόμενοι, οι ασφαλιστικές τους εταιρείες και η Εφορία δηλαδή ο λαός.  Αφού με την αναδιάρθρωση θα απαιτηθεί διαγραφή χρεών και προς τους εργαζόμενους. Διαφορετικά όλους τους περιμένει η χρεοκοπία και άρα η ανεργία!!

Η κυβέρνηση με τα παπαγαλάκια της θα συνεχίσει να θριαμβολογεί για τα success story, τις επενδύσεις της και τις επενδυτικές βαθμίδες της.  Ειδικά αυτή η περίπτωση αφορά  ένα παραγωγικό κλάδο, των ιχθυοκαλλιεργειών,  που ήταν πρωταγωνιστής στην ευρωπαϊκή αγορά.

Πήραμε, τον ευχαριστούμε και δημοσιεύουμε την επιστολή που μας έστειλε ο αγαπητός πρώην Δήμαρχος Κώστας Καίσερλης

Αγαπητοί φίλοι

Αυτός που έχει μάτια βλέπει! Ήταν ο πόλεμος και η κατοχή και σε μας μόνο έτυχε ο εμφύλιος και ο μετέπειτα διχασμός. Όμως ανεβήκαμε! Για να έρθει μια δικτατορία και μια εθνική καταστροφή της Κύπρου και μας έριξε. Όμως ξανανεβήκαμε! Για να έρθουν το χρηματιστήριο και η πτώχευση για να πέσουμε. Όμως και πάλι μας λένε ότι ανεβαίνουμε! Να είστε βέβαιοι ότι θα ξαναπέσουμε! Μόνο ένας τυφλός στο μυαλό δεν το βλέπει αφού όλοι έχουμε μάτια…

Αυτό που θα περιγράφουμε δεν είναι της φαντασίας μας, ούτε εντάσσεται στο φάσμα των ιστοριών συνομωσίας. Ούτε είναι αντιπολιτευτικό. Είναι μια αλήθεια που όσο πάει και γίνεται ορατή, ασχέτως εάν άλλα εμφανίζονται.

Αφορμή παίρνουμε από την τελευταία έκθεση του ΔΝΤ που κρούει το “καμπανάκι” κινδύνου για την ελληνική οικονομία εξαιτίας του εξαετούς “ράλι” τιμών που έχει εισέλθει η ελληνική αγορά και η ενοικίαση ακινήτων, την ώρα που οι μισθοί είναι αντιστρόφως ανάλογοι.

Σίγουρα δεν μας επηρέασε για να γράψουμε αυτό το κείμενο η τροπή που παίρνει το μοναδικό “θαύμα” της Ελλάδος, η αξιοποίηση του παλιού αεροδρομίου “Ελληνικό” όπου τελικά καταλήγει στην κατασκευή και αγορά κατοικιών.  Εμείς θα μιλήσουμε για άλλους κινδύνους που ήδη δειλά, δειλά εμφανίζονται.

Μιλάμε για την αύξηση των δανείων της χώρας και των ιδιωτών, αντί της μείωσης τους (653 δις). Μιλάμε επίσης για την απουσία παραγωγικών επενδύσεων, σε αντίθεση με αντιπαραγωγικές στα ακίνητα. Παράλληλα μιλάμε για την πλήρη ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και της υγείας και την εκποίηση νευραλγικών δημόσιων υπηρεσιών (ονομάζονται επενδύσεις). Τέλος αναφερόμαστε στο λίπος που έμεινε ακόμα στη μεσαία τάξη, που  οφείλεται στην ακίνητη περιουσία της (σπίτια και χωράφια) και στην απόκρυψη εσόδων.

Αυτοί οι τέσσερις παράγοντες συνθέτουν ένα εκρηκτικό μείγμα που φαίνεται ότι κάποια στιγμή θα εκραγεί, όταν είναι γνωστό ότι οι απαιτήσεις των δανειστών για την αποπληρωμή των δανείων τους θα ξεκινήσει το 2032. Αυτό προβλέπει το 3ο μνημόνιο που σε αντίθεση με τα δύο πρώτα είχε δεκαπενταετή περίοδο χάριτος μετά το όχι του λαού, υποτίθεται για να ορθοποδήσει η χώρα.

