Διοικητικά, σε οποιοδήποτε οργανισμό, και κυρίως στο δημόσιο, όπου συνήθως η επιλογή της ομάδας ανθρώπων που θα βρεθούν μαζί για να συνεργαστούν και να διοικήσουν είναι περισσότερο τυχαία ή με κριτήρια εκλογιμότητας, παρά από επιλογή, υπήρχε το εξής πρόβλημα: Πως θα καταφέρει η ομάδα αυτή που επιλέχθηκε είτε με διορισμό, είτε με εκλογή, είτε με πρόσληψη να συνεργαστεί και να έχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Γνωρίζοντας ότι σε αυτά τα άτομα υπάρχουν ανόμοιοι στόχοι, διαφορετικές αξίες και ενδιαφέροντα, διαφορετικό πολιτικό υπόβαθρο, αλλά και η πρόκληση να πρέπει να δέχονται απόψεις και γνώμες από το εξωτερικό περιβάλλον, όλη αυτή η ανομοιογένεια μεταξύ των εμπλεκομένων κάνει την συνεργασία διακυβέρνησης αρκετά πιο δύσκολη.

Όμως, η ηγεσία με όραμα μπορεί να κάνει αυτού του είδους τις συνεργασίες πολύ πιο αποτελεσματικές, με το αποτέλεσμα να είναι συλλογικό, ομαδικό και σε πολλές περιπτώσεις καινοτόμο.

Το μεγάλο πλεονέκτημα που έχει η ομαδική εργασία και η συνεργασία, έγκειται στην ικανότητα να αντλεί λύσεις και απόψεις από διαφορετικές οπτικές γωνίες και τεχνογνωσίες για την επίλυση σύνθετων προβλημάτων. Γι’ αυτόν τον λόγο, οι ομάδες αυτές, έχουν μεγάλες δυνατότητες να αντιμετωπίσουν τις κοινωνικές προκλήσεις με έναν καινοτόμο τρόπο, κάτι που στον δημόσιο τομέα μπορεί να σημαίνει βελτίωση της διακυβέρνησης και της παροχής υπηρεσιών προκειμένου να δημιουργηθεί δημόσια αξία για την κοινωνία γενικότερα.

Για να μπορέσει όμως αυτή η ομάδα ανθρώπων να δουλέψει με συνοχή, αποτελεσματικότητα και καινοτομία, επιφέροντας το καλύτερο -δυνατό αποτέλεσμα, χρειάζεται και ο ρόλος του ηγέτη οραματιστή. Αυτή η οραματική ηγεσία, μπορεί να κάνει τις ανόμοιες ομάδες ανθρώπων που αναλαμβάνουν την διακυβέρνηση ενός χώρου, να εργαστούν συλλογικά με το αποτέλεσμα να είναι κάτι καινοτόμο. Ο λόγος που γίνεται αυτό είναι γιατί με την οραματική ηγεσία, στις ομάδες αυτές προσφέρεται μια εικόνα για το μέλλον που με τον κατάλληλο ηγετικό τρόπο, πείθονται να συμβάλλουν στην υλοποίηση του.

Όλα αυτά τα οράματα και οι στόχοι, είναι υψηλότερου επιπέδου απ’ ότι μπορεί κάποιος με μια απλή σκέψη να συλλάβει, και μπορεί να οδηγήσουν σε διάφορα αποτελέσματα. Αυτού του είδους ηγεσία έχει σαν αποτέλεσμα να δίνει στα άτομα αυτά, την αίσθηση του γίγνεσθαι και του απώτερου στόχου που θα έπρεπε να έχουν, καθώς επίσης το κατάλληλο κίνητρο για την αλλαγή προς ένα καλύτερο μέλλον μέσω καινοτόμων λύσεων. Αποκλίνουσες αξίες και αντικρουόμενα συμφέροντα που μπορεί να υπάρχουν στην ομάδα, με την κατάλληλη ηγεσία μπορεί να ξεπεραστούν, απελευθερώνοντας το καινοτόμο δυναμικό της πολυεπιστημονικότητας της ομάδας και της συνοχής της.

