Είπαν ότι το έγκλημα είναι διαχρονικό. Άλλοι είπαν ότι τα προβλήματα ξεκινούν από το 1980 την εποχή του Ανδρέα. Και άλλοι συμπλήρωσαν ότι οφείλεται στις παθογένειες του παρελθόντος.

Και το τραίνο της χώρας φεύγει και δεν έχει γυρισμό.

Λες και δεν ξέρουν ότι οι τσέπες αδειάζουν στα φροντιστήρια. Ότι οι εκπαίδευση είναι για τους έχοντες, ή γι’ αυτούς που θυσιάζουν την δική τους ζωή για να σπουδάσουν τα παιδιά τους.

Και ας σου λένε ότι η γνώση είναι όπλο, είναι χρήμα. Όμως και εδώ το έγκλημα είναι διαχρονικό!

Λες και δεν ξέρουν ότι οι τσέπες αδειάζουν στις κλινικές και στους ιδιώτες γιατρούς. Ότι η υγεία είναι μόνο για τους έχοντες, ή γι’ αυτούς που ξεπουλούν το σπίτι για την υγεία των δικών τους.

Και ας σου λένε ότι η υγεία είναι το πολυτιμότερο αγαθό και για όλους το ίδιο. Όμως και εδώ το έγκλημα είναι διαχρονικό!

Και το τραίνο της χώρας φεύγει και δεν έχει γυρισμό.

Γιατί κανένας από τους διαχρονικούς μηχανοδηγούς και σταθμάρχες δεν βλέπει ότι το τραίνο δεν θα γυρίσει πίσω. Γιατί δεν κάθισε ποτέ να υπολογίσει πόσα θα στοίχιζε ο εκσυγχρονισμός του τραίνου, πόσα θα έπρεπε να παίρνουν οι δάσκαλοι και οι γιατροί, γιατί φεύγουν τόσα μαύρα χρήματα…

Και το έγκλημα συνεχίζεται διαχρονικά. Οι φτωχοί γίνονται εργάτες και πεθαίνουν στα ράντζα.

Διαβάσαμε το παρακάτω σύντομο σχόλιο την καθηγήτριας Δέσποινας Σίνου για την “θυσία” των παιδιών που είπε ο κ. Μητσοτάκης και σας το μεταφέρουμε αυτούσιο.

“Την τελευταία φορά που το παιδί κάποιου θυσιάστηκε για να έχει το έθνος γρήγορες και ασφαλείς μεταφορές ήταν για να πάρουν μπρος τα πλοία εκστρατείας και να φτάσουν με ασφάλεια στην Τροία. Και το παιδί που θυσιάστηκε ήταν του κυβερνήτη κι όχι των άλλων. Κυρίως αυτή η θυσία ανήκει στη σφαίρα του μύθου. Αλίμονο αν συνέβαινε στην πραγματική ζωή.

Στην πραγματική ζωή, επικοινωνιακοί σύμβουλοι εξ Αμερικής, εμποτισμένοι με την προτεσταντική κουλτούρα και ηθική, μετά την αποτυχία του αφηγήματος της ατομικής και στη συνέχεια της καθολικής ευθύνης, ποντάρουν τώρα στο χαρτί της αλλότριας θυσίας για τον εξαγνισμό των χρόνιων αμαρτιών.

Όμως στη μεσογειακή κουλτούρα το παιδί, το δικό μας παιδί, είναι σημείο κομβικό, απόλυτο, ανυπέρβλητο. Σημείο μετατροπής. Από πρόβατο σε αγρίμι. Με τη σημερινή του απρέπεια, ο κυβερνήτης έκανε απέναντι στους οικείους των νέων θυμάτων των Τεμπών την πιο βαριά προσβολή, γιατί έθιξε το πιο μύχιο κομμάτι. Ακόμα και στο μύθο, το παιδί σώζεται στο τέλος από τη θυσία με άνωθεν παρέμβαση. Στη σημερινή ζοφερή πραγματικότητα, η άνωθεν παρέμβαση έρχεται καθυστερημένα, όχι για να σώσει αλλά για να επικυρώσει τη θυσία. Και δεν είναι τα παιδιά του κυβερνήτη στο βωμό αλλά τα παιδιά των άλλων. Πάντα τα παιδιά των άλλων…

Αυτή η βαθιά, κομβική, εντόσθια απρέπεια είναι και η αρχή του τέλους του κυβερνήτη.

Δέσποινα Σίνου: Αν. Κοσμήτορας Σχολής Νομικών, Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών Sorbonne Paris Nord

Ένα σίριαλ που κρατάει χρόνια. Μια ξεχωριστή φωνή που μπορεί να λέει αλήθειες αλλά σε βραχνιασμένο και παράφωνο μεγάφωνο.

Δεν γίνεται. Χάνεται η ποιότητα και μαζί με αυτήν χάνεται και το δίκιο!

Στην λαίλαπα των ψεύτικων ειδήσεων και της παντοκρατορίας των στημένων καναλιών υψηλού επιπέδου επιστημονικής προπαγάνδας, εσύ δεν μπορεί να στήνεις ντουντούκες, ούτε να λες τον πόνο σου και να εκφράζεις τις επιθυμίες σου όταν σου κατέβει. Γίνεσαι βούτυρο στο ψωμί τους.

