Οι άνθρωποι που θέλουν να μας κυβερνήσουν δεν παίζονται! Ο Κασσελάκης, ο Ανδρουλάκης, ο Χαρίτσης και ο Βαρουφάκης. Και καμιά διακοσαριά επώνυμοι ακόμα. Ναι και ο Τσίπρας!  Ο καθένας για τον εαυτό του ονειρεύεται την ενότητα των κεντροαριστερών δυνάμεων με αφορμή την νίκη του αριστερού μετώπου εναντίον του δράκου που λέγεται άκρα δεξιά στη Γαλλία! Χαίρονται για την νίκη του λαϊκού μετώπου και την εκφράζουν με πομπώδεις δηλώσεις τους ποικιλοτρόπως!

Δεν θα σταματήσουμε στις αιτίες που ενδυναμώνουν την φασιστική δεξιά με ψήφους που προέρχονται κυρίως από χαμηλές εισοδηματικές τάξεις εξαιτίας των πολιτικών όσων επικαλούνται τον κίνδυνο!

Εκείνο που θα πούμε είναι ότι οι άνθρωποι που ηγούνται των πολυδιασπασμένων κομμάτων της κεντροεριστεράς στη Ελλάδα, μας δουλεύουν κανονικά!

Αποκρύπτουν ότι τα συστήματα διακυβέρνησης της Γαλλίας και της Ελλάδας, αλλά και τα εκλογικά τους συστήματα είναι εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους!

Στη Γαλλία υπάρχει προεδρική δημοκρατία ενώ στην Ελλάδα κοινοβουλευτική! Ο ισχυρός είναι ο Πρόεδρος και όχι ο Πρωθυπουργός και οι βουλευτές!

Στην Γαλλία οι βουλευτικές έδρες είναι μονοεδρικές και άρα η επιλογή είναι ιδιαίτερα προσωπική!

Στην Γαλλία η εκτελεστική εξουσία έχει κανόνες που απαγορεύουν την εμπλοκή των πολιτικών στην διοίκηση των δημοσίων υποθέσεων! Το κράτος εκεί λειτουργεί και χωρίς τους πολιτικούς!

Και κυρίως στη Γαλλία από το 1885 η εκπαίδευση, η υγεία, το περιβάλλον αστικό και μη, η στέγη και η κοινωνική μέριμνα ανήκει στους Δήμους που επιβάλουν και εισπράττουν τους δύο μεγάλους φόρους. Τον φόρο εισοδήματος και τον φόρο ακίνητης περιουσίας, αλλά και όλα τα τέλη κυκλοφορίας! Για αυτά τα δημόσια αγαθά η κρίση και η συμμετοχή των πολιτών γίνεται στις δημοτικές εκλογές και όχι στις βουλευτικές!

Στην ουσία! Στην Γαλλία η δημοκρατία είναι βαθιά ριζωμένη σε όλη την κοινωνία γιατί οι ίδιοι οι πολίτες κατέκτησαν συστήματα διακυβέρνησης που τους βάζουν άμεσα και υποχρεωτικά σε ενεργό συμμετοχή για την επίλυση των προβλημάτων τους!

Σε αντίθεση με την Ελλάδα όπου η επίλυση των προβλημάτων  γίνεται μακριά από τους πολίτες που στην ουσία δεν συμμετέχουν πουθενά αφού τα συστήματα διακυβέρνησης είναι σκληρά μονοπρόσωπα και συγκεντρωτικά!

Στην Ελλάδα οι αρχηγοί μας είναι οι σωτήρες. Και στην Ελλάδα στους εκατό ανθρώπους υπάρχουν 110 γνώμες  του καφενείου!  Αντίθετα στη Γαλλία σωτήρες είναι οι ίδιοι οι πολίτες που με τις αποφάσεις τους στις εκλογές θα υποστούν και τις συνέπειες!  

