Όποιος παρακολουθεί τις απόψεις, τις θέσεις και τις συμπεριφορές του νέου αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, του Στέφανου Κασσελάκη, θα καταλάβει τους λόγους που αποχωρούν από τον ΣΥΡΙΖΑ τα ιστορικά στελέχη του. Τους κάνει να φαίνονται ξεπερασμένοι!

Παράλληλα θα δικαιολογήσει και τις επιλογές του 56% των μελών και των φίλων του ΣΥΡΙΖΑ που ψήφισαν Κασσελάκη.

Ο Δαρβίνος ήταν ο πρωτοπόρος ερευνητής επιστήμονας που υποστήριξε την θεωρία της εξέλιξης των ζώων και των φυτών. Είναι αυτός που είπε με απλά λόγια ότι τα ζώα για να επιβιώσουν πρέπει να προσαρμόζονται, διαφορετικά εξαφανίζονται.

Αποχώρησαν λοιπόν και αποχωρούν όσοι είναι κολλημένοι στο Κεφάλαιο του Μαρξ και δεν μπορούν να καταλάβουν ότι κεφάλαιο με μικρό κ είναι και τα 5 και 10 χιλιάρικα  που έχει ένας νεαρός από τον πατέρα του ή ένα δάνειο από μια τράπεζα για να ανοίξει μια καφετέρια, ένα σουβλατζίδικο, ένα ιατρείο και που στα πρώτα βήματα του θέλει την στήριξη της πολιτείας  και της κοινωνίας για να το ξεπληρώσει και να το πολλαπλασιάσει!!

Αυτό είπε ο κ. Κασσελάκης και οι θεματοφύλακες του Κεφαλαίου ανατρίχιασαν και βγήκαν από τα ρούχα τους, χωρίς να σκεφτούν ότι  όταν έγραψε το Κεφάλαιο ο Μαρξ, το χρήμα το είχε το 1% του πληθυσμού και το άλλο 99% ήταν δούλοι και άφραγκοι!!

Φανταστείτε τώρα εσείς αγαπητοί μας φίλοι να βρίσκεστε σήμερα στην ίδια επιχείρηση τεχνητής νοημοσύνης, να έχετε επενδύσει σε αυτήν τα οράματα, τις ελπίδες και το χρήμα σας και διαχειριστές της να είναι ένας τριαντάρης του Πολυτεχνείου και ο Σκουρλέτης ή ο Βίτσας ή ο Φίλης!!! 

Η ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ είναι ολόιδια με τις καθημερινές ιστορίες των νέων ανθρώπων όταν έφτασε η ώρα να αποχωρήσουν οι γερασμένοι γονείς τους.  Ή αποχωρούν από μόνοι τους και αφήνουν τα παιδιά τους να προχωρήσουν ακόμα και με ρίσκο. Ή τα ίδια τα παιδιά τους δεν τους αντέχουν και τους παροπλίζουν.

Αυτό έγινε και στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί που μελέτησαν τον Δαρβίνο δεν άντεξαν άλλο και πήραν το ρίσκο!! Θα μας πείτε θα πετύχει?  Στην θεωρία της εξέλιξης η προσαρμογή είναι αναγκαία αλλά σταδιακή. Ο χρόνος θα δείξει αν θα πεθάνει το είδος ή αν θα αντέξει και θα πολλαπλασιαστεί. Το βέβαιο είναι ότι οι αλλαγές στο ζωικό και στο φυτικό βασίλειο είναι νομοτελειακές και άρα αυτό που έγινε στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν επιβεβλημένο και είναι το πρώτο και αναγκαίο βήμα.

Την αφορμή μας την δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ και η λεγόμενη διάσπαση του. Μια διάσπαση που όπως μας λένε αναληθώς οφείλεται τάχα μου σε συμπεριφορές ή ακόμα και σε ιδεολογικές διαφορές.

Αγαπητοί φίλοι μας, σίγουρα δεν μας λένε την αλήθεια!

