Θα το επαναλάβουμε για μια ακόμα φορά. Οι συνδυασμοί για τις δημοτικές εκλογές της Κω έκλεισαν ερμητικά αμέσως μετά τις βουλευτικές εκλογές. Όχι πως δεν είχαν κλείσει ενωρίτερα αφού εδώ και καιρό δεν υπήρχε τρίτος που να είχε χρήμα, να στηρίζεται από κόμμα και παράλληλα να τεκμηρίωνε  την πρόθεση του, όχι γιατί δεν πάνε καλά οι δύο, αλλά γιατί αυτός έχει προτάσεις διαφορετικές από τον νυν και τον πρώην.

Σήμερα είναι πλέον αργά!

Απευθυνόμενοι και πάλι προς τους φίλους και αγαπητούς συμπατριώτες μας, που άλλος λίγο και άλλος πολύ έχουν προσφέρει μέρος της ζωής τους στα κοινά, την Ιωάννα, τον Θεοδόση, τον Γιάννη και τον έτερο Γιάννη τους λέμε ότι οι επιλογές τους είναι δύο.

 Ή πάτε στο σπίτι σας, όπως έχουν πάει και χιλιάδες άλλοι και σιωπούν. Ή επιλέγετε έναν από τους τρεις, ως υποψήφιοι σύμβουλοι, ή εάν θέλετε να μην γίνεται μοχλός διαμαρτυρίας έναν από τους δύο και συνεχίζετε να συμμετέχετε στα κοινά που είναι επιλογή της ζωής σας!

Όμως και πάλι, επιλέγοντας έναν από τους δύο θα πρέπει να μετρήσετε σοβαρά και κάποια πράγματα που θα σας σημαδέψουν στην επόμενη φάση της πολιτικής ζωής σας.

Αυτή την φορά το λάθος της Ιωάννας να θελήσει την συνεργασία θέτοντας μετά τις εκλογές τους όρους της προς τον νικητή δεν πρέπει να επαναληφθεί. Ο νικητής τα παίρνει όλα!

Η επιλογή της συνεργασίας πριν από τις εκλογές, με καθαρούς όρους γνωστούς στους ψηφοφόρους είναι η ουσία της δημοκρατίας μας.

Τότε θα πρέπει να γνωρίζετε αγαπητοί φίλοι μας, ότι τα γραπτά μένουν, ότι το νέφος στο διαδίκτυο είναι αποθήκη των πάντων. Και τότε, προεκλογικά θα πρέπει αφενός να απολογηθείτε και αφετέρου να πείσετε για τις αγαθές προθέσεις σας με τις προτάσεις σας.

Σίγουρα η σημερινή διερεύνηση σας πηγάζει από τα κενά και τις ελλείψεις και των δύο. Και ο πολίτης προβληματισμένος και αυτός, μην νομίζετε ότι θα σκεφτεί τον ρόλο της Αυτοδιοίκησης για να αποφασίσει. Εσείς μπορείτε να το κάνετε. Αλλά τον ρόλο και όχι της καρέκλες. Το πάθημα του κ. Μυλωνά είναι πρόσφατο.

Ο ψηφοφόρος  ένα, δύο πράγματα θα βάλει στην ζυγαριά και θα ρίξει την ψήφο, πέραν των γνωστών της φιλίας, της συγγένειας, ή της εξάρτησης. Και αυτά τα ένα και δύο είναι γνωστά σε όλους……. Τα ζούμε τριάντα χρόνια τώρα….

Σε ένα άρθρο του, κυρίως νομικού περιεχομένου, όπου τίθεται το ερώτημα και  δίνεται η απάντηση της ισχύος της ωφέλειας του δημοσίου συμφέροντος έναντι της διοικητικής παράκαμψης, ο διακεκριμένος δικηγόρος μας και πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου της Κω κ. Μανώλης Χατζηάμαλλος διατείνεται ότι ο Αείμνηστος Σωτήρης Μαραγκός, πρόεδρος της ΚΕΑΣ δικαιώθηκε με την αθωωτική απόφαση του Εφετείου Δωδεκανήσου, αφού σε αυτήν αναφέρεται ότι ωφέλησε τον Δήμο .

