Στις εκλογές που πέρασαν όσοι νομίζουν ότι ηττήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ κάνουν λάθος. Στην ουσία και στην πράξη ηττήθηκε ολόκληρος ο δημοκρατικός χώρος. Ηττήθηκε η πρόταση για την συνεργασία των δημοκρατικών δυνάμεων.

Το ποιά είναι η αιτία της ήττας μην ψάχνουμε να την βρούμε στις επιτυχίες του κ. Μητσοτάκη, ούτε στις αδυναμίες του ΣΥΡΙΖΑ που σίγουρα υπάρχουν. Και το σπουδαιότερο μην ψάχνουμε αιτίες στον ίδιο τον λαό.

Ήταν αυτό που εξ αιτίας της ιδεοληψίας τους δεν κατανόησε ο τότε υπουργός Εσωτερικών κ. Σκουρλέτης και εφάρμοσε στους Δήμους την απλή αναλογική με αποτέλεσμα να μην λειτουργούν οι Δήμοι σε όλη την Ελλάδα.

Είναι η μία και μοναδική αιτία. Η Απλή Αναλογική!!

Συνεργασία! Τι το καλύτερο υπάρχει. Τι το δημοκρατικότερο! Ο Τσίπρας με ειλικρίνεια το επιθυμούσε. Και ο κόσμος την ίδια στιγμή άκουγε αυτούς με τους οποίους επιθυμούσε την συνεργασία να θέλουν να τον θάψουν!. Δηλαδή ακυβερνησία…..

Και όλα αυτά γιατί δεν διδάχτηκαν από τον Ανδρέα που καθάρισε την Ένωση Κέντρου εν μιά νυχτί. Δεν διδάχτηκαν από το Βατερλό της απλής αναλογικής του Σκουρλέτη που σφηνώθηκε βαθειά στην συνείδηση όλων των Ελλήνων ως ανεφάρμοστο και επικίνδυνο σύστημα.

Δεν έμαθαν ότι δεν είμαστε Δύση και Γερμανία, ή Γαλλία ή Ιταλία ή Ισπανία όπου τα κράτη λειτουργούν και χωρίς κυβερνήσεις γιατί οι εξουσίες διαχέονται από τα κάτω προς τα πάνω, στους Δήμους τις Περιφέρειες και στο Κράτος μένει μόνο η άμυνα, η εξωτερική πολιτική και τα δημοσιονομικά .

Αλλά είμαστε Τουρκία και Ανατολή όπου χωρίς ισχυρό κυβερνήτη και μονοπρόσωπη εξουσία τίποτε δεν μπορεί να προχωρήσει εξ αιτίας των συγκεντρωτικών  και μονοπρόσωπων συστημάτων διακυβέρνησης. Τα αποτελέσματα στην Τουρκία τα βλέπουμε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να διαγράψει τις συνεργασίες από το λεξιλόγιο και τις ιδεοληψίες για την απλή αναλογική  όσο δεν αλλάζουν τα συστήματα διακυβέρνησης και να κάνει αυτό που κάνει και το ΠΑΣΟΚ. Να αναδείξει τις αρετές και τα πλεονεκτήματα του, αν έχει και όσα έχει και να ζητήσει την εμπιστοσύνη του κόσμου για να κυβερνήσει την χώρα.

Στην Ελλάδα η νομή της εξουσίας διεκδικείται από έναν. Στην Ελλάδα η εξουσία από τους νόμους και το Σύνταγμα είναι μονοπρόσωπη και αυτός που την διεκδικεί πρέπει να το δείχνει ότι είναι ικανός, ότι είναι ηγέτης με τα καλά και τα κακά του.

Η απλή αναλογική που απαιτεί συνεργασίες είναι ο τάφος των αδύναμων όταν τα συστήματα διακυβέρνησης είναι συγκεντρωτικά και μονοπρόσωπα. Και είναι άδικο εξ αιτίας αυτού να βρίσκεται ηττημένος ολόκληρος δημοκρατικός χώρος που στους αριθμούς πανελλαδικά έχει την πλειοψηφία.

