Άλλους περίμενα και ξαφνικά κάθισε δίπλα μου στο παγκάκι του Κάστρου ο κύριος Ιακωβίδης! Αμανάτι επί τρεις συνεχόμενες ημέρες!

Εσύ, μου λέει, γιατί κάθεσαι εδώ! Που είναι οι άλλοι? Τους περιμένω και δεν φαίνονται!

Τον κοιτάζω αμίλητος, Είναι αλήθεια ότι παλιά εδώ καθότανε. Ψάχνω να βρω τους άλλους, αλλά δεν βλέπω κανέναν και αναρωτιέμαι γιατί ήρθε και έκατσε δίπλα μου. Να τον ρωτήσω τους λόγους, δεν πάει. Ίσως για να ξεκουραστεί. Μπορεί και να θέλει κάτι. Πάντα κάτι θέλουν οι άνθρωποι από έναν δήμαρχο. Αλλά και πάλι δεν γίνεται! Ο κύριος Ιακωβίδης τα έψαχνε μόνος του, βολευότανε….. ήταν «ο Λόρδος»!!!

Βρε λες να θέλει να στείλω τον Χαραπά και τον Σωτήρη να κλαδέψουν την καρυδιά στο ΣΠΛΕΝΤΙΤ! Αλλά τώρα? Το καλοκαίρι? Να κοπούν και τα καρυδάκια? Πως θα μας φωνάζει από το μεγάφωνο του κινηματογράφου να τα μαζέψουμε! Ο εκατοστός πελάτης παίρνει μια τσάντα, μας φώναζε από το μεγάφωνο!!! Και ας είμαστε μόνο δέκα μέσα στον κινηματογράφο!!

Μην σπρώχνεστε μου ψιθυρίζει με νόημα. Σιγά, σιγά, όλοι θα βγείτε!

Αυτό ήταν. Το έλεγε με παράπονο που δεν ήρθαν πελάτες? Το έλεγε για να γελάσουμε? Δέκα είμασταν όλοι και όλοι στον θερινό κινηματογράφο του. Το έλεγε σε μένα με νόημα βαθύ? Στο παγκάκι ήμουνα μόνο εγώ και αυτός. Και από που να βγω, για να μην στριμωχτώ!.

Το παγκάκι του Κάστρου γυρίζει το πλάνο και φανερώνει το νόημα της προτροπής του αξέχαστου πνευματώδη, αγαπημένου στα παιδικά μας μάτια, κυρίου Ιακωβίδη. Τύφλα νάχει ο Κώστας Μουρσελάς στο «Εκείνος και… Εκείνος» με τις εναλλαγές του στην υψηλού αλληγορικού επιπέδου σάτιρα του.

Σιγά, σιγά! Μην βιάζεστε! Όλοι θα βγείτε…….

Είναι μακρύς ο δρόμος και λίγος ο χρόνος μέσα στον μικρό κινηματογράφο του!. Οι πόρτες δεν είναι πολλές. Μια να μπεις και μια να βγεις!  Και που ξέρεις, μπορεί να μην προλάβεις, μπορεί κάποιο χέρι να σε κόψει μιαν αυγή.  Πέρασες την μία για να μπεις και έμεινε μία για να βγεις φίλε μου ….. Σιγά, σιγά! Μην βιάζεσαι! Μην σπρώχνεις…..

Μα κι’ αν φτάσεις στη δεύτερη πόρτα και πριν βγεις, να ξέρεις ότι τα παγκάκια θα είναι πάντα εδώ! Πριν από την δεύτερη πόρτα! Να σε πάνε πίσω! Να σου δώσουν τζάμπα άλλα ογδόντα, τα ωραιότερα  χρόνια και να καθίσουν δίπλα σου οι αγαπημένοι που βιαστικά σπρώχνοντας έφυγαν.

Καλοκαιρινά όνειρα του Κ. Καϊσερλη

Άλλους περίμενα και ξαφνικά κάθισε δίπλα μου στο παγκάκι του Κάστρου ο κύριος Ιακωβίδης! Αμανάτι επί τρεις συνεχόμενες ημέρες!