Μας κρύβουν την ωμή και ξεκάθαρη αλήθεια που είναι άλλη. Μπήκαν στον ΣΥΡΙΖΑ και τον ψήφισαν και έγινε κυβέρνηση εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες όχι γιατί τους έπεισε το 3%, η γιατί έγιναν ριζοσπάστες αριστεροί αλλά γιατί ήταν τσαντισμένοι με τους άλλους που τους πτώχευσαν.

Μας κρύβουν την ωμή και ξεκάθαρη αλήθεια που είναι πως το 3% στρογγυλοκάθονταν στα σαλόνια του σπιτιού τους και δεν άνοιγαν της πόρτες και τα παράθυρα να μπουν μέσα και οι φιλοξενούμενοι τους, δηλαδή το άλλο 35%! Τους είχαν στην αποθήκη!

Και πιο πολύ, μας κρύβουν την αλήθεια ότι αυτό που έγινε στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν οι ιδεολογικές διαφορές αλλά γιατί μπήκαν ξαφνικά μέσα στο σπίτι τους,  αγανακτισμένοι,  και τους άρπαξαν τα λάβαρα της αριστερής καθαρότητας τους, αλλά και τις πολυθρόνες τους, όλοι οι άλλοι που μέχρι προχτές τους είχαν στην απέξω!.

Ο έντιμος και αγαπητός σε όλους μας φίλος Δημήτρης Γάκης, ένας παραδοσιακός και πιστός εργάτης του ΣΥΡΙΖΑ θέλουμε να πιστεύουμε ότι είναι η εξαίρεση αυτής την ωμής αλήθειας, όταν έλεγε προχθές  ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το σπίτι του και δεν μπορεί να του λέει ο άλλος να φύγει!!

Είναι μια συναισθηματική τοποθέτηση που δεν έχει καμιά σχέση με την πολιτική και τις ευθύνες που είχε αναλάβει όταν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες μπήκαν στο δικό του σπίτι. Δεν μπήκαν γιατί ήταν αριστεροί, δεν είχαν μελετήσει τον Μαρξ.  Να κυβερνήσουν ήθελαν, να πάρουν πίσω αυτά που τους έκλεψαν οι άλλοι και όχι να κρατούν τα μανιφέστα του Λένιν και να διαμαρτύρονται στους δρόμους. 

Την ΑΛΗΘΕΙΑ λοιπόν και ας καίει! Την ΑΛΗΘΕΙΑ όχι μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής ζωής του νησιού μας. Μόνον τότε ισορροπούν τα συστήματα της εξουσίας. Και μόνο τότε οι προοδευτικοί και δημοκράτες πολίτες προσφέρουν την εμπιστοσύνη τους σ’ αυτά. Διαφορετικά? Καλά είναι τα pas και τα επιδόματα…..

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο Κυρίτσης ως προσωπικότητα κυριάρχησε στα τοπικά μας πολιτικά πράγματα για πάνω από 25 χρόνια. Για την ακρίβεια από το 1997 που εκλέχτηκε γραμματέας του ΠΑΣΟΚ μέχρι και σήμερα. Τα πρώτα δείγματα της πολιτικής του ιδιοσυγκρασίας φάνηκαν στην κοινωνία επί αντιπροεδρίας του στο νοσοκομείο.

Μην νομίζετε ότι η περίπτωση του Γιώργου Κυρίτση είναι η μοναδική  σε όλη την Ελλάδα. Ήταν η κυριαρχούσα στα τοπικά πράγματα της χώρας. Στην Δωδεκάνησο εάν μελετήσει κάποιος τους Δήμους των νησιών της και αν διαβάσει τα ονόματα των αποτυχόντων και των επιτυχόντων δημάρχων σήμερα και τα τελευταία 20 χρόνια θα δει ότι τα ίδια φαινόμενα μέχρι και σήμερα από το 1990 και μετά είναι αντίγραφα του φαινομένου Κυρίτση. Σίγουρα με παραλλαγές λόγω χαρακτήρων, αλλά με τα ίδια πρόσωπα.

