Ποιοι κυβερνούν τον κόσμο?. Πολιτικοί, Βιομήχανοι ή Επενδυτές

Παρακολουθούμε στο σκάνδαλο με την κ. Καϊλή και φυσικά όχι την ίδια, αλλά τα λόμπι που νόμιμα δημιουργούνται και λειτουργούν στην Ε.Ε. Εκατοντάδες λόμπυ, δηλαδή μη κερδοσκοπικές εταιρείες τάχα μου, που νόμιμα συνδιαλέγονται με τους πολιτικούς εκπροσώπους μας στην Επιτροπή και στο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά και με τους χιλιάδες υπαλλήλους της Ε.Ε. Λόμπι για τα φάρμακα, λόμπι για τα όπλα, τα ηλεκτρονικά, τα λιπάσματα και πάει λέγοντας….

Ξέρουμε ότι στην Αμερική αυτοί που εκλέγονται σε όλα τα πολιτικά πόστα μέχρι και του Προέδρου υποστηρίζονται από δωρεές δις δολαρίων των λεφτάδων και των λόμπι τους. Και ότι αυτοί που εισηγούνται και άρα παίρνουν και τις αποφάσεις είναι οι γραφειοκράτες, σε αντίθεση με την Ευρώπη όπου το πολιτικό σύστημα είναι ακόμα ισχυρό (δες Καϊλή) σε αντίθεση με την γραφειοκρατία, αν και τα τελευταία χρόνια τείνει να αντιστραφεί η ισχύς τους.

Εάν επίσης μελετήσουμε την χρονική διαδρομή των περιφερειακών πολέμων μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο θα εξαγάγουμε μερικά πολύτιμα συμπεράσματα.

Κατά την διάρκεια του πολέμου οι βιομηχανίες που αναπτύχθηκαν στην Αμερική και στην Αγγλία φυσιολογικά ήταν αυτές των όπλων. Ο πόλεμος στην Κορέα εκτόνωσε την συσσώρευση των όπλων. Όμως αμέσως μετά ξεκίνησε ο πόλεμος στο Βιετνάμ. Η εισβολή της Ρωσίας στο Αφχανιστάν με συμμετοχή της Αμερικής. Η εισβολή της Αμερικής στο Αφχανιστάν. Ο πόλεμος στο Ιράκ Μετά η Λιβύη, η Συρία, και τώρα η Ουκρανία. Δεν λαμβάνουμε υπόψη της υψηλού επιπέδου βιομηχανίες του πολέμου των άστρων στον ψυχρό πόλεμο, ή τις μικρές πολεμικές συρράξεις στην Αφρική ή την Ασία και την Ν. Αμερική.

Ειδικά στην Ουκρανία μέσα σε ένα χρόνο αντικαθίστανται με οπλικά συστήματα της Αμερικής όλα τα αποθέματα των ανατολικών κρατών των Σοβιετικών όπλων! Τρισεκατομμύρια δολάρια…..

Τρισεκατομμύρια δολάρια, λίρες και ευρώ σε βιομηχανίες όπλων που δεν μπορούν να σταματήσουν την παραγωγή, γιατί θα πτωχεύσουν και άρα ξεκινούν πόλεμοι όταν σταματούν οι προηγούμενοι.

Και πότε σταματούν οι προηγούμενοι? Μα φυσικά όταν ισοπεδωθεί κάποιο κράτος και όταν το αίμα της νιότης αυτού του κράτους ποτίζει τα ερείπια που θα κληθούν να αναστυλώσουν οι αδελφές επενδυτικές βιομηχανίες κατοικιών και υποδομών. 

Ευτυχώς εμείς εδώ κάθε είκοσι χρόνια εκτελούμε το επιβεβλημένο καθήκον μας να αγοράζουμε όπλα, όπως και οι γείτονες μας, μόνο με εκατέρωθεν μπαλωθιές και όχι με πόλεμο…        

Τ. Σακς: Τι πρέπει να διδαχθεί η Ουκρανία από το Αφγανιστάν

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή και γράφτηκε από τον οικονομολόγο και καθηγητή Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Κολούμπια Τζέφρι Σακς. Είναι ενδιαφέρον, αφού ήδη ξεκίνησαν εξ αιτίας της κόπωσης οι διεργασίες ειρήνευσης και αν και μεγάλο, σας προτείνουμε να το μελετήσετε.