Εσύ, μου λέει, γιατί κάθεσαι εδώ! Που είναι οι άλλοι? Τους περιμένω και δεν φαίνονται!

Τον κοιτάζω αμίλητος, Είναι αλήθεια ότι παλιά εδώ καθότανε. Ψάχνω να βρω τους άλλους, αλλά δεν βλέπω κανέναν και αναρωτιέμαι γιατί ήρθε και έκατσε δίπλα μου. Να τον ρωτήσω τους λόγους, δεν πάει. Ίσως για να ξεκουραστεί. Μπορεί και να θέλει κάτι. Πάντα κάτι θέλουν οι άνθρωποι από έναν δήμαρχο. Αλλά και πάλι δεν γίνεται! Ο κύριος Ιακωβίδης τα έψαχνε μόνος του, βολευότανε….. ήταν «ο Λόρδος»!!!

Βρε λες να θέλει να στείλω τον Χαραπά και τον Σωτήρη να κλαδέψουν την καρυδιά στο ΣΠΛΕΝΤΙΤ! Αλλά τώρα? Το καλοκαίρι? Να κοπούν και τα καρυδάκια? Πως θα μας φωνάζει από το μεγάφωνο του κινηματογράφου να τα μαζέψουμε! Ο εκατοστός πελάτης παίρνει μια τσάντα, μας φώναζε από το μεγάφωνο!!! Και ας είμαστε μόνο δέκα μέσα στον κινηματογράφο!!

Μην σπρώχνεστε μου ψιθυρίζει με νόημα. Σιγά, σιγά, όλοι θα βγείτε!

Αυτό ήταν. Το έλεγε με παράπονο που δεν ήρθαν πελάτες? Το έλεγε για να γελάσουμε? Δέκα είμασταν όλοι και όλοι στον θερινό κινηματογράφο του. Το έλεγε σε μένα με νόημα βαθύ? Στο παγκάκι ήμουνα μόνο εγώ και αυτός. Και από που να βγω, για να μην στριμωχτώ!.

Το παγκάκι του Κάστρου γυρίζει το πλάνο και φανερώνει το νόημα της προτροπής του αξέχαστου πνευματώδη, αγαπημένου στα παιδικά μας μάτια, κυρίου Ιακωβίδη. Τύφλα νάχει ο Κώστας Μουρσελάς στο «Εκείνος και… Εκείνος» με τις εναλλαγές του στην υψηλού αλληγορικού επιπέδου σάτιρα του.

Σιγά, σιγά! Μην βιάζεστε! Όλοι θα βγείτε…….

Είναι μακρύς ο δρόμος και λίγος ο χρόνος μέσα στον μικρό κινηματογράφο του!. Οι πόρτες δεν είναι πολλές. Μια να μπεις και μια να βγεις!  Και που ξέρεις, μπορεί να μην προλάβεις, μπορεί κάποιο χέρι να σε κόψει μιαν αυγή.  Πέρασες την μία για να μπεις και έμεινε μία για να βγεις φίλε μου ….. Σιγά, σιγά! Μην βιάζεσαι! Μην σπρώχνεις…..

Μα κι’ αν φτάσεις στη δεύτερη πόρτα και πριν βγεις, να ξέρεις ότι τα παγκάκια θα είναι πάντα εδώ! Πριν από την δεύτερη πόρτα! Να σε πάνε πίσω! Να σου δώσουν τζάμπα άλλα ογδόντα, τα ωραιότερα  χρόνια και να καθίσουν δίπλα σου οι αγαπημένοι που βιαστικά σπρώχνοντας έφυγαν.

Καλοκαιρινά όνειρα του Κ. Καϊσερλη

Αγαπημένοι μου σχολιαστές, αδικείτε το εαυτό σας ! Αντί, στο χρόνο που διαθέτετε για σχόλια, να γίνετε δημιουργικοί με προτάσεις και να ωφελήσετε το νησί μας, συνεχίζετε να κρίνετε το παρελθόν και μάλιστα χωρίς αντιπροτάσεις. Εμείς θα είμαστε πάντα εδώ. Επώνυμα!

