Η προχθεσινή απόφαση της κυβέρνησης να αφαιρέσει από τους Δήμους την αρμοδιότητα διαχείρισης των παραλιών και παράλληλα να στερήσει από τους Δήμους ένα τοπικό έσοδα, από τα ελάχιστα που τους έχουν απομείνει δεν είναι απλά ένα δείγμα των οικονομικών δυσχερειών του κράτους μας και των πιέσεων που δέχεται από τους δανειστές μας για την εξόφληση των υπέρογκων χρεών.

Δυστυχώς αυτή η απόφαση που δεν θα είναι τελευταία και ακολουθεί μια σειρά παρόμοιων αποφάσεων σε βάρος των Δήμων και της αυτοτέλειας και της αυτοδυναμίας τους,  θα έχει τραγικά αποτελέσματα για τις κοινωνίες μας οι οποίες με μεθοδικότητα, σκόπιμα, οδηγούνται στην απομύζηση τις σκέψης και την δύναμης να διαχειριστούν από μόνες τους τις τοπικές υποθέσεις και την δική τους περιουσία.

Η αφαίρεση αρμοδιοτήτων και τοπικών πόρων από τους Δήμους, στην ουσία τους ευνουχίζει από κάθε ικμάδα δημιουργικότητας, δράσεις, και συνεργασίας με τους πολίτες τους και τους οδηγεί στοχευμένα στην πλήρη εξάρτηση από τις εκάστοτε κυβερνητικές επιθυμίες και τα στενά κομματικά συμφέροντα.

Κοινωνίες που δεν αυτοδιαχειρίζονται τις κοινές τοπικές τους υποθέσεις και κυβερνήσεις και κόμματα που δεν προάγουν την ευαισθητοποίηση και την κινητοποίηση των πολιτών για όλα τα θέματα που τους ενδιαφέρουν και επηρεάζουν την ζωή τους, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια τις ίδιες τις κοινωνίες σε μαρασμό, τους πολίτες εθισμένους στην εξάρτηση χειρότερη και από αυτή των ναρκωτικών. Το μόνο που τους μένει είναι ο ατομικισμός. Να πάρουν την δόση τους.

Κοινωνίες και οι εκπρόσωποι τους στους Δήμους που δεν αντιδρούν, που δεν ακούν τον κώδωνα του κινδύνου, που δεν βλέπουν μπροστά στα μάτια τους την λεηλασία του νοικοκυριού τους θα έρθει ημέρα που θα είναι υποτελείς και υποχείριοι των αθέμιτων ορέξεων αδίστακτων καταπιεστών.

Όσο βαθαίνει ο εθισμός του να περιμένουμε από τον Περιφερειάρχη και τον υπουργό ή τον Βουλευτή να μας λύσει τα προβλήματα γιατί μας έχουν πάρει οι ίδιοι τις αρμοδιότητες και το χρήμα, τόσο ο εθισμός θα γίνεται γλυκιά ανάγκη με αδύνατη την επιστροφή σε ζωντανές και ελεύθερες από εξαρτήσεις κοινωνίες. 

Το θέμα της διάσπασης και ιδίως της αποστασίας στις παρατάξεις και στα κόμματα, ακόμα και στα κυβερνητικά κόμματα ήταν το σαράκι της πατρίδας μας. Αυτό επιχείρησε να θεραπεύσει ο αείμνηστος Ανδρέας με την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1985 όταν περιόρισε τις αρμοδιότητες και την δύναμη του Προέδρου της Δημοκρατίας και ταυτόχρονα ισχυροποίηση το συγκεντρωτικό σύστημα διακυβέρνησης αναγορεύοντας σε κυρίαρχο τον πρόεδρο του κόμματος σε ένα πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα εξουσίας.