Χτίζουμε λοιπόν ουρανοξύστες στο Ελληνικό. Χτίζουμε ιδιωτικά πανεπιστήμια δηλαδή τον τρίτο όροφο της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Χτίζουμε ιδιωτικές κλινικές δηλαδή τον τρίτο όροφο της ιδιωτικής υγείας. Και αγνοούμε, γιατί δεν έχουμε γνώσεις, ότι οι επενδύσεις σε κατοικίες είναι η αχίλλειος πτέρνα της οικονομίας και μας το λέει το ΔΝΤ. Παραβλέπουμε επίσης, ενώ το γνωρίζουμε, ότι τα θεμέλια της κοινωνίας πέραν της κοινωνικής συνοχής με την ισότητα, είναι η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια δημόσια εκπαίδευση και η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια δημόσια φροντίδα υγείας που σήμερα αργοπεθαίνουν για να συντηρηθούν και να αυγατίσουν τα φροντιστήρια και η ιδιωτική εκπαίδευση, οι ιδιώτες γιατροί και οι κλινικάρχες από το χρήμα της απόκρυψης εσόδων της μεσαίας τάξης

Ήδη διαφαίνεται ότι θα έρθει η ημέρα που η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ) που ελέγχεται πλήρως από τους δανειστές μας και γνωρίζει σε βαθμό μαγνητικής ακτινογραφίας τι αδήλωτα έχει και ο τελευταίος κάτοικος του Καστελλόριζου ότι θα βάλει χέρι. Η οριζόντια φορολόγηση είναι το χάδι. Έτσι προετοιμάζονται και έτσι θα ξεπληρωθούν τα δανεικά που η αποπληρωμή τους θα ξεκινήσει το 2032! Από την λιποαναρρόφηση  της μεσαίας τάξης….

Και θα έρθει η ημέρα που η μεσαία τάξη θα βρεθεί χωρίς λίπος γιατί θα το πάρει η ΑΑΔΕ, αλλά και χωρίς καλή δημόσια εκπαίδευση και καλή δημόσια φροντίδα της υγείας γιατί κανένας δεν την σκέπτεται σήμερα, αλλά ούτε και ιδιωτική γιατί δεν θα έχει η μεσαία τάξη λίπος για να τα πληρώσει, θα τα έχει πάρει η ΑΑΔΕ για να ξοφλήσει τα δάνεια.

Ποιά κοινωνία των δύο τρίτων. όπως μας λέγανε, όπου οι άνθρωποι εκεί θα τολμούν, θα είναι οι μορφωμένοι και οι δημιουργικοί. Αυτοί μας οδηγούν στα δύο τρίτα των αδύναμων, των δυσπροσάρμοστων, των άτυχων που τότε λέγανε ότι θα είναι το ένα τρίτο. Είναι οι ίδιοι που μας πτώχευσαν. Είναι οι ίδιοι που αποδέχτηκαν την εμπροσθοβαρή αποπληρωμή των δανεικών των δύο μνημονίων και απέτυχαν.

Εκεί πάμε και δυστυχώς αυτή η εξέλιξη συνοδεύεται ή ακόμα και προηγείται η κατάπτωση των ηθικών και των πνευματικών μας αξιών.

Σας ευχαριστώ για την φιλοξενία Κώστας Καϊσερλης π. Δήμαρχος 

Με αφορμή το άρθρο ενός εξαίρετου επιστήμονα και στελέχους της Αυτοδιοίκησης του Απόστολου Παπατόλια που δημοσιεύσαμε χθες και το οποίο στην πραγματικότητα είχε τίτλο Ο “δημοκρατικός προγραμματισμός” ως αντίδοτο στην παρακμή της Αυτοδιοίκησης” αναδεικνύουμε κάτι σοβαρότερο από το σκόπιμο κατά την άποψη μας έλλειμμα των διαδικασιών του δημοκρατικού προγραμματισμού στην διοίκηση του κράτους μας.