Στην σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας αλλά και παγκοσμίως, στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα υπάρχουν πάρα πολλά τέτοια παραδείγματα που να επιβεβαιώνουν αυτήν την οπτική, με το αποτέλεσμα της οραματικής ηγεσίας να είναι το καλύτερο δυνατό, υποκειμενικά πάντα, ανάλογα με το τι θεωρεί ο καθένας ιδανικό.

Στην πολιτική σκηνή, πάντα ανάλογα με την οπτική που θα το δει κανείς, και έχοντας το ως ένα σύγχρονο παράδειγμα, ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι κάποιος που μνημονεύεται από πολλούς ακόμα και σήμερα για τις ηγετικές και οραματικές του ικανότητες. Στον αντίποδα, ως μια μαύρη σελίδα στην παγκόσμια ιστορία, ο Αδόλφος Χίτλερ, είχε δυστυχώς και αυτός την ικανότητα του ηγέτη οραματιστή, οδηγώντας όμως εκατομμύρια κόσμο όχι σε κάτι κοινώς αποδεκτό, αλλά σε πόλεμο και στο ναζιστικό ολοκαύτωμα.

Συνοψίζοντας, μια ομάδα ανθρώπων είναι πάντα ικανή και καλύτερη από μια μονάδα στο να βρει λύσεις σε προβλήματα. Η δυνατότητα συνεργασίας όμως, η συνοχή αλλά και η ικανότητα και η εφαρμογή καινοτομίας στην επίλυση προβλημάτων που θα κληθεί να αντιμετωπίσει, πολλαπλασιάζονται προς το καλύτερο όταν αυτή η ομάδα ανθρώπων ηγείται αποτελεσματικά και με όραμα, πάντα φυσικά για το κοινό καλό όλων αυτών που θα τύχει να διοικήσουν και να κατευθύνουν.

Είναι το ένατο εξειδικευμένο άρθρο για  την Αυτοδιοίκηση που θα δημοσιεύει συνεχώς η συντακτική ομάδα της “Κως Προοπτική” με σκοπό των εμπλουτισμό με γνώσεις των νέων πολιτών. Διαδώστε και κρατείστε τα

 

Στο πρώτο άρθρο με τίτλο “Αυτοδιοίκηση. Το δημοκρατικότερο σύστημα εξουσίας” θέσαμε δύο ερωτήματα που οφείλουμε πλέον να διερευνήσουμε και στα οποία πρέπει να απαντήσουμε, σύμφωνα με τα όσα συμβαίνουν στην πράξη  στην Κω, μετά από την θεωρητική ανάλυση των προηγούμενων 8 άρθρων.

 

Το πρώτο είναι να προσδιορίσουμε με σαφήνεια εκείνα τα δημόσια αγαθά τα οποία αφορούν άμεσα και αποκλειστικά όσους ζουν στην Κω. Ποιούς άλλους πολίτες εκτός Κω επηρεάζουν, και ποιός είναι υπεύθυνος για την διαχείριση αυτών των αγαθών.   Το δεύτερο ερώτημα αφορά την διερεύνηση των επιπτώσεων που υφίστανται οι πολίτες που ζουν στην Κω από την σημερινή διαχείριση των τοπικών δημόσιων αγαθών.

 

Τέσσερις είναι οι βασικές υπηρεσίες που αφορούν τους πολίτες και τις οποίες τα κράτη της Ευρώπης μετά τον πόλεμο προώθησαν και ανέπτυξαν συστηματικά ως εσωτερικές του κράτους δημόσιες υποθέσεις. Η Εκπαίδευση, η Υγεία, Το περιβάλλον και η προστασία της ιδιοκτησίας και η κοινωνική πρόνοια.