Προχθές εντελώς ξαφνικά ο κ. Μητσοτάκης άλλαξε δύο υπουργούς τον ένα του υπουργείου υγείας γιατί τα στενά οικονομικά περιθώρια του ΕΣΥ που καθορίζει μόνο ο πρωθυπουργός δεν επέτρεπαν στον Υπουργό Υγείας να ασκήσει δικές του πολιτικές και τον άλλο στο υπουργείο της Αστυνομίας υγείας γιατί τάχα μου ευθύνεται για τις παραβατικές συμπεριφορές των οπαδών και των ανηλίκων!! Κανένας δεν αντέδρασε γιατί αυτό το δικαίωμα να καθορίζει ο αρχηγός τους κόμματος τους υποψήφιους βουλευτές και να διορίζει τους υπουργούς είναι η δύναμη ελέγχου της κυβέρνησης του προερχόμενη από την συνταγματική επιταγή του 1985.

Το ίδιο συμβαίνει και στους Δήμους με αντίστοιχες νομοθετικές ρυθμίσεις. Ο Δήμαρχος είναι ο κυρίαρχος. Και ο Δήμαρχος με τις θέσεις και τους μισθούς που κατανέμει υποτίθεται ότι κρατά την παράταξη του ενεργή και ενωμένη.

Όμως η διαφορά μεταξύ κόμματος και παράταξης ή πρωθυπουργού και Δημάρχου είναι τεράστια. Ο ένας έχει απεριόριστες εξουσίες και διαχείριση χρήματος και ο άλλος είναι απένταρος και με ελάχιστες αρμοδιότητες. Όταν και οι δύο, αναλογικά σε μέγεθος, έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις συνοχής του κόμματος ή της παράταξης και τα ίδια δικαιώματα  στην παραχώρηση δικής του εξουσίας και χρήματος στους εκλεγμένους του κόμματος ή της παράταξης. Μάλιστα η περίπτωση της τεράστιας διαφοράς αυξάνεται κατακόρυφα αφού οι βουλευτές που δεν γίνονται υπουργοί πληρώνονται ενώ οι δημοτικοί σύμβουλοι δεν πληρώνονται.

Το πρόβλημα φυσικά δεν είναι οι αμοιβές αν και σε μερικές περιπτώσεις η συνεχής απασχόληση δημιουργεί οικονομικές υποχρεώσεις και άρα απαιτήσεις ή και αντιθέσεις. Είναι η ενδεχόμενη ανυπαρξία αρχών και ιδεών που θα ομογενοποιήσουν την παράταξη και οι ελάχιστες ισάξιες σε όγκο και σε δράση αρμοδιότητες και άρα ατομικών στόχων που θα κινητοποιούν και θα αναδεικνύουν σε παρουσία και δημιουργικότητα όλους τους συμβούλους.  

Χωρίς αυτά τα δύο η επιδιωκόμενη συνοχή κινδυνεύει αφού τα λάφυρα της εξουσίας του Δήμου (όπως και κάθε εξουσίας) σε θέσεις, σε αμοιβές και σε κοινωνικό κύρος είναι ελάχιστα και η δίκαιη αναδιανομή τους σχεδόν αδύνατη.

Πριν από καιρό τους μετέτρεψαν σε μπόγια. Τις προηγούμενες ημέρες τους ανέθεσαν να μαζεύουν υποχρεωτικά τα σκουπίδια από τους επαρχιακούς δρόμους και θα τους πληρώνει η Περιφέρεια που κρατά…. το ζουμί και το χρήμα.

Σήμερα με κατευθυντήρια πρόταση (επιταγή) γραμμή προς τους Δήμους, το Υπουργείο προστασίας του πολίτη τους μετατρέπει σε παιδονόμους!!!

Τους λέει να συστήσουν Τοπικά Συμβούλια Πρόληψης της Παραβατικότητας  για να ελέγξουν και να σταματήσουν την νεανική εγκληματικότητα!

Θα πρόκειται όπως λένε, για ένα σώμα της αυτοδιοίκησης που θα δίνει το βήμα στους πολίτες και θα ενισχύει τη συμμετοχή τους, αφού η ύπαρξη τέτοιων σωμάτων με γονείς, καθηγητές, αστυνομικούς , δικηγόρους και εγκληματολόγους είναι άκρως σημαντική για την αντιμετώπιση και την πρόληψη πολλών κοινωνικών προβλημάτων!!