Το 50% των συντηρητικών κομμάτων σε αντίθεση με το 40% των προοδευτικών και μάλιστα πολυδιασπασμένων που δείχνουν τα συγκεντρωτικά αποτελέσματα των εκλογών φανερώνουν δύο πράγματα.

Το πρώτο είναι ότι ο σκληρός πυρήνας και των δύο χώρων, δηλαδή το 30% παραμένει σταθερός παρόλο που κεντρώες δυνάμεις μετακινήθηκαν προς τα δεξιά για πολλούς λόγους.

Το δεύτερο και ουσιαστικότερο είναι η συνεχιζόμενη τάση αυντηρητικοποίησης της κοινωνίας προς την κατεύθυνση του ατομικισμού. Ιδιαίτερα το τελευταίο θα πρέπει να μας προβληματίσει αφού στις πολιτικές μας επιλογές αυτό που πρυτανεύει είναι το ατομικό και οικογενειακό συμφέρον εις βάρος του γενικότερου καλού και ιδιαίτερα αρχών και θεσμών μιας ευνομούμενης κοινωνίας. Το είδαμε στην προεκλογική περίοδο όπου τοπικές αρχές και πρόεδροι βρέθηκαν οι ίδιοι στις συγκεντρώσεις τριών κομμάτων και σε καμιά δεκαριά υποψήφιους.

Το γιατί ο δημοκρατικός χώρος βρέθηκε διασπασμένος και σε άμυνα σίγουρα δεν είναι της παρούσης. Άλλωστε οι αιτίες είναι πολυσύνθετες που σχετίζονται όχι μόνο με τις εσωτερικές διεργασίες αλλά και τις διεθνείς.

Το βέβαιο είναι ότι η κατεύθυνση στην οποία οδηγείται μια χώρα στην οποία πρυτανεύει ο ατομικισμός και όλα τα υπόλοιπα που αφορούν τις πανανθρώπινες αξίες αδυνατίζουν, δηλαδή η ισότητα, η δικαιοσύνη, η δημοκρατία, ο κίνδυνος της εξάρτησης από τα πάσης φύσεως συμφέροντα αρχίζει να γίνεται υπαρκτός και το αποτέλεσμα του ήδη το βλέπουμε, όπου ολόκληρες κοινωνίες περιμένουν κάποιον σωτήρα να τους λύσει τα δικά τους προβλήματα και να τους διαμορφώσει το μέλλον τους.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι τα σημερινά αποτελέσματα δεν είναι και διαχρονικά πάγια. Όσο δεν υπάρχει ισότητα, δικαιοσύνη και δημοκρατία οι κοινωνίες θα αντιδρούν μέχρι να βρεθούν οι εμπνευσμένοι ηγέτες, όχι μόνο πολιτικοί, αλλά και επιστήμονες και πνευματικοί άνθρωποι,  που θα προσφέρουν την πραγματική διέξοδο ενός λαού που έχει αποδείξει εκατοντάδες φορές ότι είναι ικανός να ξανασηκώνεται παίρνοντας την δικαιοσύνη και την ισότητα στα χέρια του.    

Οι πολιτικές θέσεις μας ήταν πάντα ξεκάθαρες. Πάντα προτάσσαμε το ευρύτερο για την επίλυση των καθημερινών προβλημάτων μας. Για παράδειγμα το νέο νοσοκομείο είναι υποδεέστερο της γενικότερης κατάστασης της Δημόσιας Υγείας που με μαθηματική ακρίβεια οδηγείται στους ιδιώτες και γι’ αυτό δεν υπάρχουν γιατροί στο παλιό νοσοκομείο.

Ούτε και οι εξαγγελίες ατάκτως ειρημένες μας καλύπτουν όταν αυτές υποκρύπτουν προσπάθεια αλίευσης ψήφων και εξαπάτησης των ψηφοφόρων.