 

Σε αυτές τις καθαρά δημόσιες υποθέσεις που αφορούν τους πολίτες, τα κράτη της Ευρώπης κατά περίπτωση άλλα ενίσχυαν την κρατική ευθύνη και παρέμβαση, άλλα την συμμετοχή ιδιωτών και άλλα μεταβίβαζαν τις ευθύνες στους Δήμους. Υπάρχουν και κράτη με τον συνδυασμό όλων. Σε όλες τις περιπτώσεις υπάρχει ο κρατικός έλεγχος και η ευθύνη καθορισμού των γενικών κατευθύνσεων.

 

Σε αυτό το άρθρο θα παρουσιάσουμε την κατάσταση της εκπαίδευσης στην Κω και τον βαθμό συμμετοχής των πολιτών στην διοίκηση και στην λειτουργία της.

 

Ο θαλάσσιος αποκλεισμός και το μέγεθος της Κω προσδιορίζουν με ακρίβεια τους τομείς της εκπαίδευσης που είναι καθαρά τοπική υπόθεση. Προσχολική αγωγή. Δημοτική και Μέση εκπαίδευση. Σχολεία ειδικών μαθήσεων.. Μαθητικός αθλητισμός και πολιτιστικές δραστηριότητες. Επαγγελματική εκπαίδευση σε συγκεκριμένες τοπικές ανάγκες.

 

Εξ αυτών ο μαθητικός αθλητισμός είναι άγνωστη δημόσια υπηρεσία στην Κω. Τα ειδικά σχολεία ανύπαρκτα και η συστηματική δημόσια επαγγελματική εκπαίδευση μέσης και ανώτερης σχολής προβληματική  έως ανύπαρκτη. Σχολεία ειδικών μαθησιακών δυσκολιών. ξένων γλωσσών, πολιτιστικών κατευθύνσεων, ή ενισχύσεων της διδασκαλίας άγνωστα. Συγκροτημένη διοικητική υποστήριξη στις δομές εκπαίδευσης ανύπαρκτη και οι βοηθητικές υπηρεσίες φύλαξης, καθαρισμού συντήρησης και κατασκευής σχολείων  με το σταγονόμετρο και με αποκλειστική ευθύνη του κράτους με τους συλλόγους γονέων και τον Δήμο  επαίτες χρημάτων και ωρομίσθιων υπαλλήλων. Κτηριακές υποδομές χωρίς καμιά πρόβλεψη για μαθητικό αθλητισμό, πολιτιστικές δράσεις και ολοήμερη λειτουργία.

 

Από τα παραπάνω, η κοινωνία ως οργανωμένο σύνολο  δεν έχει καμιά ανάμειξη. Οι σύλλογοι γονέων δεν έχουν καμιά θεσμική αρμοδιότητα στο εκπαιδευτικό έργο, ούτε φυσικά ο Δήμος ως εκπρόσωπος της κοινωνίας. Αλλά και οι επαγγελματικοί φορείς που από την εκπαιδευτική διαδικασία εξαρτάται το μέλλον τους αποκλείονται.

 

Ακόμα και η ενημέρωση προς τους πολίτες για το κόστος της δημόσιας εκπαίδευσης, για το ποσοστό του στο σύνολο των φορολογικών εσόδων του νησιού, για το κόστος των πολιτών στην παραπαιδεία και την ιδιωτική εκπαίδευση και για τα αποτελέσματα της εκπαιδευτικής διαδικασίας είναι άγνωστα στην κοινωνία, ενώ είναι τα πρώτα απαραίτητα στοιχεία απόδοσης ευθυνών και προγραμματισμού του σύγχρονου εκπαιδευτικού έργου..

 

Τις περισσότερες από τις παραπάνω πτυχές του εκπαιδευτικού έργου τις αναλαμβάνουν ιδιωτικοί φορείς με επί πλέον οικονομική επιβάρυνση, με φθορά της οικογενειακής συνοχής και κυρίως με εξαντλητική κόπωση και αποπροσανατολισμό της μαθητικής νεολαίας εξ αιτίας των απογευματινών  Οι πολίτες φορολογούνται για το περιορισμένο χαμηλού επιπέδου έργου και παράλληλα εκταμιεύουν στις περισσότερες περιπτώσεις περισσότερα χρήματα στην ιδιωτική παροχή εκπαιδευτικών υπηρεσιών.