Αυτό το φαινόμενο οφείλεται στις διαφορετικές εποχές και στις διαφορετικές γενεές.

Η ιστορία της αυτοδιοίκησης δεν ξεκινά από την μεταπολίτευση και μετά. Αρχίζει από τους αγώνες της απελευθέρωσης στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο με την Κυβέρνηση του Βουνού. Τότε που άνθισαν οι αγώνες για την ελευθερία και την δημοκρατία και τότε μέχρι και το 1980 που οι γενιές των φτωχών ξεκινούσαν τους αγώνες για μια καλύτερη ζωή, διεκδικούσαν και δημιουργούσαν.

Οι Δήμαρχοι, οι σύμβουλοι και οι πολιτικοί της εποχής αμέσως μετά την μεταπολίτευση ήταν οι γενιές του 114 και της προδικτατορικής περιόδου. Ήταν οι γενιές του μεροκάματου, της αγροτιάς και της ξενιτιάς που με νύχια και με δόντια πάλευαν για να καλυτερεύσουν την ζωή τους.

Αντίθετα οι πολιτικοί του Πολυτεχνείου και μετά, που εμφανίστηκαν μετά το 1990 και μετά των αξέχαστων πρώτων χρόνων του Ανδρέα, που ήδη με τις πολιτικές των αείμνηστων Καραμανλή και Παπανδρέου είχε πλέον δημιουργηθεί η μεσαία τάξη ήταν οι γενιές που μέχρι σήμερα κυριαρχούν, επιβάλλονται  και φυσικά αργοσβήνουν. Ήταν οι γενιές του Γιώργου Κυρίτση και της ήσσονος προσπάθειας….

Ο Γιώργος Κυρίτσης για τα πράγματα της Κω είναι ένα φαινόμενο άξιο σεβασμού και μελέτης. Ακριβώς για να μην ξανασυμβεί, αφού δεν είναι ο μόνος αλλά γιατί η δική του γενιά σε όλη την Ελλάδα είναι υπεύθυνη για την απαξίωση αρχών, ιδεών και αξιών. Για την απονεύρωση κάθε ζωντάνιας των κοινωνιών για δημιουργία και συμμετοχή. Για την διαχείριση και όχι για την δημιουργία.

Ήταν ο μοναδικός σχεδόν που καθόριζε τα πάντα και τον ακολουθούσαν φανατικοί και μη χωρίς μεγάλους και ευγενείς στόχους , και γι’ αυτό είναι φαινόμενο πανελλαδικής ιστορικής πολιτικής και κοινωνιολογικής έρευνας μιας ολόκληρης περιόδου.

Ο κ. Κυρίτσης φυσιολογικά αποσύρεται. Κάποια στιγμή τα ωραία και τα άσχημα τελειώνουν. Η εποχή του και η Κως δεν σημαδεύτηκαν από τον ίδιο, αλλά από την ίδια την κοινωνία μας που ο κ. Κυρίτσης είναι μέλος της.   

Με την αποχώρηση του μας λένε πολλοί ότι θα απελευθερωθούν νέες δυνάμεις, ότι θα ξεκινήσει μια άλλη εποχή.

Θα φανεί αυτή την πενταετία, αν και οι ενδείξεις είναι απαισιόδοξες. Τοπικά Κόμματα με αρχές και ιδεολογικούς προσανατολισμούς δεν υπάρχουν. Τα συστήματα εξουσίας είναι συγκεντρωτικά. Η κοινωνία μας είναι εθισμένη στην υποταγή των μονοπρόσωπων εξουσιών.

Ίσως η εμπειρία των παλιών, μεταξύ των οποίων και του κ. Κυρίτση,  για την πορεία αυτής της κοινωνίας και τα αρνητικά της ίσως αποτελέσει φάρο στις νέες γενιές μας με βάση τον απόλυτο κανόνα, ότι πλέον σωτήρες δεν μπορεί να υπάρχουν. 