Τελικά έχουμε πολύ μεγάλη πλάκα! Στρουθοκάμηλοι να είμασταν πάλι κάποια στιγμή θα σηκώναμε το κεφάλι από την άμμο για να φάμε και άρα να δούμε γύρω μας!

Μαύρα λεφτά! Το ταμείο είναι άδειο!

Ένα κόμμα στην ουσία είναι ή κρατικοδίαιτο ή με μαύρα λεφτά!

Αφού αν σκεφτείς ότι η «Αυγή» απορροφά το 75% της κρατικής επιχορήγησης και οι λοιπές δουλειές, ενοίκια και μισθοδοσίες στελεχών προέρχονται από το υπόλοιπο 25% συν τις εισφορές των βουλευτών του, τότε μπορούμε να καταλάβουμε τι γίνεται!

Και καλά στον ΣΥΡΙΖΑ όπου οι βουλευτές δίνουν το 30% του μισθού τους.  Φανταστείτε τι γίνεται στα άλλα κόμματα που δεν έχουν εφημερίδες με 70 εργαζόμενους και δεν δίνουν το 30%!!!

Σβουντούριξε και εκείνο το φοβερό από την Αμερική! Μέχρι δύο τετραετίες οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και μετά πάπαλα. Και επίσης προειδοποίησε να ξεχάσουν κάποιοι το υπουργειλίκι αφού για να γίνουν υπουργοί θα πρέπει να παραιτηθούν από βουλευτές! Και γίνεται το χώσε!!! Ακούς εκεί μαύρα λεφτά! Ακούς εκεί να μείνουν στο δρόμο οι εργαζόμενοι!!

Ο «μικρός» Κασσελάκης πήγε ξαφνικά στην παρέλαση του βασιλιά και των αυλικών και είδε ότι όχι μόνο ο βασιλιάς αλλά και οι αυλικοί του είναι γυμνοί! Και εδώ ο κόσμος τόχει τούμπανο και αυτοί κρυφό καμάρι!

Ότι το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα είναι γυμνό!

Ότι τα κόμματα ζουν με μαύρα λεφτά των ανώνυμων ευεργετών που τα δανείζουν με υποθήκη τις αποφάσεις των κομμάτων τους!

Ότι το πολιτικό σύστημα και όσοι περιστρέφονται γύρω από αυτό είναι κρατικοδίαιτοι!

Ήλθε ένας Κασσελάκης και ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ τον ψήφισε γιατί διαισθάνθηκε ότι, όντας έξω από το πολιτικό σύστημα, θα δει την γύμνια του και σαν «μικρός» και όχι και τρελός θα μας πει την αλήθεια!

Εμείς περιμένουμε με αγωνία να δούμε αν θα φτάσει μέχρι τέλους, να φωτογραφίσει ακόμα και τα εσώρουχα. Ή αν θα τον αφήσουν να φτάσει μέχρι τέλους. 

Αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας ξεπερνούν κάθε φαντασία. Αρχίζεις να σκέπτεσαι και να αναρωτιέσαι εάν ζεις στον πραγματικό κόσμο ή σε κάποιον εξωγήινο. Χαμός και αναταράξεις στην κεντροαριστερά! Στον προοδευτικό χώρο! Όχι ότι πάει πίσω η δεξιά. Μόνο που εκεί υπάρχει ο μεγάλος.

Ο Μητσοτάκης πάει στην σύσκεψη των 90 αρχηγών κρατών του ενός τρίτου του πληθυσμού του κόσμου για την Ουκρανία όπου συγκρούονται τα δύο μεγαθήρια της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων και παρουσιάζεται ως συμμέτοχος σε αυτήν  ενώ είναι σφουγκοκωλάριος της.

Επέβαλαν οι μεγάλοι την συμφωνία των Πρεσπών για να μπουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ, Κοκορεύονται οι δύο πρώην πρωθυπουργοί για τις Πρέσπες και ο Μητσοτάκης ορθώνει το ανύπαρκτο ανάστημα του απέναντι τους με το «βαστάτε με και ας κλαίω».