 

Με τέτοια τραγική κατάσταση καμιά κοινωνία δεν μπορεί να σταθεί σε έναν ανταγωνιστικό  γεμάτο εξειδικευμένες απαιτήσεις κόσμο.

Κείμενα Αυτοδιοίκησης (9)

Οι Έλληνες “έχουν υποφέρει πολύ αυτή την απαίσια περίοδο” (των μνημονίων)!! “Τα μέτρα που επιβλήθηκαν στην ελληνική κοινωνία ήταν πολύ αυστηρά”!!! “Η αξιοπρέπεια τους δεν ήταν πάντα σεβαστή”!!!

Αυτά είπε μόλις προχθές ο κύριος Γιούγκερ Λουξεμβουργιανός πολιτικός και πρόεδρος του Γιούρογκρουπ την περίοδο της ντροπής.

Και αφού μίλησε για την αξιοπρέπεια μας και όχι και για την κλοπή του ιδρώτα μας κάρφωσε και τον ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας ότι το δημοψήφισμα ήταν αχρείαστο αφού τελικά αποδεχτήκαμε αν και είπαμε ΟΧΙ ότι πρότεινε η Ε.Ε.

Ξέχασε φυσικά να μας πει ότι για το δημοψήφισμα που εξήγγειλε ο τότε πρωθυπουργός Παπανδρέου εκπαραθυρώθηκε άμεσα ο ίδιος. Απέκρυψε ότι με το ΟΧΙ άλλαξαν άμεσα οι καρεκλοκένταυροι των Βρυξελλών και διόρθωσαν τις σκληρές και απάνθρωπες προτάσεις τους.

Και το σπουδαιότερο: Αυτή είναι η Ευρώπη ότι και να λέμε, ότι και να κάνουμε. Αυτοί οι τύποι δεν ορρωδούν προ ουδενός όταν θίγονται τα συμφέροντα τους. Κρατούν το μαχαίρι και το πεπόνι! Και φυσικά δεν νοιάζονται για τον φτωχό λαουτζίκο. Η τσέπη των πλουτοκρατών τους ενδιαφέρει και τίποτε άλλο.

Και αν τώρα μιλάνε για δημοκρατία και ελευθερία και υποστηρίζουν με νύχια και με δόντια την Ουκρανία ας μην νομίζουμε ότι το κάνουν για των φτωχό και δοκιμαζόμενο λαό της Ουκρανίας. Την τσέπη τους και πάλι βλέπουν μπροστά στον κίνδυνο ενός διεθνούς μετώπου κρατών απέναντι της Δύσης και της λεγόμενης παγκόσμιας τάξης του παγκοσμιοποιημένου εμπορίου που επιχείρησαν να επιβάλουν.

Όχι κ. Γιούγκερ, μας ξευτελίσατε και μας πίνετε μέχρι σήμερα το αίμα και αυτό δεν πρόκειται να το ξεχάσουμε. 

Άρθρο της συντακτικής ομάδας της Κως Προοπτική που αφορά την αυτοδιοίκηση.  Η σειρά των άρθρων  είναι αριθμημένη Η αρίθμηση σε κάποιες παραγράφους σημαίνει την περαιτέρω μελλοντική ανάπτυξη τους. Διαδώστε το και κρατήστε το.

 

Στην Γαλλία οι Δήμοι και οι Νομοί Α και Β βαθμός)έχουν πλήρη αυτονομία, ούτε ισχύει ο προληπτικός έλεγχος των αποφάσεων τους από την κρατική διοίκηση.

 

Οι αρμοδιότητες των ΟΤΑ είναι διευρυμένες και αφορούν την εκπαίδευση,  την υγεία, την επαγγελματική κατάρτιση, την κοινωνική πρόνοια και το περιβάλλον!