Τα Ιταλικά αρχιτεκτονικά και πολεοδομικά σχέδια, βρίσκονταν αραχνιασμένα και μουχλιασμένα δεκάδες χρόνια, στις αποθήκες του Δήμου! Ένας αμύθητος πλούτος που ούτε καν στα κυβερνητικά αρχεία της Ιταλίας υπήρχαν.

Τα ξεθάψαμε!. Τα συντηρήσαμε! Εκπαιδεύσαμε τους επιστήμονες μας! Πήγανε στην Ιταλία! Δημιουργήσαμε τις αίθουσες συντήρησης, φύλαξης και καταγραφής! Δημιουργήθηκε επί Φάκκου η ομάδα πολιτών του ιστορικού αρχείου!  

Και στην δύσκολες ώρες της μεγάλης οικονομικής κρίσης το 2012, όπου απαγορεύονταν οι προσλήψεις και τα χρήματα δίνονταν με το σταγονόμετρο κάθε μήνα,  που πρώτα θα έπρεπε να συνενώσουμε τρεις Δήμους και 23 οργανισμούς τους, ο ενιαίος πλέον Δήμος εκμεταλλευόμενος την νομοθεσία του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας στήριξε την δημιουργία κοινωνικής συνεταιριστικής επιχείρησης με επτά νέους επιστήμονες της Ιστορίας και Αρχαιολογίας. Ήταν η εποχή που ξενιτεύονταν κατά χιλιάδες οι νέοι μας! Τους παραχώρησε για χρήση τμήμα του Λαογραφικού Μουσείου  στο Χάνι που ήταν άδειο! Μαζί τους έστησε την έκθεση με αντίγραφα των αρχιτεκτονικών σχεδίων και ξεκίνησαν με επιτυχία την παρουσία τους στους τουρίστες και κυρίως στους 150 χιλιάδες Ιταλούς. Απίστευτη προσέλευση!

Δεν ήταν όμως μόνο η τουριστική ανάδειξη και εκμετάλλευση του πλούτου μας!  Ήταν μια προσπάθεια πρωτόγνωρη και ένας πρώτος πυρήνας ανθρώπων που θα επεκτείνονταν σταδιακά με το τεράστιο ανθρώπινο επιστημονικό δυναμικό του νησιού μας σε όλες τις δράσεις και τους τομείς της ιστορίας μας, με αποκορύφωμα την ανάδειξη του ιστορικού κέντρου της πόλης, του αρχαίου Σταδίου, του αρχαίου Θεάτρου και του Κάστρου της Αντιμάχειας!  

Από το 2014 που κυνηγήθηκε και διαλύθηκε αυτή η συνεργατική, αγαπητοί μου συμπατριώτες σχολιαστές, εννέα χρόνια επί Κυρίτση και άλλα πέντε χρόνια επί Νικηταρά μπορείτε να μου πείτε που βρίσκονται τα ιστορικά αρχεία? Σίγουρα θα τα τρώνε οι ποντικοί!

Τι χρειάζονταν! Η βούληση για δημιουργία! Η μέριμνα ότι κάποιοι νέοι μας σπούδασαν και είναι άνεργοι στην επιστήμη τους! Δέκα άνθρωποι τα έστησαν όλα. Ο Μαστρογιώργης σχεδόν δωρεάν!  Ο γιατρός Κοπάδης και ο γιός του! Και τα παιδιά της συνεργατικής. 6 χιλιάδες ευρώ όλα και όλα από το γνωστό βιβλιάριο για το οποίο έστειλαν τον Καϊσερλη στα δικαστήρια!

Και όλα αυτά γιατί ποτέ δεν πρόκειται να κατανοήσετε, αγαπητοί μου σχολιαστές, ποια είναι η διαφορά μεταξύ της δημιουργίας και της διαχείρισης. Του πολιτικού που οφείλει να βρει λύσεις από το μηδέν, από τον πολιτικό που διαχειρίζεται αυτό που βρήκε ή αυτό που θα του προσφέρουν οι άλλοι!

