Το ζήσαμε και αυτό, άλλος λίγο, άλλος πολύ και άλλος καθόλου! Όλοι είδαμε την στέψη του βασιλιά της Αγγλίας και της βασίλισσας Καμήλα. Όλοι είδαμε τα διαμάντια, τα ρουμπίνια και τα ζαφείρια, τις πολύτιμες πέτρες της Ινδίας και της Αφρικής στα καπέλα τους. Όλοι είδαμε τις χλαμύδες, τις χρυσές άμαξες και τα χρυσά φορέματα τους.
Εκείνο που δεν είδαμε ήταν ο πόνος και το αίμα των Αφρικανών και των Ινδών. Αυτό που δεν είδαμε ήταν η θηλιά στο λαιμό του Καραολή και του Δημητρίου.
Τότε δεν είχαν τίποτε οι Άγγλοι. Μόνο δάση και ξύλα για να φτιάχνουν πλοία, άνεργους για τα πληρώματα τους και κατάδικους για να εποικήσουν τις αποικίες. Ρούφηξαν τον πλούτο των αποικιών και το αίμα τους
Εμείς ευτυχίσαμε. Εμείς το κατορθώσαμε.
Εμείς, η γενιά μας, το είδαμε και αυτό. Τον εξοστρακισμό της βασιλείας. Των κηφήνων που από γενιά σε γενιά άρμεγαν τον ιδρώτα των υποτελών τους.
Τους είδαμε τότε που με τον αρχιαποστάτη Μητσοτάκη και τον δικό μας Μανούση, ο ελέω Θεού μονάρχης, Χριστέ μου, ο βασιλιάς μας Κωνσταντίνος καθαίρεσε τον λαοπρόβλητο γέρο της Δημοκρατίας, τον Πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου με εκείνες τις κατάπτυστες επιστολές του.
Και τέλος τους είδαμε να φεύγουν, γιατί μετά το εθνάρχη Βενιζέλο, ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής τους έδιωξε μια για πάντα.
Στην δημοκρατία των αρχαίων προγόνων μας δεν υπήρχαν γαλαζοαίματοι. Και σ’ αυτή την δημοκρατία που οι δικές μας γενιές κατέκτησαν και εδραίωσαν δεν μπορεί να υπάρχουν Τσάροι και βασιλιάδες, γιατί γαλάζια αίματα και ελέω Θεού χασομέρηδες από γενιά σε γενιά αυτές τις εποχές δεν μπορεί να υπάρχουν.