Είναι αποδεκτό ότι τα πάντα ξεκινούν από το χρήμα. Για το χρήμα ο άνθρωπος γίνεται θηρίο. Αλλά σίγουρα μετατρέπεται σε τέρας όταν είναι άπληστος.

 

Η παγκοσμιοποιημένη  αγορά έθετε τους κανόνες και ρύθμιζε το παιχνίδι με αποτέλεσμα να υπάρχουν τα θηρία, αλλά αυτά να μην μετατρέπονται σε τέρατα.  Να υπάρχει δηλαδή μια παγκόσμια ισορροπία.

Αυτή η ισορροπία αλλάζει όσο θα υποχωρεί η δύναμη των πολιτικών (ανίσχυρες δημοκρατίες)  και θα κυριαρχεί ή θα τους χειραγωγεί το αδηφάγο συμφέρον του πλούτου.

 

Αυτό συμβαίνει τα τελευταία χρόνια με αποκορύφωμα την Ουκρανία. 

 

Η Αμερική και η Δύση με ισχυρές δημοκρατίες, αλλά και με βιομηχανική και τεχνολογική ισχύ έθεταν τους κανόνες της παγκοσμιοποίησης και  εύκολα διείσδυαν στις μεγάλες αναπτυσσόμενες χώρες.  Τα τελευταία όμως χρόνια αποκτούσαν βιομηχανική και τεχνολογική ισχύ και οι αναδυόμενες μεγάλες χώρες (Ρωσία, Κίνα, Ινδία, Βραζιλία) με αποτέλεσμα να απαιτούν δικαίως μερίδιο στην παγκόσμια αγορά.

 

Αυτό οδήγησε τα θηρία του πλούτου της Αμερικής και της Δύσης να υπερισχύσουν των κυβερνήσεων τους και να επιλέξουν την επιθετική οικονομική πολιτική που σημαίνει την με κάθε τρόπο (ακόμα και με τοπικές συρράξεις)  επιρροή τους σε όσο γίνεται περισσότερα κράτη. Τα θηρία έγιναν τέρατα.

 

Αυτό έγινε στην Λιβύη, αυτό στο Ιράκ, αυτό στην Συρία, αυτό στο Αφγανιστάν, με επεμβάσεις, εμφυλίους ή οικονομικούς στραγγαλισμούς (Κούβα, Ιράν)

 

Το περίεργο είναι ότι η Ρωσία δεν είναι πλέον ο κουμουνιστικός μπαμπούλας. έχει ολιγάρχες, τα ίδια θηρία  όπως και οι άλλοι. Είναι όμως και μια αναδυόμενη οικονομική δύναμη που είδε από το 2014 ότι στην Ουκρανία δεν επεκτείνεται μόνον η οικονομική δύναμη της Αμερικής σύμφωνα με τους παγκόσμιους κανόνες, αλλά και η στρατιωτική.  

 

Αυτό ήταν το λάθος της Αμερικής. Αγνόησε τους κανόνες της παγκοσμιοποίησης που έθεσε η ίδια, αγνόησε την βιομηχανική και τεχνολογική υπεροχή της έναντι της Ρωσίας, αγνόησε τις αδυναμίες της βρεφικής Ρωσικής δημοκρατίας και επιχείρησε να διεισδύσει στην Ουκρανία, στην αυλή της Ρωσίας και κατά την άποψη της να την απειλήσει με την ισχύ των όπλων.

 

Και καλά οι επεμβάσεις στην Συρία ή το Ιράκ ήταν τοπικές, ήταν παιχνιδάκι, αλλά στη Ρωσία υπάρχουν και πυρηνικά που δεν μπορεί να τα αγνοείς. Γιατί και στην Ρωσία των ολιγαρχών τα θηρία μπορεί να γίνουν τέρατα που θα φάνε όχι μόνο τον λαό της Ουκρανίας αλλά και όλο τον κόσμο όταν θα κινδυνέψουν.

