Άρθρο της συντακτικής ομάδας της Κως Προοπτική που αφορά την αυτοδιοίκηση.  Η σειρά των άρθρων  είναι αριθμημένη Η αρίθμηση σε κάποιες παραγράφους σημαίνει την περαιτέρω μελλοντική ανάπτυξη τους. Διαδώστε το και κρατήστε το.

 

Στην Ελλάδα οι βασικές λειτουργίες της Αυτοδιοίκησης καθορίζονται από το άρθρο 102 του Συντάγματος όπου οι ΟΤΑ είναι αρμόδιοι για την διοίκηση των τοπικών υποθέσεων και σε περίπτωση αμφισβήτησης ισχύει το τεκμήριο αρμοδιότητας υπέρ των ΟΤΑ. Ορίζεται η διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια των Οργανισμών και ο τρόπος εκλογής τους με καθολική ψηφοφορία. Το κράτος ελέγχει μόνον την νομιμότητα των αποφάσεων.  Στο Σύνταγμα όμως δεν είναι ξεκάθαρη η κατανομή αρμοδιοτήτων, δηλαδή οι τοπικές υποθέσεις, με τις γνωστές αλληλοεπικαλύψεις μεταξύ του κράτους και των ΟΤΑ αλλά και μεταξύ των δύο βαθμών αυτοδιοίκησης. (7α)

 

Από το 1987 στην Ε.Ε. προκειμένου να υπάρξει σύγκλιση και μεταξύ των  Περιφερειών αποφασίστηκε με την συνθήκη του Μάαστριχ η εταιρική σχέση μεταξύ της Ε.Ε., των κρατών και των τοπικών και περιφερειακών αρχών.  Αυτή η συνθήκη στην ουσία καθιερώνει την αρχή της επικουρικότητας θέτοντας σε ίση μοίρα τις τοπικές αρχής στις αποφάσεις και στις χρηματοδοτήσεις των υποθέσεων τους. (7β)

 

Το σοβαρότερο επίτευγμα αφορούσε την απόφαση των κρατών μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης με την οποία συμφωνήθηκε ο Ευρωπαϊκός Χάρης Τοπικής Αυτονομίας.(Ε.Χ.Τ.Α) ο οποίος κυρώθηκε στην Ελλάδα με τον νόμο 1859/1989 όπως ορίζει η παράγραφος 1 του άρθρου 28 του Συντάγματος και ο οποίος Χάρτης υπερισχύει ακόμα και των άρθρων του Συντάγματος. (7γ)

Με τον ΕΧΤΑ θεμελιώνεται ότι οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Ο.Τ.Α.) είναι ένα από τα κύρια θεμέλια δημοκρατικού καθεστώτος. Ότι το δικαίωμα συμμετοχής των πολιτών στη διαχείριση των δημοσίων υποθέσεων αποτελεί μέρος των κοινών αρχών όλων των κρατών. Και ότι αυτό το δικαίωμα μπορεί να ασκηθεί περισσότερο άμεσα στο τοπικό επίπεδο!

Στον ΕΧΤΑ επιβεβαιώνεται ότι η ύπαρξη ΟΤΑ με πραγματικές αρμοδιότητες επιτρέπει μια διοίκηση ταυτόχρονα αποτελεσματικής και πλησιέστερα στον πολίτη!

Συμφωνούν τα κράτη ότι μια Ευρώπη θεμελιωμένη πάνω στις αρχές της δημοκρατίας και της αποκέντρωση της εξουσίας προϋποθέτει την ύπαρξη ΟΤΑ με δημοκρατικά συνεστημένα όργανα λήψης αποφάσεων και οι οποίοι απολαμβάνουν ευρείας αυτονομίας ως προς τις αρμοδιότητες, τους τρόπους άσκησης αυτών των αρμοδιοτήτων και ως προς τα αναγκαία μέσα για την εκπλήρωση τους!!!

