Ο κάθε ποταμός, μικρός ή μεγάλος έχει δύο όχθες. Έτσι και στην πολιτική οι όχθες είναι δύο. Και όσο χρυσοφόρος είναι ο ποταμός της πολιτικής τόσο απομακρύνονται και οι όχθες.

Στην μία όχθη της πολιτικής βρίσκεται ο λαός, βρίσκονται τα βουνά, οι παραλίες, τα χωριά και οι πόλεις. Στην άλλη όχθη της πολιτικής βρίσκεται η πλατεία Συντάγματος με την Βουλή, τα υπουργεία, το χρηματιστήριο και τα κανάλια. Μόνο σε αυτή την όχθη κανονίστηκε στον ποταμό της Ελλάδας να βγαίνει ο χρυσός από τα χρυσοφόρα πετρώματα της απέναντι όχθης.

Σε αυτή την άλλη όχθη, μακριά από τον λαό και τον καθαρό αέρα, στην όχθη της πλατείας Συντάγματος, στην όχθη των κομμάτων και των κυβερνήσεων, επιβιώνουν μόνο όσοι έχουν γεννηθεί εκεί. Οι γόνοι!!!

Αλλά και όσοι από τύχη βρεθούν εκεί, πρέπει να ξέρουν ότι εκεί είναι νόμιμος ο κανιβαλισμός και οι ανθρωποθυσίες. Ο θεός του χρυσού αυτό επιτάσσει.

Αυτό ο Αλέξης Τσίπρας το αγνόησε. Ήταν άγνωστος και αμαθής  και δεν ήταν και γόνος. Βρέθηκε τυχαία εκεί, μάλλον τον άφησαν να πάει και δεν του είπε κάποιος, αλλά δεν το μελέτησε ούτε ο ίδιος, ότι σε αυτή την όχθη επιτρέπεται η ανθρωποφαγία.

Νόμιζε ότι οι ιερείς και το ιερατείο των ανθρωποθυσιών, τα Ζόμπι και οι κανίβαλοι θα τον άφηναν. Και αντί να πάρει μια βάρκα, αντί να βουτήξει  και να πάει κολυμπώντας στην άλλη όχθη, την όχθη στην οποία ανήκε, την όχθη του λαού και της πικρής αλήθειας, αντί να στείλει τα κτίρια της Βουλής, των Υπουργείων και τις σφραγίδες τους όταν τυχαία τα πήρε στην όχθη του λαού, προτίμησε να μείνει στην πλατεία Συντάγματος  μαζί με τους ανθρωποφάγους. 

Άφησε δυστυχώς τον λαό που χωρίς χρυσό θρέφεται με άρτον και θεάματα στην μακρινή όχθη πάνω στις εξέδρες του Κολοσσαίου να χειροκροτεί τους μονομάχους της άλλης όχθης όπου νικητές πάντα θα είναι τα ιερατεία της ανθρωποφαγίας με τις ζυγαριές ακριβείας των καρατίων,  αντί να τον κατεβάσει μέσα στην εξέδρα για να παλέψουν εκείνοι για τα δικά τους χρυσοφόρα κοιτάσματα.

Και μην πιστέψετε, αγαπητοί μας φίλοι, ότι όσο θα υπάρχει αυτός ο ποταμός ότι θα επιβιώσει και οποιοσδήποτε άλλος που θα θελήσει να πάει και να μείνει εκεί, εκτός και αν μάθει να του αρέσει το ανθρώπινο αίμα.

Τα τρία πρώτα κόμματα, αυτά δηλαδή που στο πρόσφατο παρελθόν εναλλάσσονταν στην εξουσία, πουλούσαν τα ίδια πράγματα. Άλλος πιο ακριβά και άλλος πιο φτηνά. Ο ένας είχε περισσότερα και ο άλλος είχε λιγότερα.

Πουλούσαν προϊόντα μεταπρατικά, αφού όλα ήταν εισαγόμενα, υποθηκευμένα και ελεγχόμενα από τους ξένους επενδυτές και δανειστές.

Πάρτε και υγεία, πάρτε και παιδεία, να και ολίγον περιβάλλον, έχουμε και πατριωτισμό και πάει λέγοντας.

Απλά η διαφορά τους ήταν στο περιτύλιγμα του προϊόντος, στο μαγαζί αν ήταν γωνία και κυρίως στη διαφήμιση και στα εφέ της.

Για τον τέταρτο δεν μιλάμε, γιατί δεν έκανε εισαγωγή προϊόντων και τα εγχώρια δεν έφταναν.

Εμπορία λοιπόν και διαχείριση. Αυτό έκαναν και αυτά πουλούσαν οι τέσσερις πρώτοι.

Και περιμένεις εσύ ιδεολόγε καταναλωτή να σώσεις τους άλλους καταναλωτές που αγοράζουν το διαφημιζόμενο κουτί με την ωραία κορδέλα και αγνοούν το περιεχόμενο. Και στενοχωριέσαι γιατί όταν θα το ανοίξουν και δουν την μούφα θα είναι αργά.

Ας ελπίσουμε ότι γρήγορα θα βρεθεί κάποιος που θα αλλάξει και την εμπορία και τα προϊόντα. Ας ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή οι πολίτες δεν θα μετατρέπονται σε καταναλωτές και τα κόμματα δεν θα είναι εμπορικά καταστήματα.

