Ο γυρολόγος της ζωής τα παλιά χρόνια ήταν η καρδιά του έξυπνου εμπορίου. Είχε χαρτογραφήσει ολόκληρες περιοχές, πόλεις και χωριά. Είχε μάθει απέξω ονόματα, συγγενείς και φίλους. Γνώριζε τις συνήθειες, τις παραξενιές, τις ανάγκες και τις επιθυμίες. Και το σπουδαιότερο, ήταν μεταπράτης, πουλούσε και αγόραζε τα πάντα.

Αυτός ο γυρολόγος κάποια στιγμή έφτασε να γίνει καταστηματάρχης και μετά από λίγο έγινε και εισαγωγέας με μονοπωλιακά είδη.

Στην πολιτική ο γυρολόγος είναι παρεξηγημένη λέξη. Λένε σκόπιμα και λαθεμένα αυτόν που γυρίζει από κόμμα σε κόμμα. Και αυτό το λένε οι πραγματικοί πολιτικοί που στην πράξη έχουν αντιγράψει επακριβώς τους γυρολόγους.

Ο σωστός σημερινός πολιτικός έχει και αυτός όπως οι γυρολόγοι χαρτογραφήσει φυσικά με τα σύγχρονα μέσα ολόκληρες περιοχές, γνωρίζει τα πάντα και φυσικά όλες τις ανάγκες και τις επιθυμίες των πάντων. Είναι και αυτός μεταπράτης, δεν έχει τίποτε δικό του. Πουλά τα πάντα και απλά δεν αγοράζει αυγά και παλιές αντίκες, αλλά ψήφους. Και αυτός μπορεί να φτάσει μέχρι και εισαγωγέας μονοπωλιακών ειδών στην Πλατεία Συντάγματος.

Τα ίδια συμβαίνουν και με τον δάσκαλο της ζωής και της πολιτικής. Τα παλιά χρόνια ο πραγματικός δάσκαλος της ζωής ήταν αυτός ο σαρδανάπαλος που γύριζε τα χωριά και αντί να πουλά κορδελάκια και κουβαρίστρες, πουλούσε στους αγράμματους κολίγους τον πόθο για την ισότητα που κατακτιέται με αγώνες.

Σήμερα ο επαναστάτης δάσκαλος της παλιάς εποχής μετατράπηκε σε δάσκαλο της πολιτικής όπου αντί να δασκαλεύει πως οι δούλοι γίνονται ελεύθεροι τους λέει πως οι δούλοι θα τον κάνουν αρχηγό για να τους ελευθερώσει…..    Δούλοι? Ποιοί δούλοι? Υπάρχουν σήμερα δούλοι? 

Διαβάσαμε το δημοσίευμα του φίλου Κώστα Δράκου για τα πεζούλια της Καμάρας και την καθαίρεση τους και μας αφύπνησε.

Ο αγαπητός σε όσους τον γνωρίζουν Κώστας Δράκος είναι γνωστός για τις ευαισθησίες του. Στην τέχνη, στον άνθρωπο, στη φύση. Αυτό έδειχνε στη ζωή του, αυτό το επάγγελμα διάλεξε να υπηρετήσει.

Ε’ λοιπόν! ο αγαπητός Κώστας μάλλον δεν κατάλαβε ακόμα σε πια εποχή ζούμε.

Ζει στην εποχή όπου ο ναύτης φώναζε καλημέρα από το καφενείο του μπάρμπα Πέτρου στον καπετάνιο που ήταν στην άλλη άκρη στην ταβέρνα του Κουγιουμτζόγλου.

Ζει στην εποχή όπου τα γιασεμιά μοσχοβολούσαν σε όλες τις γειτονιές.

Ζει στην εποχή όπου οι υπαίθριες βρύσες και τα πεζούλια ήταν στάση καθημερινής ζωής.

Φίλε Κώστα μην ψάχνεις να βρεις τα πεζούλια της γειτονιάς σου. Μην ψάχνεις να βρεις τον ανθόκηπο του Δήμου με τον αείμνηστο Σβύνο. Μην ψάχνεις να ακούσεις ζεστή γνωστή καλημέρα. Μην αναρωτιέσαι που πήγαν οι τεράστιοι Ιταλικοί δρόμοι και οι πλατείας του ποδοσφαίρου.

Τα έφαγε και συνεχίζει να τα τρώει η Μαρμάγκα.