Της φτηνής διαχείρισης που είναι η αιτία που οδηγεί εκείνους τους νέους μας που ασφυκτιούν για δημιουργία να ξενιτευτούν, που καθηλώνει τη νέα γενιά να ανοίξει τα φτερά της, αφού στη χώρα μας εξαιτίας του πολιτικού κατεστημένου, τα πάντα είναι ισοπεδωμένα και ίδια από την μια άκρη μέχρι την άλλη της Ελλάδας, ελεγχόμενα από το κέντρο, και μάλιστα με ανύπαρκτους στόχους  μηδενικής ποιότητας και απαγορευμένης πρωτοβουλίας.

Γεια σας αγαπητοί μου σχολιαστές με την φωτο του Αζίλου αφού είναι επίκαιρο Κώστας

*Η έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου για τον τουρισμό στην Ελλάδα μας λέει ότι αυτή τη στιγμή υπάρχει «έλλειψη οράματος και στρατηγικής» και ότι ο υπερτουρισμός στην Ελλάδα θα καταρρεύσει σε δέκα χρόνια εάν δεν γίνουν σημαντικές αλλαγές στον κλάδο!

*Στην Ισπανία το «Welcome» έγινε «go home» με ορατές τις συνέπειες από την επέλαση των τουριστών γιατί εξοστρακίζονται οι ντόπιοι, στερεύει το νερό, πρόβλημα στα οδικά δίκτυα και στις υποδομές , υπονομεύονται οι φυσικοί χώροι και καθίσταται αδύνατη η πρόσβαση σε κατοικία και αξιοπρεπή ζωή!

*Στην Σαντορίνη ο Δήμαρχος ζήτησε να σταματήσουν να κυκλοφορούν οι ντόπιοι για να κινούνται καλύτερα οι τουρίστες! Μέσα σε μια ημέρα κατέβηκαν από τα κρουαζιερόπλοια δέκα χιλιάδες για να αγοράσουν κινέζικα λιλιά….Στην Σαντορίνη όπου οι ντόπιοι έχουν προ καιρού εξοβελιστεί!

*Με το νέο χωροταξικό σχέδιο για τον τουρισμό στην Ελλάδα, στην Κω θα επιτρέπεται η ανέγερση τουριστικών μονάδων στην πόλη με ελάχιστο εμβαδόν 16 στρέμματα και στα χωριά με ελάχιστο εμβαδόν 12 στρέμματα! Θα κτίζουν μέχρι να μας διώξουν από το σπίτι μας!!!

*Στην Κω σε λίγο θα ξεπεράσουμε τις 200.000 τουριστικές κλίνες και θα έρθει σύντομα η ημέρα που θα ζητούμε αέρα να αναπνεύσουμε…

*Το χωροταξικό της Κω αγνοείται. Και οικισμοί της μετατρέπονται σε Καζέρμες. Με τους τετράμετρους δρόμους θα καούμε όπως στο Μάτι….

Εάν αυτά τα ελάχιστα, μεταξύ πολλών άλλων δεν είναι καμπάνες και όχι καμπανάκια, τότε τι είναι?

Και το ερώτημα είναι εάν υπάρχει σε αυτό το νησί κάποιος υπεύθυνος που θα νοιαστεί για τους κινδύνους? Ή θα πάμε όλοι άκλαυτοι…..

Διαβάζουμε και ξαναδιαβάζουμε την απάντηση του υπουργού Υγείας κ. Γεωργιάδη σε ένα πρόβλημα που προέκυψε πάλι στο νοσοκομείο μας και δεν την πιστεύαμε.