Εμείς διαφωνούμε και λέμε ότι ο Σωτήρης Μαραγκός δεν δικαιώθηκε ακόμα και θα αργήσει πολύ αφού το όνειρο του για μια ισχυρή και ενιαία επιχείρηση των Μαζικών Μέσων Μεταφοράς στην Κω έχει ξεχαστεί γιατί οραματιστές σαν και αυτόν μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν.

Έφτιαξε μαζί με τους συνεργάτες του ένα από τα καλύτερα ΚΤΕΛ στην Ελλάδα! Πήρε τις Δημοτικές συγκοινωνίες και τις είδε σαν παιδί του και όχι σαν ανταγωνιστή του και από εκεί που ήταν παθητικές τις έκανε κερδοφόρες μέσα σε τρία χρόνια.

Τότε είδε το όραμα, τον μεγάλο στόχο του,  της ενιαίας σε όλο το νησί επιχείρησης δημόσιων συγκοινωνιών να γίνεται ορατός. Ο συγκοινωνιολόγος κ. Τυρινόπουλος, που ο Σωτήρης επέλεξε, στην μελέτη του απέδειξε όσα ο Σωτήρης έλεγε. Για την ποιότητα, την αμεσότητα, την εξυπηρέτηση και την κερδοφορία των ενιαίων συγκοινωνιών. Έδειξε το μέλλον της Κω.

Ο Σωτήρης δεν είχε χρόνο, του πήραν μέσα από τα χέρια του αυτό που αγαπούσε. Τους τροχούς και τα λεωφορεία. Έφυγε γρήγορα για να μην δει την φτώχια της δοτικότητας, της προσφοράς και της δημιουργίας.

Δεν δικαιώθηκε, αφού οι δρόμοι της Κω γέμισαν βανάκια και ιδιωτικά αυτοκίνητα και κανένας από όλους αυτούς που τον καταδίκασαν ή λένε ωραία λόγια, δεν ασχολείται με τα Μαζικά Μέσα Μεταφοράς και το όνειρο του να καλύπτουν την Κω 24 ώρες το εικοσιτετράωρο από τον Άγιο Φωκά μέχρι το Ζηνί.

Αυτή η ανακοίνωση ήταν από τα άγραφα. Βγήκε ο Δήμαρχος προχθές μέσα στον χαμό της καταστροφής της Ρόδου και αντί να βάλει τα πράγματα στη θέση τους και να πει την αλήθεια τα χειροτέρευσε.

Ούτε λίγο, ούτε πολύ κάλεσε τους πολίτες  που έχουν τις δικές τους σκοτούρες,  να πάνε να προστατέψουν τα δάση του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Περιβάλλοντος.  Εκτός και αν δεν γνωρίζει ότι τα δάση δεν είναι ιδιοκτησία του κόσμου. ότι ιδιοκτήτες είναι άλλοι.

Να προστατέψουν οι πολίτες τα δάση που έτσι και πας να κόψεις ένα δένδρο πέφτει στο κεφάλι σου ο πέλεκυς του Δασάρχη.

Που έτσι και τους πεις ότι είναι η ιδιοκτησία σου, σου την παίρνουν γιατί φύτρωσαν μέσα πουρνάρια.

Που για να κτίσεις ένα σπίτι στην παραλία θα πρέπει να περιμένεις χρόνια την βεβαίωση του Δασαρχείου.

Που για να κόψεις ένα δένδρο μέσα στην αυλή σου θα πρέπει να συνεδριάσει ο ΟΗΕ!!

Δήμαρχε μας, όταν παίρνει φωτιά ένα σπίτι, δεν παίρνεις τον γείτονα να την σβήσει. Τον ιδιοκτήτη παίρνεις. 

Αλλά και πάλι. επειδή είναι καλός άνθρωπος ο γείτονας θα πας να βοηθήσεις. Όταν όμως ο γείτονας είναι στραβόξυλο τότε αντί για νερό θα ρίχνεις λάδι, θα σφυρίζεις αδιάφορα.  

Τα ίδια και χειρότερα με την αρχαιολογία. Τα ίδια με τα νοσοκομεία, τα ίδια και με τα σχολεία…… Και ο Δήμαρχος τα ζει και τα ξέρει.

