Η συνείδηση του ανθρώπου είναι σαν το ακορντεόν. Μεγαλώνει και μικραίνει ανάλογα με τον αέρα που θα του βάλεις ή θα του βγάλεις. Όταν φυσικά πρόκειται για ατομικές υποθέσεις είναι προσωπική υπόθεση του καθενός να περιορίζει ή να αυξάνει τις διαστάσεις της. Όταν πρόκειται για συμπεριφορές προς τρίτους ή προς την κοινωνία τότε παρεμβαίνει ο νομοθέτης των ευνομούμενων κοινωνιών και καθορίζει το εύρος της συνείδησης για κάθε δημόσια πράξη. Όταν όμως οι ταγοί και οι καθοδηγητές με τις πράξεις και τους λόγους τους επιχειρούν να αμβλύνουν τις συνειδήσεις μιας κοινωνίας και να κάνουν πιο χαλαρή την αντιμετώπιση βασικών ανθρώπινων αξιών τότε υπάρχει πρόβλημα.

Το δάσκαλε που δίδασκες δεν είναι τυχαία έκφραση. Κατηγορεί εκείνο τον δάσκαλο που ενώ έχει την ευθύνη της ευρύτερης μόρφωσης δεν πράττει ανάλογα και άρα διαμορφώνει ελαστικότερες τις συνειδήσεις στις βασικές αρχές του ανθρώπου.

Το ωχ αδελφέ, που στην ουσία είπε η διοίκηση του νοσοκομείου στο θέμα της πλάκας του αποστάτη Μανούση και το ότι δεν αντέδρασαν άμεσα οι ιθύνοντες της τοπικής μας κοινωνίας είναι στην ουσία μάθημα άμβλυνσης της συνείδησης των πολιτών σε θέματα που αφορούν την δημοκρατία μας.

Το αδικούμε τους εαυτούς μας, που είπε η αντιδήμαρχος του νησιού μας για το μνημόσυνο της βασίλισσας Ελισάβετ εξ αιτίας των αντιδράσεων της κοινωνίας μας οδηγεί προς την ίδια κατεύθυνση. Να αμβλύνει την απόλυτη στην συνείδηση μας πεποίθηση, που δεν χωρεί καμιά χαλαρότητα σε θέματα αξιών. για τα εγκλήματα που έγιναν στην Κύπρο και τις ευθύνες της εκλιπούσας στο να μην αποδοθεί χάρη σε έναν νέο στο άνθος της ηλικίας του.

Ορθά η κ. Αντιδήμαρχος επανόρθωσε για την συμμετοχή του Δήμου μας, αλλά όλα τα υπόλοιπα και κυρίως για τα υπονοούμενα της τουριστικής αξίας των Άγγλων και άρα καλώς πράξαμε, όπως και το “αδικούμε τους εαυτούς μας” για τις αντιδράσεις, οδηγούν, ίσως από άγνοια, στην χαλάρωση της συνείδησης μας σε αξιακά και εθνικά θέματα.   

Ήταν νέοι άνθρωποι, αγωνίζονταν για την ελευθερία της πατρίδας τους, Οι ήρωες Ευαγόρας Παλληκαρίδης, Ο Ανδρέας Δημητρίου και ο Μιχαλάκης Καραολής!

 

Οι αποικιοκράτες Άγγλοι τους καταδίκασαν σε θάνατο. Στο άνθος της ηλικίας τους.

Και η παγκόσμια κατακραυγή ζητούσε από την Βασίλισσα Ελισάβετ να τους απονείμει χάρη.

 

Και αυτή η κυρία με τα διαμάντια και τα αιματοβαμμένα στέμματα , τότε 32 ετών, αρνήθηκε!

 

Και είμαστε σίγουροι ότι αυτοί οι κύριοι και οι κυρίες του Δήμου που αποφάσισαν να τις κάνουν τρισάγιο, όταν επισκέπτονται την βασανισμένη και διχοτομημένη Κύπρο και πάνε στα  φυλακισμένα μνήματα των εθνικών ηρώων μας, δακρύζουν….

 

Είναι να ντρέπεσαι γιατί είσαι Έλληνας και γιατί είσαι Κώος.

Λίγη σεμνότητα στα δελτία τύπου του Δήμου μας δεν βλάπτει. Και για όσους τα γράφουν τους θυμίζουμε ότι υπάρχουν έστω και ελάχιστοι άνθρωποι που τους στηρίζουν και που έχουν και νοημοσύνη και ευπρέπεια και μέτρο. Λίγος σεβασμός και σε αυτούς δεν θα έβλαπτε.