Ένα υπουργός μιας χώρας και ενός πρωθυπουργού που καυχάται ότι βρισκόμαστε στην πρώτη θέση της  Ευρώπης, μας ενημερώνει τι συνέβη. Πόσο χρονών ήταν ο ασθενής! Τι ώρα πήγε στο Νοσοκομείο μας! Τι πόνο αισθανόταν! Ποιος γιατρός τον περιέθαλψε! Πότε ήρθε το αεροπλάνο του ΕΚΑΒ! Που πήγαν τον ασθενή! Λεπτομέρειες στο νοσοκομείο της Κρήτης! Τι θεραπεία του δόθηκε! Και την επιτυχή ανάρρωση του ασθενούς!!

Ο Υπουργός μιας χώρας μετατρέπεται σε διευθυντή ενός τμήματος τοπικού νοσοκομείου, όταν σε όλα τα κράτη της Ευρώπης ένα τοπικό νοσοκομείο όπως της Κω είναι αυτοδύναμο και αυτοτελές, έχει δικό του προϋπολογισμό από τοπικά έσοδα και διοικείται από εκλεγμένους εκπροσώπους της τοπικής κοινωνίας!

Οι γονείς του τρίτου δημοτικού σχολείου έχουν πλέον φτάσει στην τσίτα! Μπροστά στα μάτια όλης της κοινωνίας μας συντελείται ένα πολιτικό κακούργημα! Ένα ανοσιούργημα σε βάρος της πραγματικής δημοκρατίας!

Στην Κω της ευημερίας και του πλούτου, ένα σχολείο που το έφτιαξαν οι κατακτητές Ιταλοί, που στεγάζει το μέλλον του νησιού μας,  βρίσκεται σε εγκατάλειψη στην καρδιά της τουριστικής Κω. Τέσσερα χρόνια γράφουν και ξαναγράφουν και κανένας πολιτικός δεν ακούει! Τα παιδιά τους κοντεύουν να πάνε φαντάροι, οι γονείς γέρασαν και αυτοί……….

Στην Κύπρο οι σχολικές επιτροπές εκλέγονται από τους πολίτες και δεν τους διορίζει ο Δήμαρχος! Και σε όλη την Ευρώπη τα σχολεία της δημοτικής και της μέσης εκπαίδευσης είναι αυτοδύναμα, διοικούνται από τους γονείς, τους δασκάλους και έναν εκπρόσωπο του Δήμου, η κατασκευή τους, οι συντηρήσεις του, οι δάσκαλοι και η λειτουργία τους ανήκουν στην διοίκηση του κάθε σχολείου και σε κανέναν άλλον! Και τα χρήματα προέρχονται από την τοπική φορολογία!  

Αντίθετα  στην Ελλάδα, στην χώρα που ο πρωθυπουργός της καυχάται ότι έπιασε το αναπτυξιακό και επενδυτικό θαύμα, για να φτιαχτεί αυτό το σχολείο θα πρέπει να συγκινηθούν ο πρωθυπουργός, ο υπουργός παιδείας, ο περιφερειάρχης και ένας ανήμπορος αλλά…. υπερήφανος για την πατρίδα του δήμαρχος!! (όσο για την Δ.Α. ας μην ξεχνάμε το Ε΄ Δημοτικό και την διευθύντρια Χατζηνικολάου- Λιοδάκη)

Και φυσικά η κοινωνία βολεμένη από το χρήμα, και κυρίως εξαρτημένη (όπως από ναρκωτικά) από την μαγεία και την προστασία των σωτήρων της, μην μπορώντας να αντιδράσει, χειροκροτεί μια προεδρίνα στο Μαστιχάρι, μια προεδρίνα των γονέων του τρίτου δημοτικού σχολείου και, ευτυχώς που βρέθηκε, μια κυρία Καρανάσιου του νοσοκομείου, πιστεύοντας ότι έτσι θα συγχωρεθούν οι αμαρτίες της αδράνειας τους.

Αυτές είναι οι αλήθειες! Την Κω της δημιουργίας την μετέτρεψαν σε Κω της επαιτείας! Το παλαιοντολογικό πολιτικό κατεστημένο κρατά, ακόμα και για μια ανάσα μας, την εξουσία.…