Οφθαλμόν αντί οφθαλμού! Κάτι δεν πάει καλά σε ότι πιστευουμε

Μια αυτοθυσία και ο οφθαλμός αντί οφθαλμού!

Αυτή η απάνθρωπη προτροπή που πρυτανεύει στην ιστορική διαδρομή των Εβραίων βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με όσα διακήρυξε η δική μας Θρησκεία και είναι στον σκληρό πυρήνα της πίστης μας.

Το πως φτάσαμε να έχουμε μέχρι σήμερα  50 χιλιάδες νεκρούς στην Παλαιστίνη, κυρίως παιδιά και γυναίκες, σίγουρα δεν ξεκίνησαν ως αντίποινα από την σφαγή των 1.500 Εβραίων από τους Παλαιστίνιους.

Το οφθαλμόν αντί οφθαλμού που ξεκίνησε πριν από 4 χιλιάδες χρόνια και διαιωνίζεται μέχρι σήμερα από την μια και από την άλλη πλευρά, στην ουσία παραπέμπει σε αυτά που με την μαεστρία του γραπτού λόγου ο αγαπητός μας δάσκαλος Νίκος Παπαχαρτοφίλης κατέγραψε με μια λέξη ως «το κακόν» του ανθρώπινου γένους.

Οφθαλμόν λοιπόν αντί οφθαλμού, που δεν σταματά ποτέ και που δεν πρόκειται να σταματήσει όσο και αν το Ισραήλ επιθυμεί να εξαλείψει την Χαμάς και όσο αν πιστεύουν κάποιοι ότι οι οφθαλμοί είναι μόνο στην μία πλευρά και όχι και στους άλλους.

Το πρόβλημα όμως είναι αλλού πέρα από το υπαρκτό γεγονός της Παλαιστίνης και των Εβραίων που θα πρέπει να μας προβληματίσει!

Πως να πιστέψεις στις διδαχές της Χριστιανικής Θρησκείας και την Καινή Διαθήκη στην οποία ορκίζονται και βαπτίζονται δισεκατομμύρια κόσμου όταν την ίδια στιγμή οι ηγεσίες τους θυσιάζουν στον Θεό των Εβραίων και στο θυσιαστήριο ανερυθρίαστα βάζουν τα βγαλμένα μάτια εκατομμυρίων ανθρώπων χωρίς να σταματούν εδώ και 2024 χρόνια από την γέννηση του Θεανθρώπου.

Το δυστύχημα και αυτό με ευθύνη όλων των ηγετών που εμείς ψηφίζουμε είναι ότι και κάποιοι Χριστιανοί που πίστεψαν στον θεό της Αγάπης και όχι στον Θεό των Ιουδαίων την πάτησαν. Γιατί όπως μας υπογραμμίζει ο φίλος Νίκος πίστεψαν στην Ελπίδα και στην Σωτηρία των Ψυχών!

Ένας από αυτούς ήταν και ο 25χρονος στρατιώτης των ΗΠΑ που μπροστά στην πρεσβεία του Ισραήλ θυσιάστηκε φωνάζοντας καιόμενος «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» Είναι από τους λίγους που με αυτοθυσία δείχνουν τον δρόμο της ωμής πραγματικότητας και της πίστης γυρίζοντας και το άλλο μάγουλο.

“ΓΑΜΟΣ» Οι βεβιασμένες αλλαγές οδηγούν σε πισωγυρίσματα και συγκρούσεις

 Ο πρόσφατος νόμος που ψήφισε η Βουλή των Ελλήνων για τον “γάμο” των ομοφυλοφίλων αποδεικνύεται από τον αριθμό που ψήφισαν ναι και την κατανομή των ψήφων στα κόμματα, αλλά και την σύγκρουση μεταξύ των πολιτικών και της εκκλησίας ότι ήταν μια βεβιασμένη πράξη.

Είναι γνωστό ότι οι μεγάλες αλλαγές πρέπει να γίνονται βήμα, βήμα. Και μάλιστα με τέτοια σοφία ώστε το κάθε βήμα να πιέζει για να πάμε στο επόμενο! Δυστυχώς στην Ελλάδα είμαστε ή του ύψους ή του βάθους.

