Μετά τον χαρακτηρισμό, ως Λούμπεν, των υποψηφίων που συμμετέχουν στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ από τον κ. Μητσοτάκη κρίνουμε σκόπιμο να αναφέρουμε τα ακόλουθα:  

 

Τα κόμματα είναι τα στηρίγματα της κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας. Αυτό λέει το Σύνταγμα μας, Αυτό οφείλουμε να σεβόμαστε.

 

Και όσοι συμμετέχουν σε αυτά και ιδίως στην μία και μοναδική γιορτή της Δημοκρατίας που είναι οι εκλογές, ακόμα και ο τελευταίος υποψήφιος του τελευταίου κόμματος θα πρέπει να τυγχάνουν της αποδοχής μας και της κατανόησης μας την προεκλογική περίοδο.

 

Είναι εντελώς διαφορετικό, η αντίθετη άποψη ή η υποστήριξη άλλου κόμματος, από αυτό το απλό που οφείλουμε όλοι σε ανθρώπους που αποφάσισαν να εκθέσουν τον εαυτό τους, να υποστούν θυσίες, να πλησιάσουν άγνωστους ανθρώπους. Τον ΣΕΒΑΣΜΟ.

 

Φυσικά και υπάρχουν ενδοιασμοί για την αποστολή των κομμάτων. Φυσικά και περιμένουμε τα κόμματα να λειτουργήσουν δημοκρατικά, να υπάρχει συμμετοχή και δημοκρατικές διαδικασίες στην λήψη των αποφάσεων, στην τεκμηρίωση των θέσεων και των στόχων των κομμάτων.

 

Όμως αυτό αφορά την προσωπική μας επιλογή και την απαίτηση από τους υποψηφίους του κόμματος της προτίμησης μας να τα εφαρμόσουν.

 

Όλοι οι υπόλοιποι υποψήφιοι Βουλευτές που θα έρθουν στο νησί μας θα πρέπει να είναι καλοδεχούμενοι. Θα πρέπει να τυγχάνουν της κατανόησης μας σε ένα έργο και μια αποστολή, που ενδεχόμενα να εκπληρώνουν για πρώτη φορά.

 

Σίγουρα κάτι θα θέλουν να μας πουν. Ας τους ακούσουμε. Ακόμα και αυτό το τόσο απλό, ότι προσφέρει τον εαυτό του για το καλό του τόπου και για την εξυπηρέτηση των πολιτών είναι σημαντικό για όλους μας.

 

Τα λέμε αυτά κυρίως για τους νεότερους, για όλους όσους δεν έζησαν την εποχή της Δικτατορίας. Για όσους δεν έζησαν τον ευτελισμό των εκπροσώπων μας στη Βουλή όταν αποστατούσαν με τον αρχιαποστάτη Μητσοτάκη .      

 

Όσοι νομίζουν ότι η παραχώρηση της αξιοποίησης των σκουπιδιών από τους Δήμους στις Περιφέρειες από την κυβέρνηση Μητσοτάκη ήταν τυχαία μάλλον αγνοούν τι συμφέροντα παίζονται.

 

Σε όλες τις Περιφέρειες, έτσι και στην δική μας με πηχυαίους τίτλους ανακοινώθηκε ή ένταξη στο ΕΣΠΑ της ανάπτυξης δικτύου οικιακής κομποστοποίησης βιοαποβλήτων με κόστος 12.198.624 εκ ευρώ και περαίωση του έργου εντός του 2023! 

 

Με απλά λόγια  προβλέπεται η αγορά 36 χιλιάδων κάδων που θα μοιραστούν στα σπίτια όλων των νησιών του Νότιου Αιγαίου  και μέσα σε αυτούς οι πολίτες θα βάζουν μόνο τα αποφάγια τους που θα γίνονται κοπριές  και θα τις χρησιμοποιούν στους κήπους τους.

 

Η Περιφέρεια λοιπόν θα αγοράσει και θα μας μοιράσει κάδους για τα οργανικά μόνο απόβλητα, δηλαδή τα αποφάγια μας. Θα πληρώσει τεχνικούς συμβούλους και συμβούλους για την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση μας.  Και έτσι όπως λένε θα ευαισθητοποιηθεί η κοινωνία για την ανακύκλωση των αποβλήτων, θα μειωθεί ο όγκος των σκουπιδιών που πάει στους ΧΥΤΑ, θα έχουμε δωρεάν λίπασμα και το σπουδαιότερο θα διαχωρίζονται καλύτερα τα προς ανακύκλωση και εκμετάλλευση υλικά συσκευασίας (χαρτί, γυαλιά, πλαστικά) από τα αποφάγια. Ξοδεύονται δηλαδή εκατομμύρια δημόσιου χρήματος για να διευκολύνεται η καθαρή συγκέντρωση των υλικών συσκευασίας που η αξιοποίηση τους ως υποχρέωση των βιομηχανιών έχει και το χρήμα.