Μπερδεύεις τα καλά με τα κακά. Και χάνεις το δίκιο σου. Άλλωστε ο πολίτης δεν είναι βλάκας. Καταλαβαίνει τα πάντα, και αν παρασύρεται από τις σειρήνες, υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι να ξεφύγει.

Το φαινόμενο Πολάκη πρέπει να σταματήσει. ΤΩΡΑ. Η εσωστρέφεια και η ενδοσκόπηση κάνει κακό στην δημοκρατική παράταξη, αλλά και στην αλήθεια.

Στους δρόμους βρίσκονται χιλιάδες δάσκαλοι και καθηγητές διαδηλώνοντας εναντίον του μέτρου της κυβέρνησης Μητσοτάκη για την αξιολόγηση τους. Το ίδιο και στην Κω όπου η παρουσία τους στην πλατεία Ελευθερίας είχε ιδιαίτερο παλμό.

Αξιολόγηση λοιπόν του εκπαιδευτικού έργου. Αλήθεια? ποιός μπορεί να είναι αντίθετος. Ποιός γονιός δεν θα ήθελε να αξιολογούνται οι δάσκαλοι που είναι επιφορτισμένοι να εκπαιδεύσουν το παιδί του.

Μια λέξη, ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ, που είναι ικανή να αποπροσανατολίσει τις σκέψεις και τις θέσεις, να εξοργίσει τους γονιούς εναντίον των δασκάλων των παιδιών τους που αρνούνται και παράλληλα να αδικήσει τους δασκάλους και τους καθηγητές που προσπαθούν να τεκμηριώσουν ανεπιτυχώς το τεράστιο λάθος που γίνεται με αυτήν την αξιολόγηση.

Οι χασομέρηδες και οι καλοπερασάκηδες καθηγητάδες που δεν θέλουν ούτε την αξιολόγηση. Αυτό ακούμε.  

Και όμως αγαπητοί μας φίλοι, αυτή η αξιολόγηση είναι το φύλλο συκής μιας κυβέρνησης, αλλά και διαχρονικά όλων των κυβερνήσεων, που έχουν μετατρέψει το εκπαιδευτικό σύστημα στην χώρα μας σε μοναδικό σε όλο τον κόσμο σύστημα, όπου τα πάντα, από τον διορισμό, μέχρι την μετάθεση, την μισθοδοσία και την λειτουργία των σχολείων εξαρτώνται από έναν άνθρωπο. Τον Υπουργό Παιδείας, κατ’ εντολή ενός άλλου ανθρώπου, του Πρωθυπουργού!! Ειδικά δε για αυτήν την κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη στήνεται μια αξιολόγηση όταν όλα δείχνουν ότι η πλάστιγγα των προτιμήσεων γι’ αυτούς γέρνει υπέρ των κολλεγίων και της ιδιωτικοποίησης και άρα επιθυμούν μια αδύνατη δημόσια εκπαίδευση!

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ. Όταν το σχολείο το έχουν καταντήσει υποδεέστερο και αυτών των φροντιστηρίων. Όταν τα μαθήματα στην ουσία γίνονται το απόγευμα στα φροντιστήρια και η εκπαίδευση αφορά τους πλούσιους και αυτούς που σφίγγουν το ζωνάρι για να τα πληρώσουν. Όταν η λέξη φροντιστήρια υπάρχει μόνο στην Ελλάδα!!!

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ. Όταν σε όλα τα αναπτυγμένα κράτη οι σχολικές μονάδες είναι αυτοτελείς και αυτόνομες και διοικούνται από τριμελή διοίκηση του Δήμου, των εκπαιδευτικών και των γονέων, τα έσοδα τους προέρχονται από τοπική φορολογία, οι προσλήψεις και οι αξιολογήσεις γίνονται από αυτούς, όταν τα παιδιά φεύγουν το απόγευμα χωρίς καμιά περαιτέρω έννοια, ούτε τρέξιμο από φροντιστήριο σε φροντιστήριο.

Αγαπητοί μας φίλοι, σε ένα τεράστιο, πανεθνικό σύστημα δεκάδων χιλιάδων εκπαιδευτικών  όπου την διοίκηση του και τις κατευθύνσεις του τις έχει ως αποκλειστική ευθύνη ένας άνθρωπος, έστω και με καλοπροαίρετες προθέσεις,   καμιά αξιολόγηση δεν πρόκειται να αποδώσει.

Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ έχει νόημα όταν γίνεται από αυτούς που ωφελούνται και από αυτούς που πληρώνουν. Και αυτοί είναι ξεχωριστά η κάθε τοπική κοινωνία που ανταγωνίζεται τις άλλες. Που από τον πλούτο των γνώσεων που θα αποκτηθούν εξαρτάται το μέλλον της.

Αλλά είπαμε! Οι άριστοι προέρχονται από τους γόνους των πλουσίων. Το χρήμα, δυστυχώς, αξιολογεί στη χώρα μας τα παιδιά μας.

Αυτό μας λένε οι δάσκαλοι που βρίσκονται στους δρόμους, αλλά δεν τους ακούμε. Αυτοί οι Σαρδανάπαλοι του γνωστού μας τραγουδιού, γι’ αυτό και εμείς η συντακτική ομάδα της Κως Προοπτική είμαστε με τα μπούνια μαζί τους και όχι με την αξιολόγηση των αρίστων του Μητσοτάκη.