Είναι  εξειδικευμένο για την Κω άρθρο για  την Αυτοδιοίκηση που θα δημοσιεύει συνεχώς η συντακτική ομάδα της “Κως Προοπτική” με σκοπό των εμπλουτισμό με γνώσεις των νέων πολιτών. Διαδώστε και κρατείστε τα

 

Το ερώτημα που θέτουμε σήμερα είναι πολύ επίκαιρο αφού εξ αιτίας των καιρικών συνθηκών αλλά και των ανθρωπογενών παρεμβάσεων τα δάση μας καίγονται.

 

Το ερώτημα για τα δάση δεν αφορά όλη την χώρα αλλά κυρίως της νησιωτικές περιοχές. Στην Κω για παράδειγμα σε ποιόν ανήκουν τα δάση; Σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους ανήκουν στο κράτος. Στο κράτος ανήκει η αποκλειστική ευθύνη και το κράτος έχει την υποχρέωση να τα προστατεύει και να τα αξιοποιεί!

 

Το δεύτερο ερώτημα είναι: Ποιόν ωφελούν τα δάση στην Κω; Μα φυσικά τους κατοίκους της Κω. Και μην μας πει κάποιος ότι από την καλή κατάσταση και από την σωστή αξιοποίηση τους ωφελούνται και οι κάτοικοι της Σάμου. Ή ας μην μας πείτε ότι στεναχωριέστε γιατί καίγονται τα δάση στην Χίο ή στον Αμαζόνιο και δεν κοιμάστε από την στεναχώρια.

 

Και ενώ όλοι οι κάτοικοι της Κω γνωρίζουν το τεράστιο όφελος των δασών μας, είτε στην ατμόσφαιρα και στο μικροκλίμα μας, είτε στα νερά μας, είτε στις πλημμύρες, είτε στην αναψυχή, αυτά τα δάση τα έχουμε παραχωρήσει με αποφάσεις των εκπρόσωπων μας Βουλευτών και κομμάτων στο Κράτος.

 

Και αυτό το κράτος δηλαδή η κυβέρνηση, δηλαδή οι άνθρωποι της κυβέρνησης που δεν ζουν στην Κω άρα δεν τους νοιάζουν τα δάση της Κω,  είτε αδιαφορούν με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να γίνει η καταστροφή, (στην Κω δεν έχει ούτε ένα δασολόγο) είτε σκόπιμα απαξιώνουν τις δασικές υπηρεσίες με σκοπό να μην προστατεύονται  τα δάση ώστε να οικοπεδοποιηθούν. (Μην βλέπετε την Κω που οι Ιταλοί έφτιαξαν κτηματολόγιο) 

 

Καλά θα μας πείτε τώρα, Δεν είμαστε και τρελοί να πάρουμε την ευθύνη προστασίας των δασών χωρίς χρήματα και οικονομικούς πόρους. Μα εκεί είναι η ουσία. Το πρώτο που έκαναν οι κυβερνήτες μας είναι να έχουν όλη την δεξαμενή των χρημάτων δική τους και την κάνουλα να την ελέγχουν μόνο αυτοί!! Και το σπουδαιότερο που κάνουμε εμείς είναι να τους ψηφίζουμε για να σώσουν τα δάση μας, την ζωή μας …

 

Το παρακάτω παράδειγμα φανερώνει το βάθος και την έκταση της σύγκρουσης κράτους – Αυτοδιοίκησης.  Η Δημαρχεία του Καίσερλη ζήτησε την ευθύνη προστασίας των δασών από το κράτος και τους είπε ότι δεν θέλει χρήματα! Ότι θα έδινε ο Δήμος 110 χιλιάδες κάθε χρόνο για τα δάση και στήριξε την συνεργατική των Δασών! Του την έδωσαν με προγραμματική σύμβαση, αλλά αμέσως μετά τον πήγαν στα δικαστήρια γιατί όπως τον κατηγόρησε η ίδια η κυβέρνηση,  του έστειλαν 80 χιλιάδες για την πολιτική προστασία και αυτός τα σπατάλησε αλλού….

