Τις προάλλες επισκέφθηκε την χώρα μας το βασιλικό ζεύγος του Βελγίου και στην εθιμοτυπική επίσκεψη τους στο Προεδρικό Μέγαρο παρασημοφόρησαν την Πρόεδρο μας με τον μεγαλόσταυρο του τάγματος του Λεοπόλδου.

Είναι το παράσημο που φέρει το όνομα του “σφαγέα” της Αφρικής, του “κτήνους” βασιλιά Λεοπόλδου Β΄ του Βελγίου. Του ανθρώπου που “πήρε” το Κονγκό ως προσωπική του αποικία και το μετέτρεψε σε κόλαση.

Το τάγμα του Λεοπόλδου, ο προσωπικός του στρατός από 20.000 μισθοφόρους, μαζί με τους μισθοφόρους που του παραχώρησαν οι εκπρόσωποι των εταιρειών που εκμεταλλεύονταν το χαλκό. το καουτσούκ, τα διαμάντια, το ελεφαντόδοντο και άλλα πολύτιμα προϊόντα της αφρικανικής γης μετέτρεψαν μέχρι το 1910, 25 εκατομμύρια ανθρώπους σε σκλάβους.

 Δουλειά μέχρι θανάτου. όποιος δεν έπιανε την νόρμα που καθόριζαν οι αποικιοκράτες μαστιγωνόταν μέχρι θανάτου. όποιος αντιμιλούσε ακρωτηριαζόταν. Μαζί του ακρωτηριαζόταν και μέλη της οικογένεια του, ακόμα και παιδιά.

Αυτό το παράσημο αγαπητή μας Πρόεδρε μην το βάλεις ποτέ στο στήθος σου. Γιατί θα βλέπουν οι άνθρωποι που έχουν μνήμη στο πάλλευκο φόρεμα σου ένα κατακόκκινο λεκέ από αίμα. Πέταξε το στα σκουπίδια.

Ήταν το πρώτο μισό του 20ου αιώνα!  Τότε που οι Ευρωπαίου αποικιοκράτες δεν ήταν Δημοκράτες όπως σήμερα… Για να μας έρθουν στο μυαλό τα λόγια του Πατρις Λουμούμπα, του ηγέτη του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος του Κόνγκο.

«Από τα βάθη της καρδιάς μας είμαστε περήφανοι που πολεμήσαμε το αίμα και τη φωτιά με τα δάκρυά μας. Η πάλη μας ήταν αγνή και δίκαιη και έβαλε τέλος στην εξευτελιστική σκλαβιά. Πρωί και βράδυ έπρεπε να ανεχτούμε ξύλο, ρεζίλεμα, βρισιές, μόνο και μόνο γιατί ήμασταν “νέγροι“, “αράπηδες”. Γίναμε μάρτυρες όσων διώχτηκαν για τις πολιτικές και θρησκευτικές τους πεποιθήσεις και κατέληξαν εξόριστοι στην ίδια τους τη χώρα, εξαναγκαζόμενοι σε μια μοίρα χειρότερη κι από το θάνατο. Πώς μπορεί να ξεχάσει κανείς τις σφαγές που κόστισαν τη ζωή σε πολλούς αδελφούς μας, τα κελιά όπου ρίχτηκαν από το δυνάστη; Εμείς που υποφέραμε στην καρδιά και το σώμα μας από το αποικιοκρατικό καθεστώς, λέμε τώρα δυνατά και καθαρά ότι τελείωσε».

Η παγκόσμιοι πόλεμοι ως μέσο κυριαρχίας έληξαν το 1945 με την ήττα και την κατάρρευση του άξονα.

Από τότε ξεκίνησε ένας χειρότερος παγκόσμιος πόλεμος, ο οικονομικός, με τους δύο ισχυρούς ηττημένους, την Γερμανία και την Ιαπωνία, να υποτάσσονται και να εντάσσονται στα σχέδια  της νικήτριας Αμερικής.

Θεωρούμε ότι η Ρωσία σήμερα αισθάνθηκε για τρίτη φορά στην Ιστορία της, μετά τον Ναπολέοντα και τον Χίτλερ, να κινδυνεύει και μάλιστα από την Αμερική. 

Ο στόχος μιας ελεγχόμενης από τους οικονομικά ισχυρούς παγκοσμιοποιημένης, υποτιθέμενης ελεύθερης, αλλά σκληρά ελεγχόμενης από τους κατέχοντες το χρήμα οικονομίας, οδήγησε στην κατάρρευση του ανατολικού κουμουνιστικού μπλοκ που δεν αντιλήφθηκε και δεν κατόρθωσε να προσαρμοστεί.

Το ίδιο και η μετέπειτα Ρωσική Ομοσπονδία, με αποτέλεσμα την οικονομική και την κοινωνική της ασφυξία.

Αντίθετα η σοφή Κίνα προσαρμόστηκε μέσα από εσωτερικές συγκρούσεις και δημιούργησε το θαύμα του ενός κράτους και των δύο συστημάτων. Και σε αυτήν την περιοχή φυσικά υπήρξαν αθώα θύματα, οι λαοί της Κορέας, του Βιετνάμ και της Καμπότζης.