Ο μεγαλύτερος εχθρός της οικονομικής ανάπτυξης είναι ο πόλεμος. Αν ο πλανήτης βυθιστεί περαιτέρω σε παγκόσμιες συγκρούσεις, οι ελπίδες για την οικονομία μας και η ίδια η επιβίωσή μας μπορεί να παραδοθούν στις φλόγες. Το Bulletin of Atomic Scientists μόλις προχώρησε τους δείκτες του «Ρολογιού της Αποκάλυψης» στα 90 δευτερόλεπτα πριν από τα μεσάνυχτα. Ο μεγάλος χαμένος οικονομικά παγκοσμίως το 2022 ήταν η Ουκρανία, όπου η οικονομία κατέρρευσε κατά 35% σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ο πόλεμος εκεί θα μπορούσε να τελειώσει σύντομα και να ξεκινήσει η οικονομική ανάκαμψη, όμως αυτό εξαρτάται από το αν η Ουκρανία θα κατανοήσει τη δεινή της θέση ως θύματος ενός πολέμου δι’ αντιπροσώπων μεταξύ ΗΠΑ – Ρωσίας, που ξέσπασε το 2014. Εάν ο πόλεμος δι’ αντιπροσώπων δεν τελειώσει σύντομα, η Ουκρανία αντιμετωπίζει ένα δυσοίωνο μέλλον. Πρέπει να διδαχθεί από τη φρικτή εμπειρία του Αφγανιστάν για να μη μετατραπεί σε μακροχρόνια τραγωδία. Μπορεί επίσης να ανατρέξει στους πολέμους δι’ αντιπροσώπων των ΗΠΑ στο Βιετνάμ, στην Καμπότζη, στη Λαοκρατική Δημοκρατία του Λάος, στο Ιράκ, στη Συρία και στη Λιβύη.

Από το 1979, οι ΗΠΑ εξόπλισαν τους μουτζαχεντίν (ισλαμιστές μαχητές) για να επιτεθούν στην υποστηριζόμενη από τη Σοβιετική Ένωση κυβέρνηση του Αφγανιστάν. Όπως εξήγησε αργότερα ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του προέδρου Τζίμι Κάρτερ, Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι, ο στόχος των ΗΠΑ ήταν να προκαλέσουν την παρέμβαση της Σοβιετικής Ένωσης, προκειμένου να την οδηγήσουν σε έναν δαπανηρό πόλεμο. Το γεγονός ότι το Αφγανιστάν θα ήταν παράπλευρη απώλεια δεν απασχολούσε τους ηγέτες των ΗΠΑ. Ο σοβιετικός στρατός εισέβαλε στο Αφγανιστάν το 1979, όπως είχαν επιδιώξει οι ΗΠΑ, και πολέμησε καθ’ όλη τη δεκαετία του 1980. Εν τω μεταξύ, οι υποστηριζόμενοι από τις ΗΠΑ μαχητές δημιούργησαν την Αλ Κάιντα τη δεκαετία του 1980 και τους Ταλιμπάν στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Το 2001, οι ΗΠΑ εισέβαλαν στο Αφγανιστάν για να πολεμήσουν την Αλ Κάιντα και τους Ταλιμπάν. Ο πόλεμος των ΗΠΑ συνεχίστηκε για άλλα 20 χρόνια, μέχρι που αποχώρησαν τελικά το 2021.

Το Αφγανιστάν σήμερα ρημάζει. Ενώ οι ΗΠΑ σπατάλησαν περισσότερα από 2 τρισεκατομμύρια δολάρια από τις στρατιωτικές δαπάνες των ΗΠΑ, η χώρα είναι εξαθλιωμένη. Το ΑΕΠ του 2021 ήταν κάτω από 400 δολάρια κατά κεφαλήν!