Όταν ο Καίσερλης τον πρώτο χρόνο του ενιαίου Δήμου απαίτησε την παραχώρηση της αρμοδιότητας προστασίας των Δασών από το Κράτος στον Δήμο, κάποιοι έλεγαν όχι. Όταν στήριξε την δημιουργία της συνεργατικής των δασών με ετήσια χρηματοδότηση του Δήμου 120 χιλιάδες ευρώ, πολλοί ήταν αυτοί που γελούσαν και άλλοι τόσοι που τον κυνηγούσαν.

 Όταν ο Καίσερλης επέστρεψε το γελοίο ποσό των 70 χιλιάδων ευρώ που έστειλε το υπουργείο στον Δήμο για την πολιτική προστασία, που την πάσαραν ξαφνικά στους Δήμους και κράτησαν το φιλέτο δηλαδή το δασαρχείο, την πυροσβεστική και τα αεροπλάνα,  η τότε κυβέρνηση τον έστειλε στα δικαστήρια κατηγορούμενο για απάτη. Σήμερα μετά από 10 χρόνια τους στέλνουν 80 χιλιάδες και λένε ευχαριστώ και τους ψηφίζουν.

Ο Καίσερλης στα δύσκολα της οικονομικής πτώχευσης  δεν έδειξε απλά τον δρόμο, αλλά τον άνοιξε και όλοι εμείς τον κλείσαμε για να κλαίμε σήμερα πάνω στα αποκαΐδια. Να σώσουμε το δικό μας δάσος μας είπε και όχι να τρέχουμε μετά να σώσουμε ανθρώπους.

Πάνε στη Ζιά και τους ενδιαφέρει πως θα σωθούν οι άνθρωποι! Για το πως θα σωθεί το δάσος κανένας δεν μιλά!! 

Αυτοδιοίκηση. Δήμαρχοι και Περιφερειάρχες. Που ούτε τον τίτλο του αυτοδιοικούμενου δεν μπορούν να κατανοήσουν, όχι και να τον υπηρετήσουν, όχι και να τον διεκδικήσουν.

Αυτοδιοίκηση των δικών μας δασών. Αυτοδιοίκηση του δικού μας περιβάλλοντος. Αυτοδιοίκηση της δικής μας υγείας. Αυτοδιοίκηση της δικής μας εκπαίδευσης. Αυτοδιοίκηση των δικών μας χρημάτων και του δικού μας πλούτου!!!

Καμιά κοινωνία, μικρή ή μεγάλη δεν καταστρέφει. Οι άνθρωποι από τότε που κατανόησαν την ζωή και τις δυσκολίες της επιβίωσης, οργανώθηκαν για να τις αντιμετωπίσουν. Και η Κως είναι μια αυτοτελής κοινωνία.

Αυτοί που καταστρέφουν είναι οι προστάτες τους, οι μακρινές εξουσίες που δεν ζουν μέσα στην ίδια την κοινωνία, που δεν αντιμετωπίζουν τις ίδιες δυσκολίες, τα ίδια προβλήματα. 

Το δάσος της Κω ζει και τρέφει μόνον του πολίτες της Κω. Τον αέρα που αναπνέουν και το νερό που πίνουν.  Και για να το καταλάβουν αυτό οι πολίτες της Κω πρέπει να είναι δικό τους, να φορολογούνται για την προστασία του και να κερδίζουν από την αξιοποίηση του. Φυσικά και σύμφωνα με νόμους πλαίσιο της Πολιτείας, αλλά η προστασία, η ανάδειξη και η εκμετάλλευση του να γίνεται από τον Δήμο αυτής της κοινωνίας, με το δικό του προσωπικό, την δική του Πυροσβεστική, την δική του Δημοτική Αστυνομία, τους δικούς του επιστήμονες, τα χρήματα των δημοτών του.  Μόνον τότε αγαπητέ κ. Δήμαρχε θα μπορείς να καλέσεις τους συνδημότες σου να συνδράμουν.

Μόνον τότε οι πολίτες θα καταλάβουν την αξία του και μόνοι τους θα συνδράμουν με όλα τα μέσα όχι μόνο για την προστασία του, αλλά και για την ανάδειξη του και φυσικά για την εκμετάλλευση του.