 

Σύμφωνα με τον ΕΧΤΑ οι Τοπικές και Περιφερειακές Αρχές με γνώμονα το συμφέρον του τοπικού πληθυσμού και δρώντας εντός των νομικών ορίων οφείλουν να διαχειρίζονται ένα μεγάλο μέρος δημοσίων υποθέσεων έχοντας αποκλειστικά την ευθύνη για την ρύθμιση τους. Σύμφωνα με τον ΕΧΤΑ οι δημόσιες υποθέσεις αυτές θα πρέπει κατά προτίμηση να διευθετούνται από τις Τοπικές Αρχές Α Βαθμού ενώ ο συντονισμός των υποθέσεων αυτών από ΟΤΑ β Βαθμού θεωρείται καταλληλότερος μόνο εάν είναι αδύνατος ή λιγότερο αποτελεσματικός αυτός του κατώτερου διοικητικού επιπέδου!!.

 

Ο ΕΧΤΑ έχει αποκτήσει μεγαλύτερη ισχύ από αυτή των νόμων, υπερισχύει του Δημοτικού Κώδικα και καλύπτει το συνταγματικό κενό για την Τοπική Αυτοδιοίκηση!

 

Ο Κώδικας Δήμων που είναι ο νόμος που διέπει τις λειτουργίες του Α και Β βαθμού αυτοδιοίκησης όπως και οι νόμοι για τα οικονομικά των ΟΤΑ στην Ελλάδα απέχουν ακόμα και στην πράξη όσο η γη από τον Ουρανό!! (7δ)

 

Κείμενα Αυτοδιοίκησης (7)

Άρθρο της συντακτικής ομάδας της Κως Προοπτική που αφορά την αυτοδιοίκηση.  Η σειρά των άρθρων  είναι αριθμημένη Η αρίθμηση σε κάποιες παραγράφους σημαίνει την περαιτέρω μελλοντική ανάπτυξη τους. Διαδώστε το και κρατήστε το.

 

Ο κρατικός Νομάρχης με την αποκεντρωμένη κρατική διοίκηση  ήταν η κυρίαρχη κρατική τοπική εξουσία στον Νομό, διαχειριστής των κρατικών κονδυλίων και επιβλέπουσα των Δήμων μέχρι και την δεκαετία του 1980.

 

Την δεκαετία του 1980 όπου οι Δήμοι με την υποστήριξη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ανέπτυξαν την σύγχρονη οντότητα τους που τους οδήγησε να διεκδικήσουν δυναμικά την κατάργηση των κρατικών νομαρχιών και την μετατροπή τους σε δεύτερο βαθμό αυτοδιοίκησης με αρμοδιότητες τον προγραμματισμό της ανάπτυξης του Νομού και την κατανομή των κονδυλίων στους ΟΤΑ για την διαχείριση των υποθέσεων τους. (6α)

 

Η κατάργηση της κρατικής Νομαρχίας  και οι πρώτες εκλογές της Νομαρχιακής αυτοδιοίκησης έγινα το 1994 με την παράλληλη δημιουργία της κρατικής Περιφέρειας Αιγαίου για την προγραμματισμό της κατανομής των κονδυλίων και την εποπτεία των Δήμων και των αυτοδιοικητικών Νομαρχιών.(6β)

 

Η ολοκλήρωση του δεύτερου βαθμού αυτοδιοίκησης έγινε το 2010 με την κατάργηση των αυτοδιοικητικών νομαρχιών και την δημιουργία των αυτοδιοικητικών Περιφερειών με την παράλληλη διατήρηση των κρατικών περιφερειακών διοικήσεων για την εποπτεία των ΟΤΑ και την λειτουργία των κρατικών υπηρεσιών. (6γ)

 

