Καρανίκας και πάσης Ελλάδας. Στην πολιτική τα λάθη και η συγχώρεση πληρώνονται

Το φαινόμενο του κ. Νίκου Καρανίκα δεν αφορά μόνο ένα κόμμα αλλά τα σύνολο της πολιτικής ζωής της εποχής μας. Ο κ. Καρανίκας για όσους δεν τον γνωρίζουν έγινε γνωστός όχι γιατί ο τότε πρωθυπουργός της χώρας Αλέξης Τσίπρας τον διόρισε σύμβουλό του στο μέγαρο Μαξίμου, αλλά γιατί έλεγε κατά καιρούς και δημόσια ότι του κατέβαινε στο κεφάλι!

Και αντί ο πρωθυπουργός με το πρώτο λάλημα να τον στείλει στο σπίτι του για την αμετροέπεια του και την ασέβεια του στο πρόσωπο του πρωθυπουργού της χώρας και όχι του κ. Τσίπρα, τον συγχώρησε και τον άφησε να συνεχίσει τις πολιτικές μπαρούφες του.

Ταυτίστηκε λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ και η σοσιαλδημοκρατία με τον κ. Καρανίκα…

Προχθές λοιπόν ο κ. Καρανίκας που από ότι νομίζουμε είναι ακόμα στον ΣΥΡΙΖΑ βγήκε στην τηλεόραση και είπε τα εξής καταπληκτικά και φοβερά πράγματα.

“Από τα 14 είμαι στρατευμένος στην αριστερά”! “Ψάχναμε να βρούμε τον ανθό της νεολαίας και βρήκαμε τον Τσίπρα!” “έχω δοκιμάσει όλα τα ναρκωτικά για να έχω εμπειρία. Για επιστημονικούς λόγους!”

“Γνώριζα επιστημονικά ότι δεν είναι αυτό που λένε. Σαν παρέα, μαζί με άλλα παιδιά, οργανωμένα στην αριστερά, το συζητήσαμε και το κάναμε με επιστημονικό τρόπο. Ερευνήσαμε πως να το κάνεις με δοσολογία που να μην σε σκοτώνει, με όποιον τρόπο ώστε να μην είναι επώδυνος κλπ. Δεν το χαρήκαμ娔!!

Στην Κω ηγούνται της νομαρχιακής και της τοπικής του ΣΥΡΙΖΑ δύο σεμνοί και έντιμοι συνδημότες μας. Που διάβασαν όσα ανέφερε και στην περίπτωση που ακόμα και σήμερα ο κ. Καρανίκας παραμένει μέλος του ΣΥΡΙΖΑ αναρωτιόμαστε γιατί δεν ζήτησαν την διαγραφή του ή γιατί δεν παραιτήθηκαν οι ίδιοι.

Όσο δεν αντιδρούν ταυτίζονται με τον κύριο και φυσικά αποδέχονται τα λεγόμενα του.

Λίγη ευαισθησία: Μια καρέκλα και μια ομπρέλα δεν στοιχίζει τίποτε στις τράπεζες

Πήραμε και δημοσιεύουμε γιατί μας άρεσε την επιστολή της φίλης μας που αναφέρεται στο φαινόμενο της απαράδεκτης συμπεριφοράς προς ηλικιωμένους των τραπεζών της Κω. Για το θέμα αυτό, όπως και για την ανάγκη δημιουργίας ειδικού σχολείου για τα αυτιστικά παιδιά θα επανέλθουμε αν δεν εισακουσθούμε

” Κύριοι, θα γράφω λίγα λόγια για αυτό που συμβαίνει έξω από τις Τράπεζες σχεδόν καθημερινά και ιδίως σε αυτές που το πρωί τους κτυπά ο ήλιος τις πόρτες των εισόδων τους.

Είναι όρθιοι μέσα στον ήλιο ηλικιωμένοι άνθρωποι αλλά και εργαζόμενοι για δέκα λεπτά και πολλές φορές μισή ώρα περιμένοντας την σειρά τους.

Είμαι βεβαία ότι κανένας από τους υπαλλήλους και διευθυντές δεν το σκέφτηκε. Γιατί αν έβλεπε τι υφίσταται οι γονείς μας έξω από την Τράπεζα σίγουρα θα έβγαινε και θα τους έδινε μια καρέκλα. Σίγουρα θα τους πήγαινε στην σκιά.

Δεν θα γράψω για την εξυπηρέτηση. Δεν θα γράψω για τις τράπεζες και τα κέρδη τους.

Αυτό που θα πω είναι να ασχοληθούν με τους πελάτες τους. Και αν δεν μπορούν αυτοί γιατί δεν έχουν χρήματα ας ασχοληθεί ο Δήμος μας.