Τέτοια υποκρισία και τόσα κροκοδείλια δάκρυα μόνο στους νεοέλληνες μπορούν να εμφανιστούν.

Δεν υπάρχει νοήμων άνθρωπος που να μην γνωρίζει ότι η προσφυγιά και το μεταναστευτικό με την πάροδο του χρόνο και μάλιστα σύντομα θα οξυνθεί. Ότι τα κύματα των πεινασμένων, των κατατρεγμένων, των διωγμένων, των βομβαρδισμένων θα αυξάνονται. Ότι η Ευρώπη της υπογεννητικότητας όσο περνά ο χρόνος θα αναζητά και νέο αίμα και νέα χέρια.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι πάντες γνωρίζουν για το δουλεμπόριο. Για την εκμετάλλευση της ανθρώπινης σάρκας. Για τις γαλέρες και για το μαύρο χρήμα που ανθεί από την κατάπτωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Από τότε που ήρθε στην γη ο άνθρωπός μέχρι και σήμερα, η προσφυγιά και η εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου ανθούν. Και την ίδια ώρα όλοι μαζί κλαίνε. Ακόμα και οι παλιοί πρόσφυγες. Ακόμα και οι παλιοί διωγμένοι!!!

Στήνουμε φράκτες και την ίδια ώρα θεοποιούμε τον αείμνηστο Αρβανιτάκη! Κάνουμε θαλάσσιες επαναπροωθήσεις χωρίς να σκεφτούμε τους κινδύνους και την ίδια ώρα τρέχουμε πρόεδροι, πρωθυπουργοί, αρχηγοί και υπουργοί στην Καλαμάτα να δακρύσουμε πάνω από τα πτώματα των αδικοχαμένων.

Και αυτό το τεράστιο θέμα ζωής και τους μεν και τους δε από την μία και ανθρώπινων κανόνων και τάξης  από την άλλη κανένας δεν το αντιμετωπίζει με σοβαρότητα. Οι νόμοι, οι διατάξεις, τα προγράμματα, οι κυβερνήσεις είναι ανίσχυρες και υποταγμένες  μπροστά στο μαύρο χρήμα της πάσης φύσεως δουλεμπορίας, διακίνησης και εκμετάλλευσης ανθρώπινων ψυχών

Τουλάχιστον ας μην κλαίμε. Έτσι γίνονταν και έτσι θα γίνεται πάντα. Φράκτες, θάλασσες, φασίστες δεν πρόκειται να το σταματήσουν. Ειδικά το DNA των αποικιοκρατών δεν αλλάζει. Και όσο το χρήμα, άρα και την εξουσία  θα τα κατέχουν όλο και λιγότεροι, τόσο τα κύματα των αθώων θα αυξάνονται και τα ναυάγια θα πολλαπλασιάζονται. 

Η Νότια Αφρική το κράτος της Αφρικανικής Ηπείρου που έζησε της σκληρότερες φασιστικές  μεθόδους εξόντωσης πληθυσμών και κατάταξης τους  σε κατηγορίες ζώων θέλησε να ενταχθεί σε μια συμφωνία εμπορίου με την Κίνα την Ινδία, την Βραζιλία και την Ρωσία.

Άρα για την Αμερική είναι το κόκκινο πανί.

Πρόσφατα όμως κατηγορήθηκε από τον πρέσβη της Αμερικής και άρα από την ίδια την Αμερική ότι στέλνει όπλα στην Ρωσία για την ενίσχυση του πολέμου της εναντίον της Ουκρανίας.

Η Αμερική της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας έβαλε χέρι στην Νότια Αφρική και ως παγκόσμια δύναμη της εξουσίας και του χρήματος την προειδοποιεί να σταματήσει τους έρωτες με την Ρωσία.

Πεντακόσια χρόνια σε αυτή την χώρα υπήρχε σκλαβιά. Το απαρτχάιντ, η σκληρότερη μορφή φυλετικών διακρίσεων ήταν το σύστημα σε αυτή την χώρα του Μαντέλα  μόλις πριν από τριάντα χρόνια,

Εκεί οι ιθαγενείς και οι έγχρωμοι ήταν τρίτης κατηγορίας ζώων. Σε ξεχωριστά εστιατόρια, σε ξεχωριστά λεωφορεία, σε ξεχωριστές συνοικίες, σε ξεχωριστά σχολεία. Όλοι στις φυλακές!!

Τότε οι Αμερικάνοι έκαναν τον ψόφιο κοριό. Τότε οι Ουκρανοί ήταν στο φεύγα, ήταν στο πουθενά. Και οι μόνοι έστω για τους δικούς τους λόγους, οι Ρώσοι, στήριζαν τον αγώνα των Νοτιοαφρικανών  για  ισότητα και ελευθερία.

Πέστε μου σας παρακαλώ, αυτός ο λαός με ποιόν θα πρέπει να είναι Αυτό το κόμμα και αυτή κυβέρνηση ποιόν πρέπει να υποστηρίξει?   Ποιο θα είναι το δίκαιο και ποιο θα είναι το άδικο?

Και όμως θα σκύψουν το κεφάλι, γιατί η υπερδύναμη,  και τότε και τώρα, έχει το δίκαιο με το μέρος της. Αυτή είναι η σκληρή, ωμή, απάνθρωπη αλήθεια.