Την ίδια ώρα αγαπητοί μας φίλοι, αυτή η φοβερή κυβέρνηση, καταργεί τους δημοτικούς οργανισμούς και τις κοινωφελείς επιχειρήσεις, τους παίρνει την διαχείριση των αποβλήτων και των νερών στην διοίκηση των οποίων  συμμετείχαν δεκάδες πολίτες σε κάθε Δήμο.

Την ίδια ώρα καταργεί την Επιτροπή Διαβούλευσης που ήταν ένα λαϊκό όργανο έκφρασης των απόψεων της κοινωνίας μας.

Το είχαμε ξαναγράψει αγαπητοί μας φίλοι, ότι μετατρέπουν τους Δήμους από κύτταρα ανάπτυξης σε εργαλεία υποτέλειας και θεραπαινίδες των κυβερνώντων.  

Που τους είδατε τώρα εσείς τους ιδιώτες να στήνουν επιχειρήσεις που δεν είναι κερδοσκοπικές μόνο στην Ελλάδα του Μητσοτάκη μπορούμε να το φανταστούμε.

Θα μας πείτε όμως εσείς αγαπητοί μας φίλοι. καλά αυτό σε μάρανε?. Εκεί κολλάς? Εδώ όλη η εκπαίδευση είναι ιδιωτική. Τα έσοδα των φροντιστηρίων είναι περισσότερα από αυτά που δίνει το κράτος για τα σχολεία μας και εσείς σκέφτεστε τα ιδιωτικά πανεπιστήμια όταν η μισή Ελλάδα πάει μέχρι και στην Αλβανία για να σπουδάσει?

Ξέρουμε τι συμβαίνει και δεν θέλουμε να το πούμε. Ή μάλλον μας βολεύει γιατί είμαστε μάγκες. Γιατί το αφορολόγητο μαύρο χρήμα μας το κάνουμε ότι θέλουμε. Και στα φροντιστήρια και στον αθλητισμό και στο Μετροπόλιταν και το Υγείας, ναι ρε και στη Ρουμανία για σπουδές. Το έχουμε στη τσέπη μας και όχι στο ταμείο του υπουργού οικονομικών για να το κάνει αυτός ότι θέλει.

Και η σημαία μας που τσαντιστήκαμε γιατί την έβαψαν κόκκινη, ας λέει για ελευθερία και ισότητα. Ας το λέει και το Σύνταγμα μας που γι’ αυτό θυσιάστηκε μέχρι και ο Μακρυγιάννης. Ότι οι Έλληνες είναι ίσοι και απολαμβάνουν τα ίσα δικαιώματα στην υγεία και στην εκπαίδευση!!

Μόνο που στις περιπτώσεις της υγείας και της εκπαίδευσης οι έχοντες θα τα απολαύσουν γιατί αυτό το κράτος, δηλαδή οι κυβερνήσεις, δεν προνόησαν να εισπράξουν από τους έχοντες και τουλάχιστον για την εκπαίδευση και την υγεία να τα αναδιανείμουν ίσα σε όλους τους Έλληνες. Άσε που όπως πάει θα το βουτήξουν και αυτό χωρίς να μας δώσουν ίση υγεία και εκπαίδευση….

Μόνο στα σούπερ μάρκετ υπάρχει η ισότητα. Εκεί πληρώνουν τα ίδια και οι πλούσιοι και οι φτωχοί για τα μακαρόνια. τις πατάτες και την φρατζόλα του επιούσιου…

Φίλοι μας δεν ζούμε στην Ελλάδα των προγόνων που θυσιάστηκαν για Ελευθερία και Ισότητα. Η άγρια Δύση ορρωδεί μπροστά μας. Οι “επενδυτές” ξεπέρασαν και τα μαύρα κοράκια. Θα το επαναλάβουμε. Θα μας πάρουν και τα σώβρακα και θα λέμε και ευχαριστώ.