Ο πόλεμος δι’ αντιπροσώπων στην Ουκρανία ξεκίνησε πριν από εννέα χρόνια, όταν η κυβέρνηση των ΗΠΑ υποστήριξε την ανατροπή του προέδρου της Ουκρανίας, Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Το αμάρτημα του Γιανουκόβιτς, για τις ΗΠΑ, ήταν η προσπάθειά του να διατηρήσει την ουδετερότητα της Ουκρανίας παρά την επιθυμία των ΗΠΑ να επεκτείνουν το ΝΑΤΟ ώστε να συμπεριλάβει την Ουκρανία (και τη Γεωργία). Στόχος της Αμερικής ήταν οι χώρες του ΝΑΤΟ να περικυκλώσουν τη Ρωσία στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Οι ΗΠΑ εξοπλίζουν και χρηματοδοτούν μαζικά την Ουκρανία από το 2014. Οι ΗΠΑ παρέβλεψαν δύο σκληρές πολιτικές πραγματικότητες στην Ουκρανία. Η πρώτη είναι ότι η χώρα είναι βαθιά διαιρεμένη εθνοτικά και πολιτικά μεταξύ εθνικιστών που εχθρεύονται τη Ρωσία στη Δυτική Ουκρανία και εθνοτικών Ρώσων στην Ανατολική Ουκρανία και στην Κριμαία. Η δεύτερη είναι ότι η διεύρυνση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία υπερβαίνει μια ρωσική κόκκινη γραμμή. Η Ρωσία θα πολεμήσει μέχρι τέλους, και θα κλιμακώσει όσο χρειαστεί, για να εμποδίσει τις ΗΠΑ να ενσωματώσουν την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ.

Στα τέλη του 2021, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έθεσε τρία αιτήματα προς τις ΗΠΑ: η Ουκρανία να παραμείνει ουδέτερη και εκτός ΝΑΤΟ, η Κριμαία να παραμείνει μέρος της Ρωσίας και το Ντονμπάς να γίνει αυτόνομο σύμφωνα με τη συμφωνία του Μινσκ ΙΙ. Η ομάδα Μπάιντεν – Σάλιβαν – Νούλαντ απέρριψε τις διαπραγματεύσεις για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, οκτώ χρόνια αφότου η ίδια ομάδα υποστήριξε την ανατροπή του Γιανουκόβιτς. Τον Μάρτιο του 2022, ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι φάνηκε να κατανοεί τη δεινή θέση της Ουκρανίας ως θύματος ενός πολέμου δι’ αντιπροσώπων ΗΠΑ – Ρωσίας. Δήλωσε δημοσίως ότι η Ουκρανία θα καταστεί ουδέτερη χώρα και ζήτησε εγγυήσεις ασφαλείας. Αναγνώρισε επίσης δημοσίως ότι η Κριμαία και το Ντονμπάς θα χρειάζονταν κάποια ειδική μεταχείριση. Ωστόσο, οι ΗΠΑ μπλόκαραν την ειρηνευτική διαδικασία.

Η βάση για την ειρήνη σήμερα είναι σαφής. Η Ουκρανία θα είναι μια ουδέτερη χώρα που δεν θα ανήκει στο ΝΑΤΟ. Η Κριμαία θα παραμείνει έδρα του ρωσικού ναυτικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας, όπως είναι από το 1783. Θα βρεθεί μια πρακτική λύση για το Ντονμπάς, όπως εδαφική διαίρεση, αυτονομία ή μια γραμμή εκεχειρίας. Το πιο σημαντικό είναι ότι οι μάχες θα σταματήσουν, τα ρωσικά στρατεύματα θα αποχωρήσουν από την Ουκρανία και η ουκρανική κυριαρχία θα κατοχυρωθεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και άλλα έθνη.

Πάνω απ’ όλα, η κυβέρνηση και ο λαός της Ουκρανίας θα διαμηνύσουν στη Ρωσία και στις ΗΠΑ ότι η Ουκρανία αρνείται πλέον να είναι το πεδίο μάχης ενός πολέμου δι’ αντιπροσώπων. Μπροστά στις βαθιές εσωτερικές διαιρέσεις, οι Ουκρανοί και στις δύο πλευρές του εθνοτικού χάσματος θα αγωνίζονται για την ειρήνη, αντί να πιστεύουν ότι μια εξωτερική δύναμη θα τους απαλλάξει από την ανάγκη συμβιβασμού.

Ο κόσμος της κατ’ ανάγκη αδικίας και διαφθοράς.