Δυστυχώς ο παράλληλος αγώνας των Δήμων από την μία να ενισχυθεί ο ρόλος τους στην διοίκηση όλων των τοπικών υποθέσεων και από την άλλη να δημιουργηθεί ο δεύτερος βαθμός αυτοδιοίκησης που θα εκπροσωπεί άμεσα τον λαό και θα προσδιορίζει με δημοκρατικό προγραμματισμό από τα κάτω προς τα πάνω την ανάπτυξη κατανέμοντας τους πόρους στους Δήμους δεν ευοδώθηκε. (6δ)

 

1. Η αλληλοεπικάλυψη των αρμοδιοτήτων μεταξύ του πρώτου και δεύτερου βαθμού οδήγησε στην αλλοίωση του στόχου του προγραμματικού ρόλου της Περιφερειακής αυτοδιοίκησης και την μετατροπή της σε διαχειριστή και τοπικών υποθέσεων. (6ε)

2. Το μονοπρόσωπο συγκεντρωτικό σύστημα διακυβέρνησης των Δήμων και των Περιφερειών απέκλεισε την  συλλογικές προσπάθειες διεκδίκησης της αποσαφήνισης των αρμοδιοτήτων και των πόρων του πρώτου και του δεύτερου βαθμού. (6στ)  

3.Η κεντρική διοίκηση σταδιακά από το 1995 και μετά μέσω και των αποφάσεων της Ε.Ε. αποδυνάμωσε τους Δήμους και φυσικά μετέτρεψε της περιφέρειες μέσω των κομματικών πλέον μηχανισμών σε απόμακρη εξουσία, ιδίως στις τεράστιες, αποκομμένες ανά νησί, νησιωτικές περιφέρειες και όχι σε εκπρόσωπο της κοινωνίας που εξελέγη. (6ζ)

 

Στην ουσία η τελική εξέλιξη των Δήμων από ισχυρά κύτταρα τοπικής ανάπτυξης σε διαχειριστές επουσιωδών τοπικών υποθέσεων οδήγησε το αυτοδιοικητικό κίνημα να εγκαταλείψει την προσπάθεια πραγματικής αυτοδιοίκησης και στον δεύτερο βαθμό των Περιφερειών. 

 

Κείμενα Αυτοδιοίκησης (6)

Η συντακτική ομάδα ευχαριστεί τον φίλο Αλέξανδρο για την τακτική επικοινωνία μαζί μας και μαζί σας.

Ένας από τους μεγαλύτερους εκπαιδευτικούς και επιστήμονες, ο Καρλ Σάγκαν, έκανε δημοφιλή την φράση «Είμαστε όλοι αστερόσκονη». Και αυτό γιατί, σύμφωνα με την επιστήμη που υπηρετούσε, όλα τα άτομα στο σώμα μας, είχαν δημιουργηθεί μέσα στο εσωτερικό των αστεριών ή μέσα από αστέρια που εκρήγνονταν ή συγκρούονταν. Και χρειάζεται υψηλό βαθμό ενσυνείδησης για να συλλάβει κάποιος αυτήν την ιδέα.

Το ίδιο ισχύει, όταν κάποιος θέλει να συλλάβει, τι συμβαίνει όταν πεθαίνουμε. Ότι είμαστε χάνεται, για να αλλάξουμε μορφή, να γίνουμε πάλι δισεκατομμύρια σωματίδια και να επιστρέψουμε στο περιβάλλον και πάλι ίσως στο διάστημα.  Σε αυτά τα χρονικά διαστήματα, από την στιγμή που ήμασταν αστερόσκονη, και μετά που πεθαίνουμε για να αλλάξουμε μορφή, ότι γνωρίζουμε ότι μπορεί να αποτελείται το σύμπαν – που από όσα ξέρουμε μπορεί να φτάνει και μέχρι το άπειρο -, ήταν και θα είναι ένα.