Αυτό που δεν κατάφερε ο παγκόσμιος πόλεμος το πέτυχε η παγκοσμιοποίηση σε όλα τα κράτη που υποτάσσονται στην ισχύ του χρήματος. Για παράδειγμα η Ελλάδα ελέγχεται  από λίγα αδηφάγα επενδυτικά ανώνυμα ΦΑΝς των 1,3 δις ευρώ. Πέντε φορές πάνω το ετήσιο ΑΕΠ της χώρας!! Η ΔΕΗ πουλήθηκε πρόσφατα και προχθές ξεπουλήθηκε και η ΤΡΑΙΝΟΣΕ!

Η αντίδραση της Ρωσίας δεν ήταν το ΝΑΤΟ που επιχειρούσε ήδη στην Ουκρανία από το 2014. Άλλωστε μόλις πριν από ένα χρόνο διαπίστωναν οι ίδιοι οι ηγέτες του ότι υο ΝΑΤΟ έχει πεθάνει! Ούτε φυσικά ήταν οι καταπιεσμένοι Ρωσόφωνοι.

Ήδη είχε αρχίσει η διάβρωση της Ρωσικής Ομοσπονδία από την ισχύ της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης και η οικονομική άλωση της ήταν θέμα χρόνου από την στιγμή που δεν προσαρμόστηκε στην νέα τάξη πραγμάτων.

Με την σκληρή αντίδραση της Ρωσίας στην Ουκρανία και με θύμα τον λαό της η οικονομική θωράκιση της Ρωσίας  είναι πλέον δεδομένη. Ένα νέο σιδηρούν οικονομικό παραπέτασμα δημιουργείται και αυτό η μητέρα της παγκοσμιοποίησης Αμερική δεν το θέλει με τίποτε.

Γι’ αυτό και δεν επιτρέπει το σταμάτημα της αιματοχυσίας, γι’ αυτό και εξοπλίζει και χρησιμοποιεί έναν αθώο λαό, όπως γίνεται πάντα, γι’ αυτό και ενεργοποιεί ακόμα και με πιέσεις τους ελεγχόμενους συμμάχους της. Επιθυμεί την όσο μεγαλύτερη οικονομική αιμορραγία της Ρωσίας. Την πτώχευση της.

Κάποια στιγμή ο πόλεμος θα σταματήσει. Ο Ουκρανικός λαός θα θυσιαστεί. Άλλωστε δεν είναι ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος στην αδυσώπητη ανά τους αιώνες μάχη του χρήματος.

Ο κόσμος όμως θα είναι διαφορετικός. Όσο και αν θα έχει πληγωθεί η Ρωσία, θα παραμείνει μια τεράστια πυρηνική και μεγάλη οικονομική δύναμη, απέναντι μιας παγκοσμιοποιημένης, ληστρικής καπιταλιστικής αγοράς των 30 δισεκατομμυριούχων και του 1% του παγκόσμιου πληθυσμού εκατομμυριούχων.

Ο κόσμος σίγουρα θα είναι διαφορετικός. Και ίσως καλύτερος μετά από τον ανταγωνισμό δύο αντίπαλων υπερδυνάμεων που θα κάνει τους ηγέτες τους σοφότερους και κυρίως δικαιότερους. Ιδίως τους Ευρωπαίους που δεν εμπιστεύονται με τίποτε οι Αμερικάνοι. 

Εκτός και αν κάποιοι το παρατραβήξουν. Και κάποιοι άλλοι στην απελπισία τους χρησιμοποιήσουν τον έσχατο όλεθρο των πυρηνικών.     

70 χρόνια έχουν περάσει από τότε και οι αλλαγές είναι ίσες με τα προηγούμενα δύο χιλιάδες χρόνια.

Από την Αμερικανική εθνεγερσία, την Γαλλική επανάσταση, την κατάρρευση των αυτοκρατοριών και τηςαποικιοκρατίας, τις ιδεολογικές αλλά και θρησκευτικές διαμάχες, φτάσαμε αμέσως μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, στα τελευταία 60 χρόνια , στην παγκοσμιοποιημένη κυριαρχία των ισχυρών του χρήματος και των κεφαλαίων.

Τότε ο θούριος του Ρήγα συγκλόνιζε τους λαούς όλης της Ευρώπης. Τώρα τα τύμπανα τα παίζουν δύο τρεις μεγάλοι στον κόσμο και οι άλλοι ακολουθούν.  Και αυτοί που δεν θέλουν γιατί πιστεύουν ακόμα στον Ρήγα Φεραίο (φανταστείτε μετά από 200 χρόνια καταιγιστικών αλλαγών) χύνουν το αίμα τους αφού έμαθαν ότι η ελευθερία μετριέται με της καρδιάς το πύρωμα και με αίμα και όχι με το χρήμα.

Βγαίνουν και ξαναβγαίνουν επιστήμονες αναλυτές των διεθνών εξελίξεων για να μας εξηγήσουν τον πόλεμο στην Ουκρανία , λες και τα πράγματα δεν είναι μπροστά μας, δεν είναι απλά και εύκολα να εξηγηθούν όσο η διαφορά της νύχτας με την ημέρα.