Πως μας ανάγκασαν να γίνουμε? Πως μας αναγκάζουν να ζούμε και να βλέπουμε τον κόσμο? Να πρέπει να μαθαίνουμε στα παιδιά μας, ότι για να επιβιώσεις πρέπει να γίνεις σαν τους άλλους. Αλλά και να μην το λες, να το αισθάνεσαι, και χωρίς να το αποδεχθείς με λόγια ποτέ, να καταλήγει να γίνεται ένα μάθημα ζωής και επιβίωσης για το παιδί σου.

Όταν η λέξη δυνατός, φτάνει να είναι συνώνυμη με την λέξη «άδικος», «διεφθαρμένος», και να πηγαίνει δίπλα δίπλα με το να κοιτάς μόνο το συμφέρον σου, αλλιώς δεν θα επιβιώσεις. Αναγκαζόμαστε να ακολουθούμε πρακτικές ενάντια στα πιστεύω μας, στο αντικειμενικά σωστό. Να «χαλάμε». Γιατί δεν μπορείς να επιβιώσεις αλλιώς. Έτσι, και οι πελατειακές σχέσεις έχουν γίνει πλέον κανόνας, συνεισφέροντας στο παιχνίδι της επιβίωσης. Δώσε μου, για να σου δώσω.

Οι αναφορές που παρατίθενται, είναι απόρροια της στάσης ζωής που μας ανάγκασαν να έχουμε. Τι άλλο θα μπορούσε να πει κάνεις?

Και τι να πει κανείς, και πως το αντιλαμβάνεται ο καθένας, όταν οι άνθρωποι που εκπροσωπούν το νησί μας και το συμφέρον μας, αναγκάζονται να  χτυπούν παλαμάκια στην παράσταση εντυπωσιασμού από τον πρωθυπουργό με την ανακοίνωση νέου νοσοκομείου, έτσι ώστε να τον ευχαριστήσουν δείχνοντας την στήριξή τους, υπό το φόβο να μην γίνει το αίτημα για νέο νοσοκομείο δεκτό, την ίδια στιγμή που άνθρωποι στην κυριολεξία πεθαίνουν εξαιτίας της ανυπαρξίας ενός κανονικού νοσοκομείου και της έλλειψης  νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού. Υποστηρίζοντας δηλαδή αναγκαστικά το θέατρο του παραλόγου με θέμα την υγεία, στο νησί του Ιπποκράτη.

Πολίτες που κατηγορούσαν τις πρακτικές της εκάστοτε κυβέρνησης και της νέας τάξης πραγμάτων, και υποστήριζαν με σθένος τις δικές τους ηθικές αντιλήψεις, έφτασαν να κατακτήσουν θέσεις και κατέληξαν να σωπαίνουν, υποστηρίζοντας πλέον το σαθρό σύστημα που κατηγορούσαν, για να διατηρήσουν την θέση κατέληξαν να έχουν, αλλιώς θα είχαν αφανιστεί προ πολλού. Οπότε για το δικό τους συμφέρον και το δικό τους καλό, όπως προστάζει η ανάγκη, πούλησαν κάθε ηθική αξία που εκπροσωπούσαν με τα λόγια τους.

Τι μπορείς να κάνεις, όταν αρχικά λες με λόγια, Δικαιοσύνη παντού, αλλά αναγκάζεσαι να υποστηρίξεις με πράξεις την Δικαιοσύνη εκεί που συμφέρει, γιατί αλλιώς η αρχική θέση που υποστήριζες, δεν θα έχει την δύναμη να υποστηρίζεται – με λόγια πάλι -, και θα αφανιστεί και αυτό το μικρό ίχνος ελπίδας για δικαιοσύνη και ισονομία.

Οι νόμιμες παρακολουθήσεις των περισσότερων πολιτών της Ελλάδας είναι γεγονός. Χωρίς να πάρουν την άδεια κανενός. Και νόμιμα απ’ ότι φαίνεται, όταν περνάει θετικά από την πλειοψηφία της βουλής η νομιμότητα τους, και δεν λογοδοτεί κανένας στον νόμο. Ή για την ακρίβεια, όταν περνάει από την βουλή νομοσχέδιο, που να νομιμοποιεί το προηγουμένως παράνομο και κακόβουλο. Ένα νομοσχέδιο που εγκρίθηκε από 154 βουλευτές, όλοι του κυβερνώντος κόμματος. Που αν το σκεφτείς, αν δηλαδή θέλεις πραγματικά να σε προβληματίσει κάτι τέτοιο, και μια παρέα πέντε αδελφικών φίλων να θέλουν να κάνουν κάτι μαζί, σίγουρα θα υπάρχει ένας που να διαφωνεί.  Μήπως κάτι χαλασμένο υπάρχει και εκεί και εξυπηρετούνται συμφέροντα?

