Βγαίνει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός προχθές και μας ανακοινώνει το πρόγραμμα της Υγείας της κυβέρνησης του για τα τέσσερα χρόνια και αφού είπε απίθανα πράγματα, λαγούς και πετραχήλια, σίγουρα ξέχασε να αναφέρει και το νέο νοσοκομείο της Κω και μερικά ακόμα που έταξε τελευταία. Χιλιάδες έργα είπε, αν έλεγε ακόμα ένα νοσοκομείο τι θα πείραζε…..

Βγαίνει ο διορισμένος από την κυβέρνηση Μητσοτάκη αντιπρόεδρος του νοσοκομείου μας, ο φίλος Ηλίας, και εξ αιτίας της τραγικής απώλειας της συμπατριώτισσας μας πάνω στην καρότσα μας είπε ότι ” αυτό ας γίνει έρεισμα να ξεσηκωθούμε, να παραιτηθούμε, να τα βροντήξουμε όλα κάτω και να φύγουμε”!!! Και ο ίδιος κάθεται στην καρέκλα του!!!

Πάει ο Δήμαρχος στον πρόεδρο του ΕΚΑΒ και αυτός του υπόσχεται ότι θα στείλει για το καλοκαίρι τέσσερις αποσπασμένους νοσηλευτές για να λειτουργήσει και δεύτερο ασθενοφόρο και ο Δήμαρχος μετά από αυτή την εξαγγελία χαρούμενος ζητά να πάει το δεύτερο ασθενοφόρο στην Αντιμάχεια!!! Όταν όλοι γνωρίζουν ότι για να δουλέψει ένα ασθενοφόρο χρειάζονται τέσσερις γιατροί και 12 οδηγοί και νοσηλευτές!!!

Τρία πράγματα μπορεί να συμβαίνουν στην πατρίδα του Ιπποκράτη. Ή μας δουλεύουν και εμείς δεν παίρνουμε χαμπάρι, για να επιβεβαιωθεί το επιφώνημα με τους γαδάρους. Ή έχουμε μπόλικα λεφτά και δεν μας νοιάζει το ΕΣΥ.  Ή είμαστε μαζοχιστές και μας αρέσει να μας δέρνουν και μάλιστα στο κεφάλι που δεν χαλά η προβιά….

Διαλέγετε και παίρνετε.     

 Σε αυτό το Δημοτικό Συμβούλιο για την ενοικίαση του Ναυτικού Ομίλου, τα είδαμε όλα και τα ακούσαμε όλα επί έξη ώρες. Θα μας ρωτήσετε εάν είμαστε μαζοχιστές . Μερικές φορές και αυτό χρειάζεται.

Μετά από πολλούς άλλους πήρε τον λόγο και η κ. Ρούφα. Η αγαπητή μας Ιωάννα.  Και μετά από μερικά κατηγορώ κατά της δημοτικής αρχής, μας ανέβασε στα ύψη.

Για να δικαιολογήσει την πρόταση της για δωρεάν κατά κυριότητα  της παραχώρησης του ακινήτου του Ναυτικού Ομίλου και όχι ενοικίαση, γεμάτη συγκινησιακό φόρτο μίλησε ότι οδηγούμαστε σε μια κοινωνία χωρίς όραμα!!. Για άλωση της πολιτικής!!  Για ανύπαρκτη αυτοδιάθεση του δικαιώματος μας!! Για μια ανθρώπινη αλυσίδα που θα έπρεπε να στηθεί γύρω από τον Ναυτικό όμιλο!!  Για ηθικά ψευτοδιλήμματα!! Και για ανεκτικότητα!!

Και στο τέλος, ακούστε, ακούστε, πρότεινε να πάμε όλοι μαζί με τους επικεφαλείς των παρατάξεων στον Μητσοτάκη τώρα που θα έρθει στην Κω να του ζητήσουμε την παρέμβαση!!!

Σε εκείνο το σημείο, η αγαπητή μας Κική που καθόταν δίπλα της την κατέβασε από τον έβδομο ουρανό. Που να πάμε?? τις ψιθύρισε. Και η Ιωάννα προσγειωμένη ανώμαλα ψιθύρισε. Έχεις δίκιο, πήγαμε και στο νοσοκομείο….

Εμείς εκείνη την στιγμή που μας ήρθε ταμπλάς, θυμηθήκαμε τους στίχους του δημοτικού μας τραγουδιού “τίνος είν΄ η κούπα”. Που την μια σε ανεβάζει  στα επουράνια και την άλλη σε κατεβάζει στα καταχθόνια…..

Πήραμε την επιστολή του κ. Καίσερλη, τον ευχαριστούμε και την δημοσιεύουμε.

Το είχα μέσα μου, Με τρώει κάθε μέρα που περνώ πάνω, κάτω από την Αγία Τριάδα και το μηχανάκι θέλει να μπει στο σπίτι του Μανόλη Ζερβάνου. Έφυγε και δεν είπα τίποτε. Στους συγγενείς του, στους φίλους του, στους συντρόφους του, στον ίδιο μου τον εαυτό.

Και την ευκαιρία μου την έδωσε ο τύπος, εκείνος ο Βουλευτής του Μητσοτάκη, που με ένα μαύρο κάρβουνο τράβηξε μια γραμμή στην ΕΛΠΙΔΑ του ανθρώπου.