 

Οι Δήμοι έχουν αρμοδιότητες της πολεοδομίας, του περιβάλλοντος, του οδικού δικτύου, των συγκοινωνιών και της εκπαίδευσης. Οι διαδημοτικές συνεργασίες με την μορφή νομικών προσώπων είναι συνηθισμένο φαινόμενο εξ αιτίας του μικρού μεγέθους των περισσότερων Δήμων. Οι νομοί  είναι υπεύθυνοι για τον περιφερειακό σχεδιασμό, την δευτεροβάθμια εκπαίδευση και την υγεία.

 

Τα έσοδα των ΟΤΑ προέρχονται από την φορολογία! Βασικό έσοδο αποτελούν τέσσερις φόροι που επιβάλλονται άμεσα από τους ΟΤΑ και είναι ο φόρος τοπικών επιχειρήσεων, ο φόρος κατοικίας, ο φόρος ακίνητης περιουσίας και ο φόρος γης. Υπάρχουν όμως και άλλοι άμεσοι και έμμεσοι φόροι που επιβάλλουν ξεχωριστά η βαθμοί αυτοδιοίκησης, όπως ο φόρος μεταβίβασης ακινήτων, ο φόρος στα μέσα μεταφοράς,. Τέλος τα έσοδα των ΟΤΑ συμπληρώνονται από επιχορηγήσεις του κράτους.

 

Το σύστημα διακυβέρνησης των ΟΤΑ διευρύνεται στην περίπτωση συμμετοχής των πολιτών με την μορφή δημοψηφισμάτων με υποχρεωτική την εκτέλεση τους στην περίπτωση συμμετοχής άνω του 50% των ψηφοφόρων.

 

Οι εκλογές των Δήμων γίνονται ανά 6 χρόνια με το σύστημα της απλής αναλογικής. Τον Δήμαρχο και τους αντιδημάρχους τους εκλέγει το Δημοτικό συμβούλιο και αποτελούν την εκτελεστική επιτροπή του Δήμου.

 

Στην Ιταλία  η βαθμίδες αυτοδιοίκησης είναι τρεις. Οι Περιφέρειες, οι Επαρχίες και οι Δήμοι. Σχεδόν όλες οι τοπικές αρμοδιότητες υπάγονται σε αυτούς με ισχύ την αρχή της επικουρικότητας και σύμφωνα με τον κανόνα “η διοίκηση των τοπικών υποθέσεων να είναι στην πλησιέστερη με τους πολίτες τοπική αρχή”. Οι αρμοδιότητες σχετίζονται και με τον πληθυσμό των Δήμων αλλά και με την δημιουργία διαδημοτικών νομικών προσώπων.

 

Στους Δήμους υπάγονται η τοπική αστυνομία, ο πολεοδομικός σχεδιασμός, η πρωτοβάθμια εκπαίδευση και η μισθοδοσία της, η επαγγελματική κατάρτιση, η διαχείριση της λαϊκής στέγης, και τα δίκτυα.

 

Τα έσοδα των ΟΤΑ προέρχονται από συγκεκριμένη κρατική ενίσχυση που ανέρχεται σε όλες τις βαθμίδες στο 15,7% του ΑΕΠ της χώρας και το 31,3% των δημοσίων δαπανών εκ των οποίων το 44% δαπανάται στις υπηρεσίες υγείας που αποτελούν αρμοδιότητα των Περιφερειών.

 

Τα Δημοτικά συμβούλια εκλέγονται με απλή αναλογική ανά 5ετία και ο Δήμαρχος εκλέγεται ξεχωριστά με καθολική ψηφοφορία. Η εκτελεστική Επιτροπή ορίζεται από τον Δήμαρχο.. Και στην Ιταλία είναι νομοθετημένα τα τοπικά δημοψηφίσματα συμβουλευτικού χαρακτήρα.

  

Κείμενα Αυτοδιοίκησης (8)