Διοικητικά, σε οποιοδήποτε οργανισμό, και κυρίως στο δημόσιο, όπου συνήθως η επιλογή της ομάδας ανθρώπων που θα βρεθούν μαζί για να συνεργαστούν και να διοικήσουν είναι περισσότερο τυχαία ή με κριτήρια εκλογιμότητας, παρά από επιλογή, υπήρχε το εξής πρόβλημα: Πως θα καταφέρει η ομάδα αυτή που επιλέχθηκε είτε με διορισμό, είτε με εκλογή, είτε με πρόσληψη να συνεργαστεί και να έχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Γνωρίζοντας ότι σε αυτά τα άτομα υπάρχουν ανόμοιοι στόχοι, διαφορετικές αξίες και ενδιαφέροντα, διαφορετικό πολιτικό υπόβαθρο, αλλά και η πρόκληση να πρέπει να δέχονται απόψεις και γνώμες από το εξωτερικό περιβάλλον, όλη αυτή η ανομοιογένεια μεταξύ των εμπλεκομένων κάνει την συνεργασία διακυβέρνησης αρκετά πιο δύσκολη.
Όμως, η ηγεσία με όραμα μπορεί να κάνει αυτού του είδους τις συνεργασίες πολύ πιο αποτελεσματικές, με το αποτέλεσμα να είναι συλλογικό, ομαδικό και σε πολλές περιπτώσεις καινοτόμο.
Το μεγάλο πλεονέκτημα που έχει η ομαδική εργασία και η συνεργασία, έγκειται στην ικανότητα να αντλεί λύσεις και απόψεις από διαφορετικές οπτικές γωνίες και τεχνογνωσίες για την επίλυση σύνθετων προβλημάτων. Γι’ αυτόν τον λόγο, οι ομάδες αυτές, έχουν μεγάλες δυνατότητες να αντιμετωπίσουν τις κοινωνικές προκλήσεις με έναν καινοτόμο τρόπο, κάτι που στον δημόσιο τομέα μπορεί να σημαίνει βελτίωση της διακυβέρνησης και της παροχής υπηρεσιών προκειμένου να δημιουργηθεί δημόσια αξία για την κοινωνία γενικότερα.
Για να μπορέσει όμως αυτή η ομάδα ανθρώπων να δουλέψει με συνοχή, αποτελεσματικότητα και καινοτομία, επιφέροντας το καλύτερο -δυνατό αποτέλεσμα, χρειάζεται και ο ρόλος του ηγέτη οραματιστή. Αυτή η οραματική ηγεσία, μπορεί να κάνει τις ανόμοιες ομάδες ανθρώπων που αναλαμβάνουν την διακυβέρνηση ενός χώρου, να εργαστούν συλλογικά με το αποτέλεσμα να είναι κάτι καινοτόμο. Ο λόγος που γίνεται αυτό είναι γιατί με την οραματική ηγεσία, στις ομάδες αυτές προσφέρεται μια εικόνα για το μέλλον που με τον κατάλληλο ηγετικό τρόπο, πείθονται να συμβάλλουν στην υλοποίηση του.
Όλα αυτά τα οράματα και οι στόχοι, είναι υψηλότερου επιπέδου απ’ ότι μπορεί κάποιος με μια απλή σκέψη να συλλάβει, και μπορεί να οδηγήσουν σε διάφορα αποτελέσματα. Αυτού του είδους ηγεσία έχει σαν αποτέλεσμα να δίνει στα άτομα αυτά, την αίσθηση του γίγνεσθαι και του απώτερου στόχου που θα έπρεπε να έχουν, καθώς επίσης το κατάλληλο κίνητρο για την αλλαγή προς ένα καλύτερο μέλλον μέσω καινοτόμων λύσεων. Αποκλίνουσες αξίες και αντικρουόμενα συμφέροντα που μπορεί να υπάρχουν στην ομάδα, με την κατάλληλη ηγεσία μπορεί να ξεπεραστούν, απελευθερώνοντας το καινοτόμο δυναμικό της πολυεπιστημονικότητας της ομάδας και της συνοχής της.
Στην σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας αλλά και παγκοσμίως, στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα υπάρχουν πάρα πολλά τέτοια παραδείγματα που να επιβεβαιώνουν αυτήν την οπτική, με το αποτέλεσμα της οραματικής ηγεσίας να είναι το καλύτερο δυνατό, υποκειμενικά πάντα, ανάλογα με το τι θεωρεί ο καθένας ιδανικό.
Στην πολιτική σκηνή, πάντα ανάλογα με την οπτική που θα το δει κανείς, και έχοντας το ως ένα σύγχρονο παράδειγμα, ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι κάποιος που μνημονεύεται από πολλούς ακόμα και σήμερα για τις ηγετικές και οραματικές του ικανότητες. Στον αντίποδα, ως μια μαύρη σελίδα στην παγκόσμια ιστορία, ο Αδόλφος Χίτλερ, είχε δυστυχώς και αυτός την ικανότητα του ηγέτη οραματιστή, οδηγώντας όμως εκατομμύρια κόσμο όχι σε κάτι κοινώς αποδεκτό, αλλά σε πόλεμο και στο ναζιστικό ολοκαύτωμα.
Συνοψίζοντας, μια ομάδα ανθρώπων είναι πάντα ικανή και καλύτερη από μια μονάδα στο να βρει λύσεις σε προβλήματα. Η δυνατότητα συνεργασίας όμως, η συνοχή αλλά και η ικανότητα και η εφαρμογή καινοτομίας στην επίλυση προβλημάτων που θα κληθεί να αντιμετωπίσει, πολλαπλασιάζονται προς το καλύτερο όταν αυτή η ομάδα ανθρώπων ηγείται αποτελεσματικά και με όραμα, πάντα φυσικά για το κοινό καλό όλων αυτών που θα τύχει να διοικήσουν και να κατευθύνουν.