 

Ανακύκλωση και αξιοποίηση αποβλήτων!!! Μια πονεμένη ιστορία με πολύ χρήμα, που το πληρώνουν εξ ολοκλήρου οι πολίτες χωρίς στο τέλος να γίνεται ανακύκλωση.

 

Οι καταναλωτές πληρώνουν τους βιομήχανους για τα υλικά συσκευασίας των εμπορευμάτων και των προϊόντων που αγοράζουν. Οι καταναλωτές πληρώνουν τα τέλη καθαριότητας. Και τώρα οι πολίτες προσφέρουν 12 εκ. ευρώ στον Περιφερειάρχη για τους κάδους για αποφάγια, αφού στους μπλε κάδους που είναι μόνο για τα υλικά συσκευασίας ρίχνονται και τα αποφάγια.

 

Οι Δήμοι κλείνουν τα μάτια. Βουλεύονται γιατί τα τέλη δεν τα εισπράττουν αυτοί αλλά η ΔΕΗ! Βολεύονται επίσης γιατί τα τέλη είναι ανάλογα με τα τετραγωνικά και όχι ανάλογα με τον όγκο και την διαλογή των σκουπιδιών. Πολύ επίσης θα βολεύοντας εάν δεν έκαναν αυτοί και το μάζεμα των σκουπιδιών, αρκεί να εισέπρατταν τα τέλη καθαριότητας. Και αυτοί  που ασχολούνται με τα ανακύκλωση και αξιοποίηση των σκουπιδιών και είναι οι φορείς ανακύκλωσης, δηλαδή οι βιομήχανοι και τώρα και οι περιφερειάρχες, τρίβουν τα χέρια τους γιατί το χρήμα ρέει σε βάρος των πολιτών που πληρώνουν χωρίς να ξέρουν γιατί και χωρίς να γίνεται όπως θα έπρεπε η ανακύκλωση για την προστασία του περιβάλλοντος. ….    

Παρακολουθούμε στο σκάνδαλο με την κ. Καϊλή και φυσικά όχι την ίδια, αλλά τα λόμπι που νόμιμα δημιουργούνται και λειτουργούν στην Ε.Ε. Εκατοντάδες λόμπυ, δηλαδή μη κερδοσκοπικές εταιρείες τάχα μου, που νόμιμα συνδιαλέγονται με τους πολιτικούς εκπροσώπους μας στην Επιτροπή και στο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά και με τους χιλιάδες υπαλλήλους της Ε.Ε. Λόμπι για τα φάρμακα, λόμπι για τα όπλα, τα ηλεκτρονικά, τα λιπάσματα και πάει λέγοντας….

Ξέρουμε ότι στην Αμερική αυτοί που εκλέγονται σε όλα τα πολιτικά πόστα μέχρι και του Προέδρου υποστηρίζονται από δωρεές δις δολαρίων των λεφτάδων και των λόμπι τους. Και ότι αυτοί που εισηγούνται και άρα παίρνουν και τις αποφάσεις είναι οι γραφειοκράτες, σε αντίθεση με την Ευρώπη όπου το πολιτικό σύστημα είναι ακόμα ισχυρό (δες Καϊλή) σε αντίθεση με την γραφειοκρατία, αν και τα τελευταία χρόνια τείνει να αντιστραφεί η ισχύς τους.

Εάν επίσης μελετήσουμε την χρονική διαδρομή των περιφερειακών πολέμων μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο θα εξαγάγουμε μερικά πολύτιμα συμπεράσματα.

Κατά την διάρκεια του πολέμου οι βιομηχανίες που αναπτύχθηκαν στην Αμερική και στην Αγγλία φυσιολογικά ήταν αυτές των όπλων. Ο πόλεμος στην Κορέα εκτόνωσε την συσσώρευση των όπλων. Όμως αμέσως μετά ξεκίνησε ο πόλεμος στο Βιετνάμ. Η εισβολή της Ρωσίας στο Αφχανιστάν με συμμετοχή της Αμερικής. Η εισβολή της Αμερικής στο Αφχανιστάν. Ο πόλεμος στο Ιράκ Μετά η Λιβύη, η Συρία, και τώρα η Ουκρανία. Δεν λαμβάνουμε υπόψη της υψηλού επιπέδου βιομηχανίες του πολέμου των άστρων στον ψυχρό πόλεμο, ή τις μικρές πολεμικές συρράξεις στην Αφρική ή την Ασία και την Ν. Αμερική.

Ειδικά στην Ουκρανία μέσα σε ένα χρόνο αντικαθίστανται με οπλικά συστήματα της Αμερικής όλα τα αποθέματα των ανατολικών κρατών των Σοβιετικών όπλων! Τρισεκατομμύρια δολάρια…..