Όμως, είναι γεγονός το να μην μιλάς για τα όποια λάθη της κοινωνικής ή της οποιασδήποτε ομάδας στην οποία και εσύ ανήκεις, υπό τον φόβο του εξοστρακισμού. Γιατί και εκεί υπάρχει πλέον το συλλογικό συμφέρον της επιβίωσης και της ανάγκης συγκάλυψης των λαθών.

Κάτι που συμβαίνει, είναι να καταλήγεις να μπαίνεις σε ένα σύστημα, έτοιμος να το καταρρίψεις συθέμελα για να χτιστεί ένα νέο με τα ιδανικά που με αγνότητα ζητάν όλοι, αλλά γονατίζεις μπροστά στις ανάγκες σου, χωρίς να το καταλάβεις ούτε εσύ. Πολλά τα παραδείγματα.  Καταλήγεις να «χαλάς» από ανάγκη, για την επιβίωσή σου. Κανένας όμως δεν γεννήθηκε να υποστηρίζει ένα τέτοιο σύστημα, και όλα αυτά που μας διδάσκουν και μας μαθαίνουν, λένε το ακριβώς αντίθετο.  Αλλιώς μιλάμε για κακή διαγωγή.

Το συμπέρασμα είναι ότι όλοι ξέρουμε το δίκαιο. Το σωστό. Το ηθικό.  Όμως ζούμε σε μια κοινωνία που μεγαλώνοντας, μας διαμορφώνει λάθος. Αλλάζουμε κατ’ ανάγκη, για να εξυπηρετήσουμε το σύστημα, για να είμαστε και εμείς άθικτοι, ακέραιοι και δυνατοί. Το σύστημα όμως με αυτόν τον τρόπο, δεν αλλάζει.

Για να αλλάξει, πρέπει να καταλάβουμε την δύναμη που έχουμε ως μονάδα. Μια δύναμη που πολλαπλασιάζεται όταν ενωθούν οι δυνάμεις μας. Για μια αλλαγή που πρέπει να έρθει.

Και θα έρθει. Οι μεγαλύτερες επαναστάσεις, ξεκινούν από τις μικρότερες ομάδες.

Καΐσερλης Αλέξανδρος

“Ο Τρίτος Παγκόσμιος έχει ήδη ξεκινήσει” Άποψη που αξίζει να διαβάσετε

Το άρθρο που είναι πρόσφατο το βρήκαμε στην Εφημερίδα Συντακτών υπογεγραμμένο από τον έγκριτο δημοσιογράφο Γιώργο Τσιάρα. Αν και μεγάλο το δημοσιεύουμε και σας συνιστούμε να το διαβάσετε.  

“Ποιος είναι ο Εμανουέλ Τοντ; Κοινωνιολόγος και ανθρωπολόγος ειδικευμένος στη δημογραφία, ιστορικός των πολιτισμών, πολιτικός επιστήμονας, γεωπολιτικός αναλυτής και… επαγγελματίας αιρετικός και εικονοκλάστης, ο Τοντ είναι στα 71 του ένας από τους πιο πολυπράγμονες, προκλητικούς και σε κάθε περίπτωση ενδιαφέροντες Ευρωπαίους διανοητές, πάντα έτοιμος να συγκρουστεί με τις κυρίαρχες απόψεις. Εγινε διάσημος πολύ νέος, όταν ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ‘70 προέβλεψε με ακρίβεια -στηριζόμενος κυρίως σε οικονομικά, δημογραφικά και πολιτικά επιχειρήματα- την κατάρρευση της ΕΣΣΔ: και το 2002, με το βιβλίο του «Μετά την Αυτοκρατορία» επανέλαβε την ίδια πρόβλεψη για την Αμερική…