Τελικά τι καταφέραμε με ευθύνη και των δύο πλευρών. Των πολιτικών και της εκκλησίας. Ή εάν θέλετε των υποτιθέμενων προοδευτικών και των υποτιθέμενων συντηρητικών? Να διαταράξουμε βίαια για ένα απλό θέμα που αφορά τις σχέσεις των ανθρώπων και την ισότητα μεταξύ τους το βαθύ θρησκευτικό συναίσθημα που διαποτίζει μέχρι σήμερα το μεδούλι του Έλληνα.

Προχωρήσαμε με γρήγορα βήματα και μάλιστα αυτό το έκανε μια συντηρητική κυβέρνηση που προμετωπίδα είχε πάντοτε (ψευδώς) την οικογένεια και την Θρησκεία και μέσα σε μια νύχτα αφαίρεσε με μια ψηφοφορία στη Βουλή τον σκληρό πυρήνα της ύπαρξης της εκκλησίας. Λες και δεν μπορούσε να κάνει ακόμα ένα βήμα μετά τον νόμο για την συμβίωση, χωρίς να τον ονομάσει “γάμο”, όταν στην Βουλή καθημερινά ταχυδακτυλουργικά κτίζονται ουρανοξύστες χωρίς θεμέλια…

Παρόμοια όμως λειτουργία αντίθετης πρακτικής που οδήγησε σε άκαρπες αντιπαραθέσεις είναι και αυτή της εκκλησίας μας που παραμένει σταθερή και αμετακίνητη στα  Θεολογικά των αγίων Πατέρων του 3ου μ.Χ. αιώνα, αγνοώντας παντελώς ότι πρέπει να γίνουν βήματα εξέλιξης ταυτισμένα με την πρόοδο της κοινωνίας και της επιστήμης.

Φυσικά και αυτόν τον «γάμο» θα τον ξεπεράσουμε όπως ξεπεράσαμε τον πολιτικό γάμο και τις ταυτότητες. Όμως σε αυτές τις αλλαγές κάτι μένει που πρέπει να μας προβληματίσει.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι πολίτες και οι κοινωνίες τους είναι αμέτοχες στις αλλαγές. Τις αποφάσεις δεν τις παίρνουν αυτοί, ούτε συμμετέχουν σε αυτές. Ολοένα και περισσότερο οι κοινωνίες απομακρύνονται από τις εξουσίες που τις κυβερνούν. Και μάλιστα εξουσίες που είναι μονοπρόσωπες! Τρεις άνθρωποι αποφάσισαν τον «γάμο». Οι τρεις πρόεδροι των τριών κομμάτων. Που και αυτοί οδηγήθηκαν από άλλους μακρινούς ηγέτες της λεγόμενης πολιτισμένης Ευρώπης.  Που κλαίνε και οδύρονται για τον Ναβάλντι και θυσιάζουν την ίδια ώρα τα παιδάκια στην Παλαιστίνη.

Οφείλουμε να πούμε ότι όσο η εκκλησία (παραμένει στα θαύματα και αγνοεί τα διδάγματα της θρησκείας μας που αφορούν τον άνθρωπο και την ζωή του, και είναι μακριά από τις καθημερινές του αγωνίες και τον αγώνα του για το δίκαιο των αδυνάτων και όσο οι πολιτικοί απομακρύνονται από τους πολίτες θεωρώντας τους εαυτούς τους Σωτήρες και δεν τους καθιστούν συνυπεύθυνους στην λήψη των αποφάσεων, τόσο οι κοινωνίες θα είναι όμηροι αυτών που για εκατοντάδες χρόνια βίασαν και λήστεψαν τους λαούς όλου του κόσμου.

Και επειδή η αναφορές για μακρινές εξουσίες είναι μια εύκολη στην κριτική υπόθεση θα λέγαμε ότι τα παραπάνω δεν αφορούν μόνο αυτές. Οι αναφορές μας κυρίως αφορούν την μικρή μας κοινωνία!

Μια κοινωνία που ζει μέσα στο ψέμα, στον ατομικισμό, την ιδιοτέλεια και τον ωχαδελφισμό! Μια κοινωνία που οι τοπικές πάσης φύσεως αρχές της καθημερινά ψεύδονται. Δεν λένε την αλήθεια! Δεν αφυπνίζουν τους πολίτες!  

Έτσι δεν πάμε μπροστά…..