Δύο παγκάκια και ένα στέγαστρο έξω από κάθε τράπεζα και ένα μηχάνημα για την σειρά της εισόδου δεν στοιχίζουν τίποτε.

Δείχνουν όμως την ευαισθησία μας σε ανθρώπους που υποφέρουν μέσα στον ήλιο και όρθιοι”.     

Μια δημόσια καταγγελία για το νοσοκομείο δεν αποτυπώνει την πραγματικότητα

Διαβάσαμε την καταγγελία του συμπατριώτη μας με την οποία εξέφραζε την απαράδεκτη συμπεριφορά των εργαζομένων στον νοσοκομείο μας κατά του ιδίου και μάλιστα τις στιγμές που αισθάνονταν άσχημα στην υγεία του.

Ο συμπατριώτης μας για να εκφραστεί δημόσια θα αισθάνθηκε την άδικη μεταχείριση και απεδίωξε με αυτόν τον τρόπο της δημοσιότητας να την καταγγείλει.

Όμως υπάρχουν και κάποια πράγματα που θα πρέπει να μας ηρεμούν και να μας οδηγούν σε καλύτερες σκέψεις και αποφάσεις.

Μια καταγγελία για ένα μεμονωμένο περιστατικό δεν λέει τίποτε! Πολύ δε περισσότερο αμαυρώνει την λειτουργία ενός ιδρύματος στο οποίο υπηρετούν εκατοντάδες υπάλληλοι που με αυταπάρνηση προσφέρουν τον εαυτό τους για την προστασία της υγείας των συμπατριωτών μας.

Μια καταγγελία εάν πρώτα δεν εξαντλήσουμε τα περιθώρια συνεργασίας με τους προϊσταμένους για την επιδίωξη της καλυτέρευσης των συνθηκών αλλά και των ανθρωπίνων λαθών πέφτει στο κενό.

Μια καταγγελία που έρχεται από το πουθενά και δεν ερμηνεύει τα γεγονότα που οδήγησαν στην άδικη πράξη την άλλη πλευρά οδηγεί επίσης σε λάθος συμπεράσματα.

Και το σπουδαιότερο. Η καταγγελία για ανάρμοστη συμπεριφορά μιας στιγμής, ενός υπαλλήλου δεν αντιπροσωπεύει την τεράστια και συνολική προσφορά των εργαζομένων και άρα δεν δημοσιοποιείται, γιατί έτσι θίγεται το σύνολο.     

Η αποκολοκύνθωση μιας γενιάς καθημαγμένης

Πήραμε και δημοσιεύουμε τις παρατηρήσεις ενός φίλου που μας τις απέστειλε και μας παρακάλεσε να τις δημοσιεύσουμε.

“Αγαπητοί φίλοι διάβασα το σχόλιο σας για την περίπτωση της υποδοχής στην Ρόδο του αγαπητού κατά τα άλλα κ. Τζέιμς Καφετζή του Σαρβάιβορ και με λύπη οφείλω να κάνω τις εξής παρατηρήσεις.

Αποκολοκύνθωση είναι η σατιρική κωμωδία του Σενέκα στην οποία γελοιοποιεί την αποθέωση του αυτοκράτορα Κλαύδιοι και μεταφορικά η λέξη σημαίνει αποβλάκωση, διανοητική – πνευματική κατάπτωση… Αυτό σημαίνει!

Αλήθεια αυτό συμβαίνει στον λαό μας. Ο λαός φταίει που έχει φυράνει ο νους του ή οι ταγοί του, που τον οδήγησαν στο χείλος της πνευματικής πενίας.

Ο κόσμος ευθύνεται που προσκυνάει σώβρακα και φανέλες και “Ντάνους” και “Καφετζήδες” ή οι πολιτικοί που πρόδωσαν ελπίδες και βύθισαν προσδοκίες γενεών και γενεών;

Και οι πνευματικοί άνθρωποι τούτου του τόπου; Οι καθοδηγητές του νου; Που δραστηριοποιούνται και τι πράττουν;

Κάποτε, όχι πάρα πολλά χρόνια πριν, στο ξόδι ενός ποιητή, του Κωστή Παλαμά ήχησαν σάλπιγγες και καμπάνες βροντερές, δόνησαν σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα. Στην κηδεία του πολιτικού Γεωργίου Παπανδρέου οι φοβερές σημαίες ξεδιπλώθηκαν στον αέρα. Σε εκείνα τα φέρετρα ακούμπησε τότε η Ελλάδα!

Πέθανε η Κική Δημουλά πέρσι και ο Ντίνος Χριστιανόπουλος και η Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ και τους σκέπασε η σιωπή. Ποιοί να ΄ταν αυτοί θα πουν κάποιοι.

Λυπάμαι, πολύ λυπάμαι ίσως και μόνος.”