Και όμως, σε αυτό το τεράστιο χρονικό διάστημα ύπαρξής μας στον κόσμο αυτό, το μοναδικό διάστημα που ξεχωρίζουμε τον έναν από τον άλλο και υπάρχει μίσος εξαιτίας του εγωισμού μας, των προσωπικών πεποιθήσεων και των οποιονδήποτε φόβων μας, και μίσος και διαχωρισμός σε οποιαδήποτε μορφή διαφορετικότητας, είναι αυτός ο απειροελάχιστος – σε σχέση με το διάστημα που υπάρχουμε – χρόνος μεταξύ της στιγμής που θα γεννηθούμε και μέχρι της στιγμής που θα πεθάνουμε. Το διάστημα δηλαδή αυτό που θα υπάρχουμε σαν άνθρωποι.

Σε έναν κόσμο που είμαστε όλοι ένα, έχουμε καταφέρει τον οποιοδήποτε διαφορετικό απο εμάς, να τον κάνουμε να αισθάνεται ξένος και να προσπαθούμε να τον ξεγυμνώσουμε από τα δικαιώματα του,  γιατί η ζωή τον έφερε σε ένα μέρος που έχουμε οικειοποιηθεί.

Όταν πιστεύουμε ότι ο οποιοσδήποτε άλλος εκτός από εμάς έχει έρθει και έχει πάρει ένα μερίδιο από αυτό που μας ανήκει, από το δικό μας φαΐ μέχρι και την δουλεία μας, αυτό είναι εγωισμός. Εγωισμός για κάτι που πότε δεν ήταν δικό μας, και έχει τύχει στο παρελθόν να διεκδικήσουμε και εμείς από αλλού, για μια καλύτερη ζωή.

Όταν δεν ανέχεσαι, κάποιος που έχει γεννηθεί και έχει μεγαλώσει στην Ελλάδα, στην δική σου Χώρα, αλλά σύμφωνα με τα δικά σου πρέπει δεν ανήκει στο γένος που ανήκεις και εσύ, να μπορεί να πετύχει στόχους και να μεγαλουργήσει, αυτό είναι φθόνος.

Σε έναν κόσμο που πιστεύει ότι το DNA το δικό του είναι το καλύτερο και φοβάται μην αλλοιωθεί από διαφορετικό DNA – όσο βιολογικά διαφορετικό θα μπορούσε να είναι – , αυτό θεωρείται μεγαλομανία.

Αλλά σε έναν κόσμο που είναι όλοι εγωιστές, όλοι φθονούν τον συνάνθρωπο τους, όλοι θέλουν να είναι μεγαλομανείς και όλοι να διεκδικούν για δικό τους αυτό που είναι όλων, δεν μπορεί να είσαι ο διαφορετικός. Γιατί ακόμα και αυτού του είδους η διαφορετικότητα  δυσκολεύεται να επιζήσει.

Προτού γίνουμε άνθρωποι και ήμασταν ακόμα σωματίδια αστερόσκονης, όλα αυτά τα συναισθήματα δεν υπήρχαν. Από την στιγμή που γίναμε άνθρωποι όμως, καλλιεργήθηκαν. Καλλιεργήθηκαν στην συνείδησή μας και αυτοί που αναγκάστηκαν να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή σε ένα μέρος όπου η διαφορετικότητα οποιασδήποτε μορφής δεν είναι ανεκτή, στάθηκαν άτυχοι.

Διαβάζουμε ότι η Ουκρανία έχει ήδη πτωχεύσει. Ότι η Αμερική, η Αγγλία, η Γαλλία, η Γερμανία και η Ιαπωνία συμφώνησαν σε μια διετή περίοδο χάριτος εξόφλησης του εξωτερικού δημόσιου χρέος της 20 δις. Αποτέλεσμα είναι η οίκοι αξιολόγησης να την καταστήσουν σε “επιλεκτική χρεοκοπία” Διαβάζουμε ότι για τους μισθούς και τις συντάξεις χρειάζεται 5 δις τον μήνα που δεν έχει και της χορηγούν δάνεια η Αμερική και η Ε.Ε. Το Δ.Ν.Τ. επίσης είναι παρόν! Διαβάζουμε ότι δεν έχει πλέον όπλα και τα όπλα τα στέλνουν οι “σύμμαχοι” με δάνεια και εγγυήσεις.