Ο αγαπητός σε όλους μας Μάνος Κόνσολας που αναμφίβολα κοσμεί το Κοινοβούλιο ως εκπρόσωπος όλων των Δωδεκανησίων εξ αιτίας του ήθους και της κοσμιότητας του, ξεπέρασε κάθε…. γνωστές πολιτικές συμπεριφορές και θέσεις με τις προτάσεις που δημοσίευσε για την αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ρευμάτων που ολοένα και περισσότερο αυξάνονται τον τελευταίο καιρό.

Με μια εμπεριστατωμένη πρόταση του αναδεικνύει το φαινόμενο ως ευρωπαϊκό πρόβλημα, αλλά και ως πρόβλημα των χωρών προέλευσης των μεταναστών και ως πρόβλημα και των χωρών διέλευσης.

Θέτει με πλήρη και καθαρό τρόπο της προϋποθέσεις της αντιμετώπισης του.

Η επιστολή του και οι προτάσεις τους που έγιναν εξ αιτίας των γεγονότων στην Ρόδο και την διαφαινόμενη πίεση που θα δεχθεί και η Ρόδος από τα μεταναστευτικά κύματα κατά την άποψη μας ξεπερνούν κατά πολύ ακόμα και τις επιλογές της κυβέρνησης του, όχι τόσο ως προς την θεωρητική εγκυρότητα τους, αλλά κυρίως ως προς την πρακτική αντιμετώπιση του τεράστιου προβλήματος.

Ο βουλευτής Μάνος Κόνσολας όπως πάντα είναι καθαρός στις απόψεις του. Δεν προσβάλει κανέναν και πάντα με την ειλικρίνεια του προσπαθεί μέσα στα πλαίσια του εφικτού και της πολιτικής νομιμότητας να προσφέρει.

Και είμαστε βέβαιοι ότι στις έξη σοβαρές προτάσεις που καταθέτει ότι θα υπήρχε και μια έβδομη εάν ήταν σίγουρος ότι η Πολιτεία και οι γνωστοί πολιτικοί θα τηρούσαν τις υποσχέσεις και τις δεσμεύσεις τους για την σωστή λειτουργία των κέντρων κράτησης των μεταναστών.

Οι προτάσεις φανερώνουν ότι είναι γνώστης του προβλήματος που θα συνεχίζεται και θα αυξάνεται. Οι προτάσεις του δείχνουν ότι οι παραμεθόριες περιοχές της χώρας μας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα είναι οι πρώτες που θα επωμισθούν και θα σηκώσουν το πρόβλημα.  Και ξέρει ότι και οι Ρόδος όπως και τα υπόλοιπα νησιά θα είναι οι πρώτες περιοχές υποδοχής μεταναστών.

Λέει όμως ένα απόλυτο όχι για την δημιουργία κέντρου κράτησης στην Ρόδο και στα άλλα νησιά όχι γιατί δεν αναγνωρίζει ότι υπάρχει ανάγκη δημιουργίας οργανωμένων χώρων, αλλά γιατί αυτοί οι χώροι όπως στην Κω αντί να επιλύουν το θέμα της προσωρινής διαμονής, επιβαρύνουν τα τουριστικά νησιά εξ αιτίας της υπέρβασης των όρων του χρόνου διαμονής, του αριθμού των φιλοξενουμένων  και κυρίως των συνθηκών της λειτουργίας των κέντρων και των συμπεριφορών των μεταναστών.

Ο βουλευτής Μάνος υποχρεώνεται να πει όχι, γιατί εάν απαιτούσε την νόμιμη και εύρυθμη λειτουργία των κέντρων διαμονής και μάλιστα με λιγότερους φιλοξενούμενους, ώστε οι μετανάστες που έτσι και αλλιώς θα βγουν στα νησιά μας να μην περιφέρονται στις πλατείες και στα πάρκα, τότε θα βρίσκονταν σε πλήρη σύγκρουση με την δική του κυβέρνηση που αθετεί τις υποσχέσεις της για την εύρυθμη λειτουργία των κέντρων διαμονής.