Κλαίνε και οδύρονται για την θυσία των αμάχων του Ουκρανικού λαού. Ενθουσιάζονται για το εθνικό φρόνημα και την αντίσταση του Δαυίδ απέναντι του σιδηρόφρακτου Γολιάθ, στέλνουν όπλα για να αντιμετωπιστεί η αδικία. Μιλούν για τον αγώνα της ελευθερίας και της δημοκρατίας.

Δεν λένε τίποτε για τους χαροκαμένους λαούς της Αφρικής, της Λατινικής Αμερικής, της Ασίας.  Δεν βλέπουν ότι στην Ουκρανία ζουν 40 εκατομμύρια καταναλωτές που οι μεγάλοι τους λιμπίζονται.  Κάνουν ότι δεν βλέπουν ότι τα εργοστάσια των όπλων μετά την Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν πρέπει να συνεχίσουν να δουλεύουν με αμείωτο ρυθμό για τα ματωμένα κέρδη τους …. Κλείνουν τα μάτια για το χιλιοτρυπημένο  εμπάργκο στα όπλα.

Ο λαός μας σίγουρα θα αγωνιστεί για την ελευθερία της πατρίδας μας. Αυτό μας έμαθαν οι πρόγονοι μας, είναι βαθειά μέσα μας.  Το ίδιο φυσικά θα κάνει και ο λαός της Τουρκίας για την δική του πατρίδα.  Και όταν θα έλθει η ώρα, τότε και οι δύο λαοί θα χύνουν δάκρυα μέσ’ του Βοσπόρου τα στενά. Ας ελπίσουμε πως θα είναι δάκρυα χαράς και όχι αίματος.

Χρόνια πολλά με ειρήνη και αφοπλισμό.

Από την ώρα που κατέρρευσε το συγκεντρωτικό γραφειοκρατικό σύστημα του κομουνιστικού μπλοκ που με τις συμφωνίες των νικητών του Β’ Παγκοσμίου πολέμου χώρισαν τον κόσμο στα δύο, ήταν θέμα χρόνου η απληστία των μονοπωλίων του καπιταλισμού και των δύο πλευρών να φτάσει και σε θυσίες αίματος.

Οι πολεμικές περιφερειακές συρράξεις με θύματα τους λαούς των κρατών του Ιράκ, της Συρίας, της Λιβύης, της Αρμενίας, του Αφχανιστάν, της Κύπρου, της Γιουγκοσλαβίας, της Αφρικής ήταν τα πρώτα δείγματα του άπληστου οικονομικού ανταγωνισμού για να φτάσουμε τελικά στην Ουκρανία, που μπροστά πλέον στα μάτια αυτών που θέλουν να δουν, ο οικονομικός πόλεμος των δισεκατομμυριούχων της Δύσης και των ολιγαρχών της Ρωσίας μετατράπηκε σε αιματηρό πραγματικό πόλεμο.

Στην Ουκρανία, το οικονομικό πιστόλι που μας έβαλαν οι σύμμαχοι μας στον κρόταφο το 2010 και που βάζουν στους λαούς των επιρροών τους,  μετατράπηκε σε πιστόλι με σφαίρες που εκπυρσοκρότησε με αποτέλεσμα η Δύση και φυσικά οι Αμερικάνοι το σταματήσουν την επέκταση των οικονομικών ζωνών επιρροής τους.

Η παγκοσμιοποίηση που σχεδιάστηκε από τα αδηφάγα και άπληστα μονοπώλια και τους κερδοσκόπους της Δύσης σταμάτησε στην Ουκρανία και στον κόσμο πλέον δημιουργούνται, ω του θαύματος όχι από την κομουνιστική ιδεολογία,  δύο σιδερένια παραπετάσματα καπιταλιστικής έμπνευσης που για την επιβίωση τους δεν θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν τα όπλα και να σκοτώσουν αθώους. Και όλα αυτά γιατί αυτή η παγκοσμιοποίηση δεν είχε σχέση με τους λαούς αλλά αφορούσε το χρήμα των Μπιλιονέρς και των Ολιγαρχών.

Γελά πικρά κάποιος όταν ακούει από τους μεγιστάνες της Δύσης ότι δεσμεύονται οι καταθέσεις, τα γιωτ και τα τζετ των ολιγαρχών της Ανατολής που πίνουν το αίμα του λαού της Ρωσίας!!!

Ειδικά στην Ευρώπη ηττήθηκαν εδώ και καιρό οι πολιτισμικές και ανθρώπινες αξίες που σφυρηλατήθηκαν και αναδείχθηκαν μέσα από επαναστάσεις, θυσίες και αίμα εκατοντάδων χρόνων και την θέση των πραγματικών εμπνευσμένων λαϊκών ηγετών που θα μπορούσαν να αντισταθούν στην απληστία του καπιταλιστικού συστήματος, πήραν διορισμένοι εγκάθετοι των μπιλιονέρς και των ολιγαρχών.