Στήθηκε λοιπόν μια δεξαμενή στο Αμανιού και με πηχυαίους τίτλους το δελτίο τύπου του Δήμου μας λέει ότι τέτοια δεξαμενή είχε να κατασκευαστεί στο Αμανιού εδώ και 65 χρόνια!! Μάλιστα για να το επιβεβαιώσουν μας γράφουν ότι το μαρτυρούν και κάποιοι κάτοικοι του.

Διαβάζοντας το γεμάτο έπαρση δελτίο τύπου της δεξαμενής των 70 χιλιάδων ευρώ, διαβάσαμε  το στιχάκι του πρώτου δοτού υποψήφιου πρωθυπουργού της αποστασίας Αθανασιάδη Νόβα το 1965 που στα εγκαίνια εργοστασίου ποτών αναφώνησε ότι από την εποχή της Αλώσεως είχε να κατασκευαστεί τέτοιο εργοστάσιο εμφιαλώσεως!!

Εντάξει! Καταλαβαίνουμε ότι το έγραψαν για να υπερκεράσουν σε κραυγές αυτοθαυμασμού τον αντίπαλό τους πρόεδρο της Κοινότητας κ. Γεωργαλή, αλλά όλοι οι άλλοι δεν φταίνε σε τίποτε…..

Και φυσικά με την ευκαιρία να θυμηθούμε ότι από την εποχή του Κυρίτση και όχι της Αλώσεως, τα χρέη στην ΔΕΥΑΚ ξεπερνούν τα 11 εκατομμύρια ευρώ! Ότι σε κάποιους μεγαλοσχήμονες που χρωστάνε χιλιάδες κάνουν τα στραβά μάτια, σε αντίθεση με τον φτωχό κοσμάκη που πληρώνει από το υστέρημα του για το νεράκι του Θεού και για να κατασκευάζονται, ως μέγα θαύμα, οι δεξαμενές στο Αμανιού μετά από 65 χρόνια…

Ιδρύθηκε στην Κω ένα πολυιατρείο στο οποίο έρχονται κατά καιρούς γιατροί διαφόρων ειδικοτήτων, εξετάζουν τους ασθενείς μισή ή μία ώρα και αναλόγως τους στέλνουν στα νοσοκομεία ή τις ιδιωτικές κλινικές των Αθηνών! Άγνωστοι γιατροί σε άγνωστους ασθενείς χωρίς έστω και την παραμικρή γνώση των οικογενειακών καταβολών.

Λες και δεν μπορούσαν οι γιατροί τις Κω να εξετάσουν τους ασθενείς και να τους παραπέμψουν στα νοσοκομεία της Ρόδου ή των Αθηνών! Λες και δεν μπορούσε το νοσοκομείο μας να συμβληθεί με δύο μεγάλα νοσοκομεία των Αθηνών!

 

Είναι μια μικρή εικόνα της κατάντιας στην οποία βρίσκεται η Κως σε όλες τις κοινωνικές δραστηριότητες. Σε όλους τους επιχειρηματικούς κλάδους.

 

Και αντί να συσπειρωθεί η κοινωνία και να αντιδράσει στην επέλαση των ανωνύμων, από τους άγνωστους επενδυτές των μεγαλοξενοδοχείων μέχρι την αδύναμη οικογενειακή επιχείρηση που κινδυνεύει, παραμένουμε απαθείς και άμοιροι ευθυνών.

 

Καταστρέφεται το περιβάλλον. Μειώνεται και αλλοιώνεται ο ντόπιος πληθυσμός, Επελαύνουν τα αρπακτικά και οι αρπαχτές κάθε είδους, από τον πολιτισμό μέχρι την υγεία και κανείς δεν αντιδρά. Τα δρομάκια και τα σκουπίδια μας ενδιαφέρουν.

 

Ποιός Ιατρικός Σύλλογος. Ποιός Εμπορικός Σύλλογος. Ποιός Δικηγορικός Σύλλογος. Ποιοί επιστημονικοί και συνδικαλιστικοί φορείς. Όλοι κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου.

 

Να αντιδράσουν. Δηλαδή να σκύψουν το κεφάλι τους και να στύψουν το μυαλό τους για μια νέα συλλογικότητα. Για επιμόρφωση. Για κατάρτιση. Για απόκτηση των γνώσεων της νέας εποχής και πως αντιμετωπίζονται τα φαινόμενα της σήψης και της διάλυσης των κοινωνιών.

 

Μια κοινωνία με έναν πλασματικό και εφήμερο πλούτο. Και με εκατοντάδες νέους και νέες που σπουδάζουν και στο τέλος συμπληρώνουν τις κενές θέσεις των τουριστικών επιχειρήσεων και τα ντελίβερι της εκπαίδευσης. Ο καθένας στην μίζερη γωνίτσα του. Μέχρι να τον φάει και αυτόν η μαρμάγκα της αρπαχτής ή του επενδυτή, ως υπαλληλίσκος.