 

Κείμενα Αυτοδιοίκησης (12)

Το άρθρο αυτό το έγραψε ο κ. Απ. Λυκεσάς και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα των συντακτών. Το επιλέξαμε, το παραθέτουμε αυτούσιο  και αξίζει να το διαβάσετε

Η 22χρονη σήμερα κοπέλα ζήτησε τη μη συνέχιση της δίκης λόγω έντονου ψυχολογικού φορτίου. ● Ηταν στη διάρκεια εκδίκασης της… 7ης αναβολής! Επρεπε να καταθέσει ξανά και ξανά όσα υπέστη. Επρεπε να δεχτεί το δικαίωμα που παραχωρεί η πολιτεία στους φερόμενους ως δράστες να θέτουν ξανά και ξανά τα ίδια ερωτήματα, να ζητούν διευκρινίσεις, να επισημαίνουν ακυριολεξίες, να πιθανολογούν ασυνέπειες.

Και το αδιανόητο μετατράπηκε σε αηδιαστική κανονικότητα. Μετά από απίστευτες δικαστικές δολιχοδρομίες τεσσάρων ολόκληρων ετών, ένας ομαδικός βιασμός έφηβης στη Χαλκηδόνα Θεσσαλονίκης, ένα έγκλημα, δεν θα δικαστεί ποτέ διότι οι διαδικασίες εξόντωσαν ψυχολογικά το θύμα. Η δήλωση που διαβάστηκε στην έδρα του δικαστηρίου ως αίτημα της βιασθείσας μόνο ανατριχίλα και οργή μπορεί να προκαλέσει καθώς η 22χρονη σήμερα κοπέλα ζήτησε τη «μη συνέχιση της δίκης λόγω έντονου ψυχολογικού φορτίου που της δημιουργήθηκε και το οποίο θα επηρέαζε τη μετέπειτα συνέχιση της ζωής της» (Αρ. 344 Π.Κ.).

Δεν υπάρχουν καν ερωτήσεις, δεν υπάρχει τίποτα παραπάνω να μάθουμε. Ηταν στη διάρκεια εκδίκασης της… 7ης αναβολής! Επρεπε να καταθέσει ξανά και ξανά όσα υπέστη. Επρεπε να δεχθεί το δικαίωμα που παραχωρεί η πολιτεία στους φερόμενους ως δράστες να θέτουν ξανά και ξανά τα ίδια ερωτήματα, να ζητούν διευκρινίσεις, να επισημαίνουν ακυριολεξίες, να πιθανολογούν ασυνέπειες. Χωρίς να υπολογίζουμε τις ενδεχόμενες ευθείες επιθέσεις που θα δεχόταν. Τα είδαμε εξάλλου να συμβαίνουν σε άλλες δίκες. Και πού να συνυπολογίσει κανείς τη διαδρομή μέχρι το Εφετείο.

Θυμίζουμε ότι μόλις τον περασμένο Μάρτιο («Εφ.Συν.», 30.3.2022, «Εφιάλτης για 22χρονη») καταγράφαμε για την ίδια υπόθεση το απίστευτο περιστατικό κατά το οποίο «πάνω που αυτή την εβδομάδα άρχισε επιτέλους η δίκη των τριών κατηγορουμένων στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Σερρών, διεκόπη εκ νέου, αφού η πρόεδρος του δικαστηρίου πρόκειται να… απολυθεί στις 2 Απριλίου». Ηταν τότε που ο Αρειος Πάγος αποφάσιζε να αποπέμψει 7 δικαστές για «υπηρεσιακή ανεπάρκεια».
Την περασμένη Τετάρτη ήταν να αρχίσει ξανά η δίκη στο Μικτό Ορκωτό Κακουργιοδικείο Σερρών. Πήρε ξανά αναβολή για χθες και τελικά έληξε με το θύμα να δηλώνει εξαντλημένο, ότι δεν αντέχει άλλο. Δεν πήρε πίσω τις κατηγορίες κατά των τριών, δεν ζήτησε συγγνώμη (έλαβε μήπως;), ένα ανθρώπινο πλάσμα δήλωσε ενώπιον της ελληνικής πολιτείας, ενώπιον όλων μας, πολύ ανθρώπινα, ότι δεν μπορεί να ζει το αέναο μαρτύριο, την επανάληψη σε διάφορες εκδοχές του βιασμού της.