Ο Τσίπρας φτιάχνει ίδρυμα για να μας πει για την ενότητα των προοδευτικών δυνάμεων και αγνοεί ότι το συγκεντρωτικό σύστημα διακυβέρνησης που ως πρωθυπουργός ανέχθηκε και υπηρέτησε τον κατέβασε στο 17% γιατί προεκλογικά μίλησε για συνεργασίες.

Ο Δούκας κέρδισε τον Μπακογιάννη στην Αθήνα, ή  μάλλον έχασε ο Μπακογιάννης και πριν καλά, καλά καθίσει στην καρέκλα θέλει να γίνει  χαλίφης στη θέση του Χαλίφη στο χαλιφάτο του 13%.

Ο νεοφερμένος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ προτείνει να ξεκινήσουν οι συνεργασίες των κομμάτων από τους Δήμους, τα επιμελητήρια και τα συνδικάτα στις προσεχείς εκλογές και αγνοεί ότι και οι τρεις αυτοί φορείς αποστεωμένοι και ευνουχισμένοι, είναι παρακολούθημα του συστήματος της κεντρικής εξουσίας και όχι εκπροσώπησης και συμμετοχής των πολιτών.

Τουλάχιστον πενήντα και βάλε, βουλευτές και κομματικά στελέχη, σωτήρες και επίδοξοι ηγέτες του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου της πλατείας Συντάγματος, αγνοώντας ότι το σύστημα των κομμάτων τους είναι αρχηγικό και συγκεντρωτικό βγήκαν σαν μαϊντανοί για να διατηρήσουν τις καρέκλες τους και να μας πουν ότι είναι πρωτοπόροι στα νέα σχήματα της ενότητας τάχα μου  των προοδευτικών δυνάμεων απέναντι στον μπαμπούλα!

Στο δημοτικό συμβούλιο κάθισαν δίπλα δίπλα, ο δήμαρχος και ο Περιφερειάρχης. Ο ένας δούλευε τον άλλο και οι δύο τους Κώτες! Όσους δηλαδή παρακολουθούσαν και αναρωτιόντουσαν εάν ακούνε καλά για συνεργασίες ενώ ο ένας έχει πάρει και τα σώβρακα του άλλου. 

Και το σοβαρότερο! Κανένας μα κανένας από όλους αυτούς δεν αναλογίστηκε γιατί οι πολίτες είναι στην παραλία, στους καναπέδες τους, στη δουλειά τους, στην επιβίωση τους.  Και οι πεντακόσιοι περίπου σωτήρες μας όλων των κομμάτων εξαντλούνται καθημερινά ψυχικά και σωματικά στα κανάλια για να σώσουν τα άλλα δέκα εκατομμύρια που είναι εθισμένα στον εφησυχασμό και τον ωχαδερφισμό που οι σωτήρες τα μετέτρεψαν. Δηλαδή για να σώσουν τον εαυτό τους και την καρέκλα τους….

Θα ξεκινήσω από εκείνο το θλιβερό συμβάν που σε είκοσι τέσσερις ώρες ξεχάστηκε ως διά μαγείας από τις ειδήσεις των καναλιών. Του άτυχου αστυνομικού Αγαθάγγελου που για να τα βγάλει πέρα με αξιοπρέπεια η οικογένεια του  και για να παραμείνει έντιμος στο ευαίσθητο αστυνομικό σώμα που προστατεύει την εντιμότητα των πολιτών, την ζωή και την περιουσία τους, εργάζονταν και ως οδηγός σε φορτηγό οικοδομικών εργασιών και καταπλακώθηκε από την κατάρρευση της οικοδομής.

