Παρακολουθήσαμε τούτες τις μέρες τις εκδηλώσεις για τα 46 χρόνια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Χιλιάδες κόσμος με πολλούς πάρα πολλούς νέους. Με μανάδες και παιδάκια από 2 χρονών μέχρι εφήβους 15ριδες να παρελαύνουν με ένα λουλούδι.

Τέλος παρακολουθήσαμε την μεγαλύτερη πορεία τουλάχιστον των τελευταίων 20 χρόνων απ’ ότι θυμόμαστε. Και αμέσως τίθενται δύο ερωτήματα, τι έγινε ξαφνικά και τι ενδεχόμενα συμβαίνει η σηματοδοτεί. Για όποιον μπορεί να κρίνει ψύχραιμα αλλά πολιτικά η απάντηση για το πρώτο ερώτημα απλή. Για το δεύτερο θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες.

Όταν τον τελευταίο μήνα κοιμόμαστε και ξυπνάμε με το κακό πανεπιστημιακό άσυλο. Για τις γιάφκες με τα όπλα της Συρίας και τα άλλα φαιδρά. Όταν το ημερήσιο ον κάμερα πρόγραμμα των δελτίων ειδήσεων και λοιπών εκπομπών δείχνουν τις γιάφκες ακολασίας με 50 κούτες λαθραία τσιγάρα. Με εκατό “λαθρομετανάστες” εκ των οποίων 35 γυναίκες και 28 παιδιά. ‘Όταν τα ΕΠΙΚΑΙΡΑ στυλ Χούντας δείχνουν τις γιάφκες με 8 ξύλα για πανό, με 8 μπουκάλια μπύρας και μια μάσκα.

Τότε τι περιμένεις από μια περήφανη νεολαία και ένα περήφανο λαό; Πως το συμπεραίνουμε; Το μπλοκ των φοιτητών για πρώτη φορά ήταν το μεγαλύτερο και σχεδόν δύο φορές από του ΚΚΕ του παραδοσιακά μεγαλύτερου ιστορικά με πάνω από 20.000 άτομα.

Επικεφαλής των φοιτητών οι φοιτητές της Ανωτάτης Εμπορικής που τα ΜΑΤ έκλεισαν με αλυσίδες τις πόρτες. Μαζί με τους ΓΟΝΕΙΣ τους. Και καλά όλα αυτά, ο τουρίστας Τσίπρας τι ήθελε εκεί. Δεν βαρέθηκε να πηγαίνει από τα 15 του. Γιατί δεν πήγαινε μια βόλτα στο χωριό του τα Τζουμέρκα για σαββατοκύριακο όπως ο Πρωθυπουργός στο Λονδίνο για βόλτα στον Τάμεση και για τον Τσιτσιπά. Εξ άλλου ο Πρωθυπουργός με το Πολυτεχνείο δεν είχε ποτέ καμιά σχέση. Αυτός. όχι η κυβέρνηση του που πολλά μέλη της ήταν εκεί. Λίγοι μέσα και πιο πολύ έξω που περίμεναν τους μέσα για να τους περιποιηθούν.

Γι’ αυτό λέω το δεύτερο ερώτημα θα απαντηθεί από την πράξη.