Ομως παρά τις μεγάλες ακαδημαϊκές αλλά και μελλοντολογικές, θα έλεγα, επιτυχίες του, στην πατρίδα του τη Γαλλία ο Τοντ έχει πολλούς εχθρούς: είναι βλέπετε ένας από τους λίγους που πολεμάει ανοιχτά τη διάχυτη ισλαμοφοβία και ξενοφοβία των συμπατριωτών του, ενώ η ανοιχτή υποστήριξή του στην εξέγερση των «κίτρινων γιλέκων» και η δημόσια παραδοχή του ότι στις τελευταίες εκλογές ψήφισε (έστω και με… αστερίσκους) τον Μελανσόν τον έχουν μετατρέψει σε persona non grata για την πλειονότητα των συστημικών ΜΜΕ. Οχι ότι τον νοιάζει, βέβαια: έτσι, για… σπάσιμο, εξέδωσε το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος έχει ήδη αρχίσει» στην Ιαπωνία, όπου ήδη έχει πουλήσει 100.000 αντίτυπα!

Για να μη σας τα πολυλογώ, ο Τοντ έδωσε πριν από λίγες μέρες μια σπάνια συνέντευξη-ποταμό στη Figaro, όπου μιλά για τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις παγκόσμιες επιπτώσεις του. Ιδού μερικά από τα πιο «ζουμερά» αποσπάσματα:

● «Είναι σαφές ότι αυτή η σύγκρουση, που ξεκίνησε σαν ένας περιορισμένος πόλεμος για την κατάκτηση εδαφών, κλιμακώνεται σε μια παγκόσμια οικονομική αντιπαράθεση ανάμεσα σε ολόκληρη τη Δύση από τη μια μεριά και τη Ρωσία και την Κίνα από την άλλη, και άρα έχει εξελιχθεί σε έναν παγκόσμιο πόλεμο»…

● «Ο Πούτιν έκανε ένα μεγάλο λάθος στην αρχή, αφού πίστεψε -όπως πίστευαν και οι περισσότεροι από εμάς- ότι η Ουκρανία ήταν ένα αποτυχημένο κράτος, μια κοινωνία σε αποσύνθεση (…) που θα κατέρρεε με το πρώτο σοκ. Η Ουκρανία έχει χάσει 10, μπορεί και 15 εκατομμύρια ανθρώπους μετά την ανεξαρτησία της, δεν ξέρουμε καν, γιατί η τελευταία απογραφή τους έγινε το 2001, κλασικό δείγμα μιας κοινωνίας που φοβάται να αντικρίσει την αλήθεια. Αποδείχτηκε όμως το αντίθετο, ότι αν μια κοινωνία σε αποσύνθεση τροφοδοτηθεί από το εξωτερικό με οικονομικούς και στρατιωτικούς πόρους, μπορεί να βρει στον πόλεμο έναν νέο τύπο ισορροπίας, ίσως ακόμη κι έναν ορίζοντα, μια ελπίδα»…

● «Συμφωνώ με την ανάλυση του [Αμερικανού καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου Τζον] Μιαρσχάιμερ για τα αίτια του πολέμου. Ο Μιαρσχάιμερ μας λέει ότι η Ουκρανία, ο στρατός της οποίας ελέγχεται από τη ΝΑΤΟϊκή στρατιωτική διοίκηση (και κυρίως από Αμερικανούς, Βρετανούς και Πολωνούς) τουλάχιστον από το 2014, αν όχι νωρίτερα, έχει εξελιχθεί σε ένα ντε φάκτο μέλος του ΝΑΤΟ και ότι οι Ρώσοι είχαν ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται ποτέ να ανεχθούν την Ουκρανία εντός του ΝΑΤΟ. Από αυτή τη σκοπιά, ο πόλεμος αυτός είναι για τη Ρωσία αμυντικός και προληπτικός… Ο Μιαρσχάιμερ προσθέτει πως δεν έχει νόημα να χαιρόμαστε για τις όποιες δυσκολίες αντιμετωπίζουν οι Ρώσοι, γιατί για εκείνους αυτός ο πόλεμος είναι υπαρξιακής σημασίας, πόλεμος επιβίωσης, και θα κάνουν ό,τι χρειαστεί για να νικήσουν. Η ανάλυση αυτή αποδείχτηκε σωστή»…