Είμαστε βέβαιοι ότι ο κ. Παπατόλιας αναφερόμενος στην Αυτοδιοίκηση και στην ανάταση της μέσω του δημοκρατικού προγραμματισμού, στην ουσία παρέπεμπε στην ίδια την δημοκρατία και στην αναγκαιότητα ενεργοποίησης των πολιτών στα κοινά που τους αφορούν. Και άρα οι απόψεις μας δεν απέχουν από αυτές του ιδίου, απλά οι δικές μας κτυπούν ευθέως το καμπανάκι του κινδύνου όχι για την στενή έννοια της ύπαρξης των οργανισμών της Αυτοδιοίκησης αλλά για την ίδια την κοινωνία και την δημοκρατία.

Κάποτε ειπώθηκε ότι οι Θρησκεία είναι το όπιο του λαού. Μπορούμε να ισχυριστούμε ότι το όπιο του λαού είναι η αφαίρεση της δυνατότητας και της ικανότητας της κοινωνίας και των πολιτών να συμμετέχουν με δημοκρατικές διαδικασίες στον δημοκρατικό προγραμματισμό των προτάσεων και της υλοποίησης των έργων και των δράσεων που τους αφορούν. Το όπιο το προσφέρουν στον λαό τα γραφειοκρατικά, αυταρχικά και συγκεντρωτικά συστήματα εξουσίας

Μετά την άνοιξη της δημοκρατίας μας τα πρώτα μεταδικτατορικά χρόνια όταν με νόμους καθιερώθηκε ο δημοκρατικός προγραμματισμός,  η σταδιακή με κάθε τρόπο και κάθε μέσο απενεργοποίηση του, είχε μοναδικό σκοπό και στόχο την αποδυνάμωση της αυτόβουλης δυναμικής των τοπικών κοινωνιών να επιλέγουν τα του οίκου τους. Και κυρίως να μην είναι συμμέτοχες και άρα σκεπτόμενες κοινωνίες. Της αφαιρούν σιγά, σιγά την δύναμη που έχει μέσα της να αγωνίζεται για την επιβίωση της, για την καλυτέρευση της ζωής της

Όταν οι σοφοί της          Κίνας έλεγαν σε αυτούς που πεινούσαν να μάθουν να ψαρεύουν αντί να τους προσφέρουν ψάρια, ήξεραν γιατί το έλεγαν. Εμείς πλέον φτάσαμε να τα περιμένουμε όλα, ακόμα και τον δάσκαλο στο σχολείο μας και τον γιατρό στο νοσοκομείο μας, αλλά και τα χρήματα για την κατασκευή του δρόμου μας από την κυβέρνηση και δυστυχώς από τους ευρωπαίους δανειστές μας μέσα από τα κατευθυνόμενα προγράμματα τους.

Έτσι μας έμαθαν γιατί αυτό τον λαό θέλουν. Τον υπάκουο και τον πειθήνιο.  Όμως ένας λαός που περιμένει να του επιλύσουν άλλοι τα προβλήματα του είναι λαός σε εξάρτηση. Μια εξάρτηση παρόμοια με το χασίσι και το όπιο, τόσο γλυκιά που δεν καταλαβαίνεις την υποδούλωση και τελικά τον θάνατο της κοινωνίας, τον θάνατο του πλούτου και του πολιτισμού της που έρχεται.

Σε αυτήν την κατρακύλα δυστυχώς δεν υπάρχουν πλέον τοπικές κομματικές οργανώσεις όπως παλιά για να την σταματήσουν. Ούτε Δήμοι για να αντισταθούν. Αλλά ούτε και οργανώσεις για την πρόληψη κατά της εξάρτησης. Αντίθετα έχουμε βαποράκια αλλά και προμηθευτές του οπίου της ύπνωσης της κοινωνίας (σωτήρες και παρατρεχάμενοι λέγονται) γιατί τα λεφτά είναι πολλά και τα συμφέροντα μεγάλα.