 

Δισεκατομμύρια λοιπόν στην Ουκρανία, εξοπλισμοί μέχρι τα μπούνια για τους αχόρταγους βιομήχανους των εξοπλισμών, μέτρα εναντίον της Ρωσίας.  Μέχρι πότε; Μέχρι να επανέλθει η ισορροπία του τρόμου αλλά αυτή τη φορά αδικαιολόγητα αφού εξέλειπε ο κομουνιστικός κίνδυνος.  Ισορροπία του τρόμου για τα συμφέροντα των ολιγαρχών της Δύσης και της Ανατολής. Η μήπως τα τέρατα σκεφτούν τα χειρότερα: 

Σας μεταφέρουμε συνοπτικά απόψεις διεθνών σχολιαστών και αναλύσεων για όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ουκρανία που έχουν σαν στόχο να διευρύνουν τον ορίζοντα των σκέψεων μας πέρα από τα τετριμμένα που ακούμε καθημερινά περί δημοκρατίας και ελευθερίας.

Το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα στηρίζεται στην εμπιστοσύνη μεταξύ των κρατών του κόσμου με απαράβατο κανόνα ότι όλα τα κράτη θα τηρούν τις υποχρεώσεις τους στα δάνεια και στις συναλλαγές που συνάπτουν.

Το πάγωμα των συναλλαγματικών αποθεμάτων που συνέβη στο Αφγανιστάν, στο Ιράν ή στην Βενεζουέλα δεν επηρέασε την αξιοπιστία του συστήματος αφού αφορούσε μικρά μεγέθη σε σύγκριση με τα τεράστια παγκόσμια συναλλαγματικά αποθέματα που εξυπηρετούν τα χρέη των κρατών (Ομόλογα κλπ) και δεν δόθηκε ιδιαίτερη σημασία, ως μεμονωμένο και ελάχιστο γεγονός.

Τα συναλλαγματικά αποθέματα που κυρίως συσσωρεύονται σε αμερικάνικο νόμισμα, πράγμα που καθιστά τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής κυρίαρχη στο παιχνίδι της παγκόσμια οικονομίας.

Η απόφαση για το πάγωμα των συναλλαγματικών αποθεμάτων της Ρωσίας όμως είναι βέβαιο ότι κλόνισε την εμπιστοσύνη των ισχυρών παικτών του κόσμου όπως την Κίνα, την Ινδία, την Βραζιλία, την Ρωσία που είναι βέβαιο ότι σε κάποια φάση θα στηρίξουν εναλλακτικές λύσεις από αυτήν του πετροδολαρίου μέσω του οποίου αγοράζονται τα περισσότερα ομόλογα και γίνονται οι διεθνείς συναλλαγές ή θα απαιτήσουν την αυστηρή τήρηση με κάποιους άλλους τρόπους και όχι αυτών της Αμερικανικής κυριαρχίας.

Το λάθος της δέσμευσης των συναλλαγματικών αποθεμάτων της Ρωσίας που θριαμβευτικά επαινέθηκε από τους υποστηρικτές των εξοπλισμών που ανέφεραν ακόμα και πτώχευση της Ρωσίας, το κατάλαβε πρώτη η Αμερική αφού η Ρωσία δεν θα είχε συνάλλαγμα να ξεπληρώσει τα διεθνή ομόλογα του σχεδόν 1 δις δολαρίων που έληγαν στο τέλος Απριλίου.

Αποδείχθηκε ότι και σε αυτές τι περιπτώσεις υπάρχουν τα παράθυρα της καταστρατήγησης των μεγαλόστομων αποφάσεων του παγώματος με αποτέλεσμα το λόγια και οι εξαγγελίες να μείνουν στα χαρτιά και οι Ρώσοι με τα τεράστια συναλλαγματικά τους αποθέματα να ξεπληρώσουν τα ομόλογα με δολάρια  στους διεθνείς αγοραστές τους.