Κανένας παράγοντας της δίκης δεν είπε τίποτα απολύτως. Αιδήμων σιωπή. Βγαίνοντας μόνο από τα δικαστήρια, ο συνήγορος των τριών κατηγορουμένων, Αλέξης Κούγιας, αρκέστηκε να δηλώσει: «Εχουμε αποφασίσει όλοι να μην κάνουμε καμία δήλωση. Στο μυαλό μας είναι η ευτυχία των παιδιών…» (δηλαδή του θύματος και των τριών κατηγορουμένων).

Για τους κατηγορούμενους δεν μπορούμε να γνωρίζουμε, το θύμα πάντως έχει ένα δυσανάλογο φορτίο φρίκης στις πλάτες του. Πώς άραγε θα το διαχειριστεί; Ποιος θα μάθει ποτέ τη συνέχεια; Τι έχει άραγε να απολογηθεί η ελληνική πολιτεία, η ελληνική Δικαιοσύνη, όταν μια τέτοιας σημασίας υπόθεση λήγει με το θύμα να δηλώνει παντελώς εξουθενωμένο, ανυπεράσπιστο και αδύναμο να συνεχίσει τον αγώνα του για δικαιοσύνη;

Μόνη της, με την οικογένειά της, πορεύτηκε η 18χρονη που έγινε πια 22χρονη και κανένας δεν θα της επιστρέψει την αθωότητα της νιότης, την «κανονικότητα» στην πορεία της στη ζωή. Μόνη της πορεύτηκε, μόνο με τις γυναίκες από οργανώσεις και συλλογικότητες της Βόρειας Ελλάδας («Σουσουράδες» από τις Σέρρες, «Τσούχτρες» από την Καβάλα, «Κιλοτίνα» από τη Βέροια) να δίνουν το «παρών» αλληλεγγύης έξω από το δικαστικό μέγαρο Σερρών. Και κάποιες ανακοινώσεις συμπαράστασης από τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και το ΜέΡΑ25. Το σύνθημα «Καμιά μόνη» πρέπει πλέον να καταλήγει διαρκώς σε ουρλιαχτό: Ουαί!

Αφορμή γι’ αυτό το άρθρο μας έδωσε ο ίδιος ο Περιφερειάρχης κ. Χατζημάρκος ο οποίος σε ένα πρόσφατο δημοσίευμά του για να εξάρει τις τάχα μου επιτυχίες του μας ενημέρωσε ότι αυξήθηκαν οι πόροι του ΕΣΠΑ για το 2021-2027 από 158 εκατομμύρια σε 285 εκ. ευρώ! 

 

Δεν μας λέει όμως ότι τα χρήματα της Ε.Ε. είναι το 50% και το άλλο 50% προέρχεται από δημόσιους και ιδιωτικούς πόρους (ΣΔΙΤ) (εάν ποτέ τους πάρουμε με αυτή την κρίση) όταν στο παρελθόν οι επιδοτήσεις της Ε.Ε. ήταν το 75%!

 

Δεν θα σταματήσουμε σε αυτά τα επικοινωνιακά κόλπα. Γιατί εκείνο που προέχει να πούμε είναι ότι με αυτή την φτηνή πολιτική η Αυτοδιοικητική Περιφέρεια αντί να εκπροσωπεί την κοινωνία μέσα από ένα συλλογικό δημοκρατικό προγραμματισμό και να είναι διεκδικητική και αντίπαλος του Αθηνοκεντρικού κράτος, στην ουσία και στην πράξη ταυτίζεται με αυτό και γίνεται παρατρεχάμενη του εξ αιτίας της μονοπρόσωπης διακυβέρνησης της Περιφέρειας !!

 

Πολλοί είναι εκείνοι που δεν θα ξεχάσουν τους αγώνες των Δήμων και των Κοινοτήτων για την κατάργηση της κρατικής Νομαρχίας και μετέπειτα της κρατικής περιφέρειας.

 

Πολλοί είναι εκείνοι που δεν θα ξεχάσουν τους αγώνες για αύξηση των κονδυλίων στα αναπτυξιακά προγράμματα. Για διαφάνεια και ισοκατανομή των πόρων στους Δήμος και στα νησιά μας. Τον δημοκρατικό προγραμματισμό με τις ατέλειωτες ώρες των τοπικών  συνελεύσεων για την προετοιμασία των προτάσεων. Την συμμετοχή και την αγωνία των κοινωνιών για τις κατανομές.