Σίγουρα τον έχετε ξεχάσει. Άλλωστε μπάτσος ήτανε…. Και σίγουρα θα αναρωτιέστε πως συνδέεται αυτό το γεγονός με τον τίτλο του κειμένου μου.

Με απλά λόγια θα προσπαθήσουμε να σας πούμε ότι είναι αδύνατον να υπάρξει αξιοκρατία, δηλαδή δικαιοσύνη, δηλαδή κρατική εποπτεία  που θα επιβάλει την δικαιοσύνη σε ένα κράτος όταν σε αυτό το κράτος οι βασικές λειτουργίες της οικονομίας του ελέγχονται πλήρως από ξένους άγνωστους επενδυτές που μοναδικός τους σκοπός, δικαιολογημένα, είναι η αύξηση των μετοχών τους, δηλαδή των κερδών  τους και που εάν δεν ικανοποιούνται τις αποσύρουν από την χώρα που επένδυσαν και η χώρα μένει ταπί!

Φυσικά και κάθε κράτος επιθυμεί ξένα κεφάλαια και ξένες επενδύσεις, ειδικά όταν είναι πτωχευμένο. Όμως ειδικά σε ένα πτωχευμένο κράτος όπου τα ασημικά του δημόσιου πλούτου, η ζωή του και οι υπηρεσίες του  είναι εκτεθειμένα, η προστασία τους και φυσικά ο κρατικός τους έλεγχος είναι πρώτης προτεραιότητας για την διατήρηση της ανεξαρτησίας του κράτους αυτού.

Στην Ελλάδα δυστυχώς οι επενδυτές που ήρθαν μετά την πτώχευση δεν επένδυσαν τα λεφτά τους σε νέες παραγωγικές επενδύσεις και μάλιστα εξαγωγικού εμπορίου για την αύξηση του παραγόμενου πλούτου και την αντιμετώπιση της ανεργίας. Άρχισαν να αγοράζουν και μάλιστα κοψοχρονιάς τους υφιστάμενους σκόπιμα θνησιγενείς δημόσιους οργανισμούς και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών που έχει ανάγκη ο κόσμος και υποχρεωτικά θα πρέπει να αγοράσει τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους.

Κυριολεκτικά στην πράξη έχουν αγοράσει στη χώρα μας ότι συνδέεται άμεσα με την ζωή και την λειτουργία ενός λαού. Αγόρασαν: Τις τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία. Τις δομές της υγείας. Την εκπαίδευση. Την στέγη. Την μεταποίηση, το χονδρεμπόριο και το λιανεμπόριο των τροφίμων. Τους βασικούς άξονες και σταθμούς των συγκοινωνιών και της ενέργειας. Και συνεχίζουν την αγορά και τον έλεγχο του τουριστικού κυκλώματος, δηλαδή της λεγόμενης ψευδώς βαριάς βιομηχανίας μας.

Στην ουσία δηλαδή οι παραπάνω οργανισμοί παροχής υπηρεσιών είναι το σύνολο της λειτουργίας ενός κράτους και της ζωής ενός λαού. Και αυτοί οι οργανισμοί στην Ελλάδα ελέγχονται πλήρως, έχουν αγοραστεί  από ξένους επενδυτές!

Ποιος λοιπόν κρατικός μηχανισμός θα τους ελέγξει? Ο Αστυφύλακας που θυσιάζεται με δεύτερη δουλειά για 1.000 ευρώ?

Και ποιος θα βάλει τα στήθη του μπροστά στον επενδυτή και θα ζητήσει δικαιοσύνη και εθνική ανεξαρτησία όταν τα πάντα από την υγεία του και την εκπαίδευση του, μέχρι το φαγητό που τρώει και την δουλειά του στον τουρισμό την ελέγχει ο επενδυτής?

Και ποια κυβέρνηση είναι αυτή που θα τα βάλει με αυτό το κράτος? Το κράτος των επενδυτών?

Σας ευχαριστώ Κ. Καϊσερλης