Ζούμε δυστυχώς στην εποχή του ουδέτερου, για να μην πούμε του μαύρου. Στην εποχή που ο άνθρωπος μετατρέπεται σε μηχανή και που δυστυχές οι ηγέτες μας την λαδώνουν, αντί να την αντικαταστήσουν με πεζούλια και με γιασεμιά. Και φυσικά όχι με τεχνητές ανθοστήλες….

Ποιά πεζούλια φίλε Κώστα. Σε λίγο θα ψάχνουμε να βρούμε άνθρωπο, όπως ο Διογένης.

Κάτι δεν πάει καλά σ΄ αυτόν τον τόπο.

Ένας γίγαντας Μουσικοσυνθέτης. Και ένα μοναδικό στον κόσμο, το Ασκληπιείο του Ιπποκράτη.

Και μόνο η συνύπαρξη των δύο για δύο ώρες, ακόμα και χωρίς κόσμο, θα ήταν ιστορικό γεγονός πανελλαδικής ακτινοβολίας.

Και μόνο οι φωτογραφίες του Ξαρχάκου με φόντο την μεγαλοπρέπεια του Ασκληπιείου μας και με υπόκρουση την ανεπανάληπτη μουσική του, θα ήταν ένα σπάνιο εισιτήριο προβολής της ιστορίας μας.  Που μπροστά του η Λάρισα θα ορρωδούσε..

Και αυτό το κατάφερε ένας άνθρωπος. Ο ευαίσθητος Μανώλης Καβουκλής και το αποδέχτηκε ο Δήμος.

Που το εισιτήριο δεν θα έπρεπε να ήταν δωρεάν, αλλά 100 και 200 ευρώ για να αξιολογήσουν κάποιοι την τεράστια αξία του ιερού χώρου  παντρεμένου  με την μουσική ενός γίγαντα. Αφού ορθά το αίτημα προς τον Ξαρχάκο έγινε γι’ αυτό τον λόγο και αφού ορθά η είσοδος επετράπη από την Αρχαιολογία  σε 1000 ανθρώπους, γιατί  η εκδήλωση δεν είχε καμιά σχέση με συναυλία σε στάδιο

Και όμως. Τον στείλαμε στην αυλή ενός κτηρίου σε ένα ανενεργές ίδρυμα που οι πάνω από 1000 θα στοιβαχτούν σαν σαρδέλες επειδή κάποιοι δεν προνόησαν να πάρουν είσοδο για το Ασκληπιείο και κάποιοι άλλοι γιατί δεν θα επιτρέπονταν τα ποτά, τα σουβλάκια  και ο πασατέμπος.

Χάθηκε μια μοναδική ευκαιρία για την οποία θα έπρεπε να είχαν επιστρατευθεί δεκάδες σκηνοθέτες, ηχολήπτες , ηλεκτρολόγοι και ειδικοί των εφέ για να αποθανατίσουν ένα ιστορικό γεγονός.  

Χάθηκε γιατί νόμισαν κάποιοι, που είναι και λάτρεις και φύλακες του πολιτισμού και της τουριστικής προβολής, ότι και αυτό το γεγονός  είναι μια ακόμα συναυλία του καλοκαιριού.

Ένας π.  Βουλευτής στήθηκε έξω από το νοσοκομείο του Ιπποκράτη για την Δημοκρατία και του είπαν ότι έχει προσωπικά με κάποιον Μανούση. Ένας άλλος π. Βουλευτής και μάλιστα γιατρός, αυτός καθιστός, στήθηκε  και αυτός έξω από το νοσοκομείο του Ιπποκράτη για την υγεία  και του είπαν ότι είναι κομματικός.

Θα περάσουν χρόνια. ίσως πολλά, ίσως λίγα, αλλά σίγουρα θα έρθουν, όπου την δημοκρατία θα την προστατεύουν ανθρωποειδή και την υγεία θα την παρέχουν ρομπότ. Και τα δύο της τεχνητής νοημοσύνης.

Τότε πέστε στα παιδιά και στα εγγόνια μας να βγάλουν την φωτογραφία από το σεντούκι, εκεί που έχουμε και τις άλλες οικογενειακές φωτογραφίες, γιατί δημόσια θα απαγορεύονται, για να μάθουν ότι κάποτε υπήρχαν και κάποιοι Άνθρωποι, ούτε ανθρωποειδή, ούτε ρομπότ, που μιλούσαν για μια άλλη Δημοκρατία και για μια άλλη Υγεία….. ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ και ΔΙΚΑΙΗ…..