Όμως η εμπιστοσύνη έχει χαθεί. Και είναι βέβαιο ότι εάν δεν ανακληθούν σύντομα οι κυρώσεις που τραυματίζουν το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα θα συμβεί ότι έγινε και στην περίπτωση που κυριαρχούσε η Βρετανική Αυτοκρατορία με παντοδύναμη την αγγλική λίρα.     

Η Βρετανία, έχοντας πριν από διακόσια χρόνια την παγκόσμια κυριαρχία με βασικό εργαλείο την βιομηχανία της υποχρέωνε την διεθνή αγορά σε συναλλαγές με λίρες Αγγλίας. Από την στιγμή που αναπτύχθηκαν βιομηχανικά η Αμερική και η Ευρώπη η Αγγλία έπαψε να έχει το αποκλειστικό προνόμιο.

Ο κόσμος σήμερα δεν είναι όπως πριν από 60 χρόνια. Η Αμερική δεν έχει την ίδια βιομηχανική ισχύ. Άλλες χώρες αναδύονται στην διεθνή σκηνή και σε αυτές τις χώρες που εμφανίζονται φαινόμενα ιμπεριαλισμού η κυριαρχία της Αμερικής στο χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν είναι αρεστή ή αμφισβητείται αφού μετατρέπεται σε παρασιτική . 

Ο πόλεμος στην Ουκρανία με θύμα των λαό της υποκρύπτει τον σκληρό ανταγωνισμό που αναφύεται από τις νέες αναδυόμενες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που αποκτούν την οικονομική τους αυτοδυναμία.  Διαβάζουμε τα εξής:

«Οι ΗΠΑ παράγουν δικό τους πετρέλαιο και φυσικό αέριο για τις δικές τους ανάγκες. Θέλουν, όμως, ως η ισχυρότερη ιμπεριαλιστική δύναμη του πλανήτη, να ελέγχουν τη ροή των βασικών πρώτων υλών των βιομηχανιών των ανταγωνιστών τους, με το προνόμιο που τους εξασφαλίζει η υπεροχή του στρατού τους και του κεφαλαίου τους. Το «πετροδολάριο» εξασφαλίζει στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό κάτι πολύ ισχυρότερο για την παγκόσμια επικράτηση στο διαμοιρασμό των σφαιρών επιρροής. Οι περισσότερες χώρες του κόσμου και οι μεγάλες επιχειρήσεις αναγκαστικά επενδύουν σε αμερικανικά ομόλογα και αγοράζουν δολάρια για τις συναλλαγές τους. Ετσι, οι ΗΠΑ μπορούν να καταβάλλουν τεράστιες δαπάνες σε ντάμπινγκ και στρατιωτικούς εξοπλισμούς, εκτινάσσοντας αρνητικά το εμπορικό ισοζύγιό τους και το χρέος τους. Με αυτόν τον τρόπο, οι μεγάλες χώρες, όπως η ίδια η ιμπεριαλιστική Κίνα αλλά και οι ισχυρές περιφερειακές δυνάμεις και αναπτυσσόμενες χώρες Ινδία και Βραζιλία, «δανείζουν» αναγκαστικά τις ΗΠΑ.

Και ποιός δεν έχει φάει μπανάνες Τσικίτα! Και ποιός δεν γεύτηκε την ομορφιά της. Και όμως κανένας από εμάς δεν γνωρίζει ότι αυτές οι μπανάνες έσταζαν αίμα, ότι ήταν το βρώμικο παιχνίδι των πολυεθνικών εις βάρος των φτωχών λαών του κόσμου.

Στις 13 Μαρτίου του 2007, στην Αμερική, η εταιρεία Chiquita Brands International  ( κληρονόμος της United Fruit) που παγκόσμια εμπορεύεται της μπανάνες συμφώνησε να πληρώσει πρόστιμο ύψους 25 εκατομμυρίων δολαρίων αφού παραδέχτηκε ότι χρηματοδοτούσε την φοβερή παραστρατιωτική τρομοκρατική οργάνωση της Κολομβίας την διαβόητη A.U.C. 