● «Εκεί που διαφωνώ με τον Μιαρσχάιμερ είναι ότι εκείνος, σαν καλός Αμερικανός, πιστεύει ότι για την Αμερική είναι ένα ακόμη παιχνίδι ισχύος, όπως τόσα άλλα. Μετά το Βιετνάμ, το Ιράκ και το Αφγανιστάν, τι είναι ακόμη ένα φιάσκο; Το βασικό γεωπολιτικό αξίωμα της Αμερικής είναι: “Μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε γιατί είμαστε προφυλαγμένοι ανάμεσα σε δύο ωκεανούς, μακριά απ’ όλους, και τίποτε δεν πρόκειται να μας συμβεί” – άρα τίποτε δεν είναι υπαρξιακής σημασίας για την Αμερική. Ομως η ανάλυση αυτή είναι ανεπαρκής σήμερα και οδηγεί τον Μπάιντεν σε αστόχαστες ενέργειες. Η Αμερική είναι ευάλωτη. Η αντίσταση της ρωσικής οικονομίας [στις δυτικές κυρώσεις] σπρώχνει το αμερικανικό αυτοκρατορικό σύστημα στον γκρεμό. Κανείς, νομίζω, ούτε οι ίδιοι οι Ρώσοι, δεν περίμενε ότι η ρωσική οικονομία θα έδειχνε τέτοια αντοχή στην οικονομική ισχύ του ΝΑΤΟ. Αν η ρωσική οικονομία, με την υποστήριξη της Κίνας, αντέξει επ’ αόριστον στις κυρώσεις και καταφέρει να εξαντλήσει την ευρωπαϊκή οικονομία, τότε ο αμερικανικός νομισματικός και χρηματοοικονομικός έλεγχος του πλανήτη θα καταρρεύσει, και μαζί του θα καταρρεύσει και κάθε πιθανότητα χρηματοδότησης του τεράστιου εμπορικού ελλείμματος των ΗΠΑ. Αρα αυτός ο πόλεμος είναι υπαρξιακής σημασίας και για τις Ηνωμένες Πολιτείες, που δεν μπορούν πια να κάνουν πίσω, και γι’ αυτό δεν πρόκειται να δούμε το τέλος του πολέμου, αν μία από τις δύο πλευρές δεν καταρρεύσει.

● «Οσο υποχωρεί το αυτοκρατορικό σύστημα, τόσο οι ΗΠΑ θα ενισχύουν τη λαβή τους στα αρχικά τους προτεκτοράτα (…) και τις τοπικές ελίτ τους, στα οποία περιλαμβάνω ολόκληρη την Ευρώπη (…) Οι δυτικές εφημερίδες είναι τραγικά αστείες – λένε συνέχεια “η Ρωσία είναι απομονωμένη, η Ρωσία είναι απομονωμένη”! Αλλά αν δείτε τις ψηφοφορίες στον ΟΗΕ, το 75% του παγκόσμιου πληθυσμού δεν ακολουθεί τη Δύση, που ξαφνικά μοιάζει πολύ μικρή (…) Εμείς οι Ευρωπαίοι συμμετέχουμε στον παγκόσμιο πόλεμο από μακριά, σκοτώνουμε κι εμείς Ρώσους δίνοντας όπλα και χρήματα στην Ουκρανία, χωρίς να κινδυνεύουμε άμεσα οι ίδιοι. Ομως νιώθουμε την πραγματική μας εμπλοκή στον πόλεμο μέσα από τον πληθωρισμό και τις ελλείψεις σε διάφορα αγαθά. Ο πόλεμος είναι ένα τεστ πολιτικής οικονομίας, αποκαλύπτει την οικονομική πραγματικότητα. Η Ρωσία από τη μεριά της έχει ήδη διαμορφώσει μια πολεμική οικονομία, αλλά προστατεύει και τους ανθρώπους της. Αυτό είναι το σκεπτικό πίσω από τη ρωσική αποχώρηση από τη Χερσώνα, το Χαρκοβο και το Κίεβο… Ενώ εμείς μετράμε πόσα τετραγωνικά χιλιόμετρα ανέκτησαν οι Ουκρανοί, οι Ρώσοι περιμένουν πότε θα καταρρεύσουν οι ευρωπαϊκές οικονομίες. Εμείς είμαστε το βασικό τους μέτωπο»!