 

Πολλοί είναι αυτοί που θυμούνται για το Βέτο που έθεσε ο αείμνηστος Ανδρέας στο Συμβούλιο Αρχηγών των Κρατών της Ε.Ε για να πάρουμε τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, για την σύγκλιση Βορρά με Νότο.

 

Σήμερα δυστυχώς κανένας δεν γνωρίζει τι είναι το ΕΣΠΑ. Σήμερα κανένας δεν ενδιαφέρεται για τις κατανομές και την διαφάνεια τους. Σήμερα όλοι μας δεχόμαστε τα ψίχουλα σαν δώρα, σαν ρουσφέτι ότι μας πλασάρει ο κ. Χατζημάρκος.

 

Αυτό το πράγμα για το οποίο αγωνίστηκε μια ολόκληρη γενιά και το πρόσφερε με πολιτικούς αγώνες η κυβέρνηση του Ανδρέα δεν είναι αυτοδιοίκηση. Είναι ετεροδιοίκηση ενός ανδρός ταυτισμένου με την κυβερνητική πολιτική του Μητσοτάκη.

 

Κείμενα Αυτοδιοίκησης (11) 

Είναι το δεύτερο εξειδικευμένο για την Κω άρθρο για  την Αυτοδιοίκηση που θα δημοσιεύει συνεχώς η συντακτική ομάδα της “Κως Προοπτική” με σκοπό των εμπλουτισμό με γνώσεις των νέων πολιτών. Διαδώστε και κρατείστε τα

 

Η Κως ως κλειστή νησιωτική κοινωνία, έχει συγκεκριμένες ανάγκες στον τομέα της υγείας που αφορούν αποκλειστικά τους κατοίκους της. Και σε αυτό το δημόσιο αγαθό, την καθαρά δημόσια υπόθεση της υγείας των πολιτών η κοινωνία της Κω, οι κάτοικοι της δεν έχουν κανέναν λόγο ή ρόλο!

 

Η δημόσια υγιεινή, που αφορά την μόλυνση του περιβάλλοντος αλλά και του ελέγχου των ποτών και των τροφίμων υπάγονται σε περιφερειακές ή κρατικές αρχές μακράν της Κω. Η εκπαίδευση της υγιεινής στα σχολεία ανύπαρκτη. Το σύνολο της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, όπως και η νοσοκομειακή περίθαλψη στο αναγκαίο μέγεθος παροχής υπηρεσιών της Κω υπάγεται εξ ολοκλήρου  και ελέγχεται από το κράτος. Η δε υπηρεσίες υγείας σε εξειδικευμένα νοσοκομειακά κέντρα περιστασιακή και ανοργάνωτη.

 

Στην ουσία και στην πράξη η τοπική κοινωνία ως οργανωμένο σύνολο δεν συμμετέχει στην διοίκηση και διαχείριση έστω και κάποιων από τους τομείς υγείας, αλλά ούτε και έχει την γνώση του κόστους, των φορολογικών και ασφαλιστικών ποσών που καταβάλλονται, αλλά και των επί πλέον χρημάτων που επιβαρύνονται οι πολίτες, ούτε φυσικά γνωμοδοτούν αφού οι γνώσεις τους είναι ελλιπείς.

 

Οι δημόσιες υπηρεσίες υγείας στην Κω καθορίζονται, διοικούνται και ελέγχονται από έναν άνθρωπο, τον υπουργό υγείας που διορίζεται από τον πρωθυπουργό και έχουν υπό την ευθύνη τους το σύνολο των υπηρεσιών υγείας σε ένα θολό και ανώνυμο τοπίο. Η δε ευθύνη της υγείας των πολιτών υπάγεται στο ατομική ευθύνη του πολίτη και του ιδιώτη ή δημόσιου γιατρού ή νοσηλευτή!!

 

Τέτοιες κοινωνίες που στην ουσία μετατρέπουν το δημόσιο αγαθό της υγείας σε ατομική ευθύνη του καθενός μας, είναι λογικό αφενός να τυγχάνουν εκμετάλλευσης και αφετέρου οδηγούνται σε ατραπούς θεϊκών δυνάμεων ή ατομικισμού για την ύπαρξη των πολιτικών σωτήρων.