Οι τρομοκράτες παρείχαν προστασία στην εταιρεία από απεργίες δολοφονώντας εκατοντάδες συνδικαλιστές.   Η A.U.C.  ήταν υπεύθυνη για τις χειρότερες σφαγές αμάχων καλλιεργητών μπανάνας στην Κολομβία.

«Τα υψηλόβαθμα στελέχη της Chiquita γνώριζαν ότι η εταιρεία πλήρωνε την AUC και ότι αυτή ήταν μια βίαιη παραστρατιωτική οργάνωση», αποφάνθηκαν οι εισαγγελείς. Ο δικηγόρος που κατέθεσε τη μήνυση για λογαριασμό των οικογενειών είπε ότι η υποστήριξη της Chiquita στην AUC ξεπερνούσε τις απλές «πληρωμές προστασίας» και περιλάμβανε την αποστολή χιλιάδων όπλων.
Η Chiquita έχει πουλήσει την κολομβιανή θυγατρική της το 2004, αλλά συνεχίζει να αγοράζει κολομβιανές μπανάνες από ανεξάρτητους προμηθευτές. Και η περιπέτεια συνεχίζεται στα δικαστήρια…«

Αυτή η ιστορία δεν έχει καμία σχέση με την Νοβάρτις ούτε και με την Ουκρανία.

Ο πρόεδρος της μαρτυρικής Ουκρανίας μιλά στα Κοινοβούλια των Δυτικών χωρών αναφερόμενος στην δημοκρατία και την ελευθερία των λαών και στο δικαίωμα τους να υπερασπίζονται τα εθνικά δίκαια.

Εάν πράγματι πίστευε σε αυτά τότε θα έπρεπε να αποδεχτεί αυτά που του ζήτησαν οι Ρώσοι πριν από τον πόλεμο και τα οποία αρνήθηκε με υπεροψία.

Του ζήτησαν αποστρατικοποίηση και ουδετερότητα. Του ζήτησαν τον αφοπλισμό των ναζιστικών ταγμάτων που δρούσαν κυρίως στα ανατολικά εναντίων των Ρωσόφωνων πληθυσμών. Του ζήτησαν σεβασμό της αυτοτέλειας των Ρωσόφωνων πληθυσμών σύμφωνα με τις συμφωνίες του Μινσκ. Και του ζήτησαν και αναγνώριση ως επίσημης και της ρωσικής γλώσσας.

Αλήθεια ποιός δεν θέλει ειρήνη. Ποιός θέλει τους εξοπλισμούς. Ποιός θέλει να καταπιέζονται οι μειονότητες σε ένα κράτος. ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΟΦΡΩΝ ΗΓΕΤΗΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΛΑΟΣ

Έπρεπε να γίνει ο πόλεμος. Έπρεπε να καταστραφεί μια ολόκληρη χώρα. Έπρεπε να θυσιαστούν άδικα χιλιάδες άνθρωποι για να φτάσει ο ηγέτης της Ουκρανίας να αποδέχεται την ουδετερότητα, την αποστρατικοποίηση, τον σεβασμό των μειονοτήτων και της γλώσσας τους με μόνη απαίτηση τις εγγυήσεις των μεγάλων δυνάμεων για την αποτροπή μιας ενδεχόμενης επίθεσης και κατάληψης της χώρας του από τους Ρώσους.

Ο Ζελένσκι αγνόησε την μακραίωνη ιστορία της πατρίδας του. Αγνόησε τις ματωμένες ιστορίες όλων των λαών. Και περισσότερο απ’ όλα αγνόησε ότι οι αιτίες των πολέμων είναι το χρήμα.

Για έναν απλό άνθρωπο που πιστεύει ακόμα στην δημοκρατία και στην ελευθερία των λαών συγχωρούνται τα λάθη. Αλλά για ένα ηγέτη που από την απόφαση του εξαρτάται η τύχη 45 εκατομμυρίων ψυχών τα λάθη δεν συγχωρούνται γιατί μπορεί να είναι και σκόπιμα.