Τρισεκατομμύρια δολάρια, λίρες και ευρώ σε βιομηχανίες όπλων που δεν μπορούν να σταματήσουν την παραγωγή, γιατί θα πτωχεύσουν και άρα ξεκινούν πόλεμοι όταν σταματούν οι προηγούμενοι.

Και πότε σταματούν οι προηγούμενοι? Μα φυσικά όταν ισοπεδωθεί κάποιο κράτος και όταν το αίμα της νιότης αυτού του κράτους ποτίζει τα ερείπια που θα κληθούν να αναστυλώσουν οι αδελφές επενδυτικές βιομηχανίες κατοικιών και υποδομών. 

Ευτυχώς εμείς εδώ κάθε είκοσι χρόνια εκτελούμε το επιβεβλημένο καθήκον μας να αγοράζουμε όπλα, όπως και οι γείτονες μας, μόνο με εκατέρωθεν μπαλωθιές και όχι με πόλεμο…        

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή και γράφτηκε από τον οικονομολόγο και καθηγητή Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Κολούμπια Τζέφρι Σακς. Είναι ενδιαφέρον, αφού ήδη ξεκίνησαν εξ αιτίας της κόπωσης οι διεργασίες ειρήνευσης και αν και μεγάλο, σας προτείνουμε να το μελετήσετε.

Ο μεγαλύτερος εχθρός της οικονομικής ανάπτυξης είναι ο πόλεμος. Αν ο πλανήτης βυθιστεί περαιτέρω σε παγκόσμιες συγκρούσεις, οι ελπίδες για την οικονομία μας και η ίδια η επιβίωσή μας μπορεί να παραδοθούν στις φλόγες. Το Bulletin of Atomic Scientists μόλις προχώρησε τους δείκτες του «Ρολογιού της Αποκάλυψης» στα 90 δευτερόλεπτα πριν από τα μεσάνυχτα. Ο μεγάλος χαμένος οικονομικά παγκοσμίως το 2022 ήταν η Ουκρανία, όπου η οικονομία κατέρρευσε κατά 35% σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ο πόλεμος εκεί θα μπορούσε να τελειώσει σύντομα και να ξεκινήσει η οικονομική ανάκαμψη, όμως αυτό εξαρτάται από το αν η Ουκρανία θα κατανοήσει τη δεινή της θέση ως θύματος ενός πολέμου δι’ αντιπροσώπων μεταξύ ΗΠΑ – Ρωσίας, που ξέσπασε το 2014. Εάν ο πόλεμος δι’ αντιπροσώπων δεν τελειώσει σύντομα, η Ουκρανία αντιμετωπίζει ένα δυσοίωνο μέλλον. Πρέπει να διδαχθεί από τη φρικτή εμπειρία του Αφγανιστάν για να μη μετατραπεί σε μακροχρόνια τραγωδία. Μπορεί επίσης να ανατρέξει στους πολέμους δι’ αντιπροσώπων των ΗΠΑ στο Βιετνάμ, στην Καμπότζη, στη Λαοκρατική Δημοκρατία του Λάος, στο Ιράκ, στη Συρία και στη Λιβύη.

Από το 1979, οι ΗΠΑ εξόπλισαν τους μουτζαχεντίν (ισλαμιστές μαχητές) για να επιτεθούν στην υποστηριζόμενη από τη Σοβιετική Ένωση κυβέρνηση του Αφγανιστάν. Όπως εξήγησε αργότερα ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του προέδρου Τζίμι Κάρτερ, Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι, ο στόχος των ΗΠΑ ήταν να προκαλέσουν την παρέμβαση της Σοβιετικής Ένωσης, προκειμένου να την οδηγήσουν σε έναν δαπανηρό πόλεμο. Το γεγονός ότι το Αφγανιστάν θα ήταν παράπλευρη απώλεια δεν απασχολούσε τους ηγέτες των ΗΠΑ. Ο σοβιετικός στρατός εισέβαλε στο Αφγανιστάν το 1979, όπως είχαν επιδιώξει οι ΗΠΑ, και πολέμησε καθ’ όλη τη δεκαετία του 1980. Εν τω μεταξύ, οι υποστηριζόμενοι από τις ΗΠΑ μαχητές δημιούργησαν την Αλ Κάιντα τη δεκαετία του 1980 και τους Ταλιμπάν στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Το 2001, οι ΗΠΑ εισέβαλαν στο Αφγανιστάν για να πολεμήσουν την Αλ Κάιντα και τους Ταλιμπάν. Ο πόλεμος των ΗΠΑ συνεχίστηκε για άλλα 20 χρόνια, μέχρι που αποχώρησαν τελικά το 2021.