Φυσικά και έχουμε θέσεις και απόψεις για την ακρίβεια, για τους μισθούς και τις συντάξεις, για την εργασία. Θέσεις και απόψεις που είναι υποκειμενικές και άρα αμφισβητήσιμες, αφού κάποιοι τα φέρνουν βόλτα.

Σε ένα όμως πράγμα δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω, ούτε να αλλάξουμε γνώμη. Και γι’ αυτό παίρνουμε το θάρρος να σας πούμε το ΟΧΙ ψήφο στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Είναι το θέμα των υποκλοπών.

Εδώ δεν μιλάμε για υποκειμενικές απόψεις. Δεν μιλάμε για την υγεία ή την παιδεία, Ούτε για ψωμί!

Μιλάμε για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Μιλάμε για την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Γιατί χωρίς αυτά τα δύο δεν υπάρχει ούτε υγεία, ούτε παιδεία, ούτε ψωμί.

Η Δημοκρατία και η Ελευθερία είναι το ευρύτερο, το μοναδικό που σκεπάζει όλα τα άλλα. Και που χωρίς αυτά όλα τα υπόλοιπα είναι πληγωμένα, είναι μισά, είναι υποσχέσεις, είναι για τους λίγους.

Δυστυχώς η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τις πράξεις της στις υποκλοπές των στρατηγών, των υπουργών, των δημοσιογράφων και των αρχηγών των κομμάτων υποθηκεύει και δυναμιτίζει την ίδια την Δημοκρατίας μας. 

Διαβάσαμε ένα άρθρο του αγαπητού μας δικηγόρου Αργύρη Αργυριάδη που αφορούσε τις εκλογές και την προσπάθεια κάποιων και στην συγκεκριμένη περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ να αφαρπάξουν την ψήφο των νέων υποσχόμενοι λαγούς με πετραχήλια.

Αναφέρεται το άρθρο του στην υποβαθμισμένη εκπαίδευση και στην ανάγκη αναβάθμισης της και έντεχνα καταλήγει στην υπόσχεση του ΣΥΡΙΖΑ να καταργήσει τις βάσεις εισαγωγής στα πανεπιστήμια ως δόλωμα που θα τσιμπήσουν οι νέοι μας να τον ψηφίσουν. Μιλά για εκμαυλισμό και για παπατζήδες που κοροϊδεύουν τα νέα παιδιά.

Ο κ. Αργυριάδης δεν γνωρίζουμε εάν ήταν άριστος στα μαθήματα και έγινε δικηγόρος. Εκείνο όμως που γνωρίζουμε και το οποίο αποσιωπά  είναι ότι στην Ελλάδα η εξέλιξη της σταδιοδρομίας των ανθρώπων δεν εξαρτάται από τον βαθμό πάνω από την βάση εισαγωγής, αλλά από το χρήμα που διαθέτει ο μπαμπάς και από το μέσο.

Παράλληλα βλέπουμε παιδιά να πρωτεύουν και να δημιουργούν στη ζωή τους και ας μην έχουν τελειώσει πανεπιστήμια και αντιθέτως βλέπουμε και σπασίκλες που αποτυγχάνουν στην ζωή.

Αγαπητέ κύριε Αργυριάδη μάλλον δεν παρακολουθήσατε την επιμονή και τη προσπάθεια της κυβέρνησης Μητσοτάκη να εξισώσει τα πτυχία των Κολλεγίων με αυτά των πανεπιστημίων.

Αυτό και μόνο θα έπρεπε να σας προβληματίσει με τις βάσεις και προς τα που κατευθύνονται όσα παιδιά αποτυγχάνουν. Και μάλιστα αποτυγχάνουν επειδή ίσως εκείνη την ημέρα του διαγωνισμού το μυαλό τους ήταν αλλού και ίσως στις δυσκολίες της οικογένειας να τα φέρει βόλτα.