Αλήθεια! Αυτός ο πόλεμος είναι της Ουκρανίας ή όλων των υπολοίπων.

Διαβάζουμε ότι μέχρι σήμερα οι νεκροί και οι τραυματίες Ουκρανοί στρατιώτες είναι κοντά στις 200 χιλιάδες και αναρωτιόμαστε, και άλλα 10 εκατομμύρια έγιναν μετανάστες. Χωρίς χρήματα και χωρίς όπλα, αλλά και με χιλιάδες νεκρούς στρατιώτες και εκατοντάδες κατεστραμμένες πόλεις και χωριά μέχρι πότε θα αντέξουν αυτόν τον πόλεμο.

Διαβάζουμε κάθε τόσο τα διαγγέλματα του Ζελένσκι που καταγγέλλει τους δυτικούς, την μια γιατί δεν τους στέλνουν περισσότερα όπλα, την άλλα γιατί δεν του έστειλαν έγκαιρα τα χρήματα και την παράλληλη γιατί δεν επιβάλλουν και άλλες κυρώσεις στην Ρωσία.  Και αναρωτιόμαστε. Ο Ζελένσκι είναι θρασύς ή τους έχει στο χέρι εξ αιτίας των υποσχέσεων τους.

Διαβάζουμε ότι οι Ρώσοι έχουν καταλάβει το 1/5 της Ουκρανίας. Ότι έχουν χάσει κοντά στις 80 χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες. Ότι η Ρωσία είναι μια τεράστια χώρα που επιμένει στους στόχους της. Και διαβάζουμε ότι τελευταία ο Ζελένσκι είπε ότι ο πόλεμος θα τελειώσει με την ανακατάληψη της Κριμαίας και όλων των άλλων περιοχών. Και το ερώτημα είναι. Τα βλέπει στον ύπνο του ή είναι στόχος των φίλων του.

Διαβάζουμε για τον αγώνα της Ουκρανίας και των υπολοίπων για την ελευθερία και την δημοκρατία. Διαβάζουμε για τις εκπτώσεις που κάνουν οι δυτικοί στις κυρώσεις που επιβάλουν στην Ρωσία όταν θίγονται άμεσα τα κράτη τους (τουρμπίνες, ρούβλια για καύσιμα, πετρέλαιο για κάποια κράτη, εξαγωγές γεωργικών προϊόντων) Και αναρωτιόμαστε. Το τίμημα αυτής της ελευθερίας και αυτής της δημοκρατίας μετριέται σε νεκρούς ή σε χρήμα.

Διαβάζουμε ότι αυτός ο πόλεμος κρατά έξη μήνες και συνεχίζεται γιατί υποστηρίζεται με χρήμα και όπλα από την Δύση, διαφορετικά θα είχε τελειώσει.. Και το ερώτημα είναι: Οι Ουκρανοί είναι εθελοντές της ελευθερίας ή μισθοφόροι της Δύσης.

Διαβάσαμε ότι στα Ίμια ευχαριστήσαμε τους αμερικάνους γιατί δεν έγινε πόλεμος. Γιατί δεν γίναμε Ουκρανία. Και το μέγα ερώτημα είναι. Αλήθεια δεν θα μπορούσε να γίνει το ίδιο και στην Ουκρανία για να αποφευχθούν αυτές οι εκατόμβες… Και το μεγαλύτερο ερώτημα είναι. Αυτοί της Ευρώπης. Του πολιτισμού και της μακραίωνης ιστορίας τι φοβούνται και γιατί συμμετέχουν. Γιατί αν μας πουν ότι φοβούνται τους Ρώσους θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι. 

Ερωτήματα που σίγουρα θα απαντηθούν, θέλουν δεν θέλουν κάποιοι, γιατί η ιστορία είναι αμείλικτη.