Το Αφγανιστάν σήμερα ρημάζει. Ενώ οι ΗΠΑ σπατάλησαν περισσότερα από 2 τρισεκατομμύρια δολάρια από τις στρατιωτικές δαπάνες των ΗΠΑ, η χώρα είναι εξαθλιωμένη. Το ΑΕΠ του 2021 ήταν κάτω από 400 δολάρια κατά κεφαλήν!

Ο πόλεμος δι’ αντιπροσώπων στην Ουκρανία ξεκίνησε πριν από εννέα χρόνια, όταν η κυβέρνηση των ΗΠΑ υποστήριξε την ανατροπή του προέδρου της Ουκρανίας, Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Το αμάρτημα του Γιανουκόβιτς, για τις ΗΠΑ, ήταν η προσπάθειά του να διατηρήσει την ουδετερότητα της Ουκρανίας παρά την επιθυμία των ΗΠΑ να επεκτείνουν το ΝΑΤΟ ώστε να συμπεριλάβει την Ουκρανία (και τη Γεωργία). Στόχος της Αμερικής ήταν οι χώρες του ΝΑΤΟ να περικυκλώσουν τη Ρωσία στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Οι ΗΠΑ εξοπλίζουν και χρηματοδοτούν μαζικά την Ουκρανία από το 2014. Οι ΗΠΑ παρέβλεψαν δύο σκληρές πολιτικές πραγματικότητες στην Ουκρανία. Η πρώτη είναι ότι η χώρα είναι βαθιά διαιρεμένη εθνοτικά και πολιτικά μεταξύ εθνικιστών που εχθρεύονται τη Ρωσία στη Δυτική Ουκρανία και εθνοτικών Ρώσων στην Ανατολική Ουκρανία και στην Κριμαία. Η δεύτερη είναι ότι η διεύρυνση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία υπερβαίνει μια ρωσική κόκκινη γραμμή. Η Ρωσία θα πολεμήσει μέχρι τέλους, και θα κλιμακώσει όσο χρειαστεί, για να εμποδίσει τις ΗΠΑ να ενσωματώσουν την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ.

Στα τέλη του 2021, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έθεσε τρία αιτήματα προς τις ΗΠΑ: η Ουκρανία να παραμείνει ουδέτερη και εκτός ΝΑΤΟ, η Κριμαία να παραμείνει μέρος της Ρωσίας και το Ντονμπάς να γίνει αυτόνομο σύμφωνα με τη συμφωνία του Μινσκ ΙΙ. Η ομάδα Μπάιντεν – Σάλιβαν – Νούλαντ απέρριψε τις διαπραγματεύσεις για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, οκτώ χρόνια αφότου η ίδια ομάδα υποστήριξε την ανατροπή του Γιανουκόβιτς. Τον Μάρτιο του 2022, ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι φάνηκε να κατανοεί τη δεινή θέση της Ουκρανίας ως θύματος ενός πολέμου δι’ αντιπροσώπων ΗΠΑ – Ρωσίας. Δήλωσε δημοσίως ότι η Ουκρανία θα καταστεί ουδέτερη χώρα και ζήτησε εγγυήσεις ασφαλείας. Αναγνώρισε επίσης δημοσίως ότι η Κριμαία και το Ντονμπάς θα χρειάζονταν κάποια ειδική μεταχείριση. Ωστόσο, οι ΗΠΑ μπλόκαραν την ειρηνευτική διαδικασία.

Η βάση για την ειρήνη σήμερα είναι σαφής. Η Ουκρανία θα είναι μια ουδέτερη χώρα που δεν θα ανήκει στο ΝΑΤΟ. Η Κριμαία θα παραμείνει έδρα του ρωσικού ναυτικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας, όπως είναι από το 1783. Θα βρεθεί μια πρακτική λύση για το Ντονμπάς, όπως εδαφική διαίρεση, αυτονομία ή μια γραμμή εκεχειρίας. Το πιο σημαντικό είναι ότι οι μάχες θα σταματήσουν, τα ρωσικά στρατεύματα θα αποχωρήσουν από την Ουκρανία και η ουκρανική κυριαρχία θα κατοχυρωθεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και άλλα έθνη.

Πάνω απ’ όλα, η κυβέρνηση και ο λαός της Ουκρανίας θα διαμηνύσουν στη Ρωσία και στις ΗΠΑ ότι η Ουκρανία αρνείται πλέον να είναι το πεδίο μάχης ενός πολέμου δι’ αντιπροσώπων. Μπροστά στις βαθιές εσωτερικές διαιρέσεις, οι Ουκρανοί και στις δύο πλευρές του εθνοτικού χάσματος θα αγωνίζονται για την ειρήνη, αντί να πιστεύουν ότι μια εξωτερική δύναμη θα τους απαλλάξει από την ανάγκη συμβιβασμού.