Προς φίλους ταξιτζήδες: Το Συνδικάτο των Ταξί (ΣΑΤΑ) προειδοποιεί. Ας το ακούσουμε

Διαβάζουμε την ανακοίνωση του Συνδικάτου Αυτοκινητιστών Ταξί Αττικής που προετοιμάζεται για απεργιακές κινητοποιήσεις και μένουμε στην εισαγωγή της ανακοίνωσης που αποκαλύπτει την ωμή πραγματικότητα.

“Το οικονομικό μοντέλο διακυβέρνησης που επέλεξε η κυβέρνηση έχει στοχοποιήσει κάθε μορφή ατομικής επιχειρηματικότητας στην χώρα μας. Χθες ήταν οι ελεύθεροι επαγγελματίες, σήμερα οι αγρότες, αύριο κάποιοι άλλοι. Οι πολιτικές φτωχοποίησης του ελληνικού πληθυσμού υλοποιούνται με συνοπτικές διαδικασίες.”

Και συνεχίζουν: “Αρνούνται ότι ο κλάδος έχει προβλήματα, ότι η κυβέρνηση έχει εξαπολύσει ολομέτωπη επίθεση στο ταξί, ότι οι πολυεθνικές αλωνίζουν χωρίς έλεγχο, ότι τα ιδιωτικά αυτοκίνητα κλέβουν το μεταφορικό μας έργο”.

Εμείς θα τους πούμε ακόμα μια μεγαλύτερη αλήθεια:

Ας μην επαναπαύονται οι φίλοι ταξιτζήδες μας στις εισπράξεις των καλοκαιρινών τουριστικών μηνών. Ας μην πιστεύουν ότι με την σύγχρονη οργάνωση τους και τους συνεταιρισμούς τους πως θα επιβιώσουν. Ότι με τα χάδια προς τους σημερινούς πολιτικούς που θα την γλυτώσουν.

Τα μεγαθήρια δεν έχουν ούτε ιερό, ούτε όσιο! Και όταν το αποφασίσουν να ξέρετε ότι τίποτε δεν τους σταματά. Είναι αχόρταγα!!  Άλλωστε όταν θα έρθει εκείνη η στιγμή, αυτοί που καταγγέλλει το ΣΑΤΑ θα έχουν προλειάνει το έδαφος ώστε η ανατροπή να είναι φορμαρισμένη στα μέτρα τους, γλυκιά αλλά οδυνηρή …..  Η Uber δεν κοιμάται….

Μια αιώνια διαμάχη τριών παγκόσμιων γιγάντων που πάντα θα χάνει η Εκκλησία

Το παρακάτω κείμενο προέρχεται από προσωπικές απόψεις και δεν αποτελεί θέση του συνόλου της Συντακτικής μας ομάδας.

Θρησκεία. Εκκλησία. Επιστήμη.  Είναι τρεις γίγαντες του ανθρώπινου γένους που πάντα από τότε που υπήρξε ο άνθρωπος πριν από δεκάδες χιλιάδες χρόνια θα βρίσκονται αντιμέτωποι, θα συγκρούονται και η κατάληξη θα είναι πάντα να χάνει η εκκλησία όταν δεν προσαρμόζεται.

Η Θρησκεία με την μεταφυσική της ιδιότητα συνδυασμένη  κυρίως από τα φαινόμενα της φύσης και τα αγαθά της και την ζωή  των ανθρώπων και τις ανάγκες τους θα υπάρχει πάντα, τουλάχιστον έτσι φαίνεται μέχρι στιγμής, με διαφορετικές μορφές ανά τον κόσμο και πάντα στην παραπάνω βάση θεώρησης.

Η Εκκλησία είναι οι άνθρωποι και κυρίως οι οργανωμένοι εκπρόσωποι της Θρησκείας που την υπηρετούν. Οι ιερείς και οι ιέρειες. Και βρίσκεται στη μέση μεταξύ των δύο αιώνιων γιγάντων. Της Θρησκείας και της Επιστήμης.

Η μεταφυσική οντότητα των Θρησκειών δεν πρόκειται να αλλάξει. Ή πιστεύεις ή δεν πιστεύεις και μάλλον στο τέλος, στα δύσκολα πιστεύεις. Η Επιστήμη εδώ δεν χωρά. Ο άνθρωπος στην διάρκεια της εξέλιξης του εγκεφάλου του είναι ακόμα αδύναμος να αποχωριστεί το μεταφυσικό, την αόρατη δύναμη που τα πάντα βλέπει και δημιουργεί.