Τους τελευταίους έξη μήνες τον Μανόλη τον κτύπησε ο καρκίνος. Ήταν ένας από τους ρεαλιστές της ζωής. Γήινος.  Τα έζησε όλα. Τρεις γάμους με τελευταία την αγαπημένη του Ελισάβετ και το σπουδαιότερο με τον σπάνιο πολύτιμο τίτλο της αφαίρεσης από την Χούντα του δικαιώματος του να είναι Έλληνας. Τον κρατούσε ανέγγιχτο μέχρι τέλους.

Τους έξη τελευταίους μήνες! Κώστα μου έλεγε, χάσαμε!! Μας νίκησαν!! Και δεν εννοούσε μόνο την Ελλάδα, αλλά τον κόσμο ολόκληρο.

Και όμως ήλπιζε. Η ελπίδα δεν έφευγε από τα μάτια του. Ανακατεμένα. Η ελπίδα για την ζωή και η ελπίδα για όσα του΄μαθαν οι γονείς του και όσα πίστευε αυτός. Η ελπίδα ότι θα νικήσει τον καρκίνο!! Τον ίδιο τον θάνατο!! Και η ελπίδα ότι θα νικήσουμε, θα αλλάξουμε τον κόσμο!!

Αυτό τα δύο ήταν που στα μάτια του Μανόλη έφτιαχναν μια πελώρια Θεά, την γρανιτένια ΕΛΠΙΔΑ του κάθε ανθρώπου που έχει αρχές και ιδανικά και δεν ζει μόνο για το σήμερα.

Γι’ αυτήν την ελπίδα, την δική του ελπίδα, θέλω να του πω έστω και αργά. Για μας δεν θα υπάρξει ποτέ τράβηγμα της γραμμής. Δεν θα εγκαταλείψουμε αυτή την ζωή που μαζί με όλα, τα άλλα τα γήινα, έχει ιδανικά και πανανθρώπινες αξίες. Μέχρι που να νικήσουμε.

Παρακολουθήσαμε στο προχθεσινό Δημοτικό Συμβούλιο δύο αγαπητούς συμπατριώτες μας, την κ. Μακρή και τον κ. Αβρίθη, να αδικούν τον ίδιο τους τον εαυτό και φυσικά τους χαρακτήρες του αφού όλοι μας γνωρίζουμε το χάρισμα της ανεκτικότητας με το οποίο διακρίνονται.

Στο θέμα της πρότασης για την ενοικίαση του Ναυτικού Ομίλου από τον Δήμο η κ. Μακρή αναπτύσσοντας την αρνητική θέση της και υποστηρίζοντας ότι αυτό το δημόσιο ακίνητο ανήκει στους δημότες της Κω είπε ότι αυτό θα κατακτηθεί μόνο με λαϊκούς αγώνες των εργαζομένων.

Άμεσα ο κ. Αβρίθης ζήτησε και πήρε τον λόγο λέγοντας της ότι εργάτες και εργαζόμενοι δεν θα υπήρχαν εάν δεν υπάρχουν επιχειρηματίες.!!

Είμαστε βέβαιοι ότι και οι δύο έφτασαν σε ακραίες θέσεις εξ αιτίας της γενικότερης όξυνσης της συνεδρίασης.

Φυσικά και η κ. Μακρή αναγνωρίζει ότι η σύνθεση της κοινωνίας, μικρής ή μεγάλης συμπεριλαμβάνει και τους επιχειρηματίες και τους επενδυτές. Άλλωστε σε αυτό τον κόσμο ζει. Το ίδιο ισχύει και για τον κ. Αβρίθη όσον αφορά την αναγκαιότητα ύπαρξης και προσφοράς εργατών, εργαζομένων και υπαλλήλων.

Πιστεύουμε επίσης ότι και οι δύο υπεραμύνονται την ίση και δίκαιη κατανομή των βαρών και των αμοιβών. Και εδώ σίγουρα ο φίλος Παναγιώτης θα γνωρίζει ότι τίποτε δεν χαρίστηκε από τους εργοδότες στους εργαζόμενους. Τα πάντα ότι δόθηκαν, προσφέρθηκαν  μετά από αγώνες και θυσίες και με παρεμβάσεις των πολιτικών εξουσιών των οργανωμένων κοινωνιών . 

Δυστυχώς τα κέρδη, φανερά και κρυφά, μετριούνται καθημερινά και τα βλέπουμε μπροστά μας. Αντίθετα την υπεραξία της εργασίας του εργαζόμενου κανένας δεν την βλέπει και κανένας δυστυχώς δεν την αναγνωρίζει.

Σίγουρα ζούμε σε μια ελεύθερη οικονομία. Όμως και σε αυτήν δεν μπορεί να υπάρχει ασυδοσία ή και ληστρική εκμετάλλευση. Και αυτό η δίκαιη κατανομή δυστυχώς δεν προσφέρεται από τους κατέχοντες αλλά κατακτιέται από τους μη έχοντες με αγώνες ή με δίκαιες κυβερνήσεις.

Αυτό ήθελε να πει η αγαπητή μας Κική για το ακίνητο που είναι περιουσία των πολιτών της Κω και οι οποίοι  στο τέλος δεν θα έχουν ούτε μια σπιθαμή παραλία αυτοί που την έχουν ανάγκη γιατί οι άλλοι πάνε και στη Ψαρού και αυτό είπε και ο Παναγιώτης όταν υπεστήριξε, μόνο αυτός δημόσια ότι δεν πρόκειται να το υπενοικιάσουμε σε ιδιώτες.