Ο άνθρωπος εξελίσσεται. Δεν τον βοηθά μόνο ο χρόνος, αλλά και η Επιστήμη. Σίγουρα απαιτούνται αιώνες και σίγουρα είναι νωρίς ακόμα για την Επιστήμη μέχρι να φτάσουμε στον χρόνο εκείνο που ο άνθρωπος δεν θα φοβάται, που δεν θα ελπίζει, που θα υπάρχει ειρήνη, αγάπη, συμπόνια, ισότητα, ευτυχία, πράγματα δηλαδή που ευαγγελίζονται οι Θρησκείες και γι’ αυτό παραμένουν αλώβητες και μέχρι σήμερα εδώ και 2 χιλιάδες χρόνια αναλλοίωτες. Μέχρι τότε η Θρησκεία θα είναι επίκαιρη και ισχυρή. Θα είναι η Δευτέρα Παρουσία!

Όμως οι Εκκλησία θα χάνει εάν δεν προσαρμόζεται. Γιατί οι άνθρωποι αλλάζουν και σε αυτό βοηθά και η Επιστήμη που συνεχώς ερευνά και αναθεωρεί τις θέσφατα στο παρελθόν απόψεις της.

Γιατί τα λέμε όλα αυτά? Γιατί από την μια υπάρχει η αγάπη και ισότητα της Θρησκείας μας. Από την άλλη βρίσκεται η Επιστήμη που πρώτα πίστευε στην ψυχική ασθένεια των ομοφυλόφιλων αδελφών μας και τους έκανε μέχρι και λοβοτομές, μετά σε ορμονικές διαταραχές και χορηγούσε φάρμακα και σήμερα ψάχνεται να βρει εάν είναι γονιδιακή προσαρμογή μεταξύ των δύο φίλων ή ξεχωριστό γονίδιο.

Να είστε σίγουροι ότι οι επιστήμονες θα το βρούνε. Ενδεχόμενα κάποτε θα μπορούν να αλλάξουν και τα γονίδια αν πρόκειται περί αυτής της άρνησης ή και αντίστροφα άλλων επιλογών.

Όμως το σημερινό πρόβλημα, όπως και οι διαμάχες τότε με τον πολιτικό γάμο και τις ταυτότητες σχετίζονται με την ανάμειξη της Εκκλησίας στα της Πολιτείας που θα διαιωνίζονται στην χώρα μας όσο δεν διαχωρίζεται το κράτος από την Εκκλησία.

Εντελώς διαφορετικό πράγμα είναι ο πολιτικός γάμος που στην ουσία είναι ισχυρό νομικά σύμφωνο συμβίωσης και άλλο ο θρησκευτικός γάμος που συνδέεται με την πίστη και τις παραδόσεις μας. Η αναγνώριση του θρησκευτικού γάμου από την Πολιτεία γίνεται κατά παραχώρηση του δικαιώματος αυτού από την Πολιτεία γεγονός που σε άλλα κράτη δεν ισχύει. Οι συνθήκες των εποχών (οι αυτοκράτορες ήταν αρχηγοί της Εκκλησίας και στα 400 χρόνια τουρκοκρατίας η Εκκλησία ως μοναδική εξουσία παρείχε την νομιμότητα του γάμου)  και η παραδόσεις μας ήταν αυτές που τον καθιέρωσαν.

 Όπως και οι υιοθεσίες, όπως και οι παρένθετες μητέρες, και τα κατεψυγμένα ωάρια, σχετίζονται με νομικά, πολιτικά, ανθρωπιστικά και υγείας θέματα που το κάθε κράτος είναι το μοναδικό αρμόδιο να καθορίζει με σκοπό να διαφυλάξει την ισότητα των ανθρώπων αλλά και την προστασία τους από κερδοσκοπικές ή άλλες μορφές εκμετάλλευσης. 

Στην ουσία η διαμάχη και η εμμονή των Ιεραρχών, δηλαδή της Εκκλησίας σε νόμους και νομικούς δεσμούς της λειτουργίας της  με την Πολιτεία την σημερινή εποχή είναι μια ευθεία αποδοχή της αδυναμίας της και των λαθών της να αναδείξουν και να περάσουν στην κοινωνία τις πανανθρώπινες αξίες της Ορθόδοξης Θρησκείας μας.  Πέρα από το ότι αγκάθι στις σχέσεις παραμένουν τα υλικά αγαθά που αφορούν περιουσίες και μισθοδοσίες…..