Άρθρο του προέδρου του Ομίλου για την Δημοκρατία και την Αυτοδιοίκηση Κ. Καϊσερλη σε συνέχεια της ημερίδας για τα συστήματα διακυβέρνησης.
«Το μικρόβιο που κυκλοφορεί από τα μαλλιά της κεφαλής μέχρι την πατούσα αυτού του κράτους λέγεται πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο. Και αυτό το μικρόβιο το τρέφει και το θεριεύει το απηρχαιωμένο συγκεντρωτικό σύστημα διακυβέρνησης της χώρας μας. Ένα σύστημα που λειτουργεί ερήμην του λαού.
Φάμελος, Γεροβασίλη, Σπρίτζης, Παππάς και κάποιοι άλλοι προηγούμενοι και επόμενοι. Βολεμένοι στις κρατικοδίαιτες καρέκλες του πολιτικού κατεστημένου ενός κόμματος, όπως ακριβώς είναι και οι άλλοι των άλλων κομμάτων.
Κόμματα που τα διαχειρίζονται και τα νέμονται ολιγομελείς κρατικοδίαιτοι σοφοί ερήμην των κοινωνιών. Όπως τότε που ο Ανδρέας αρρώστησε και 10 σοφοί στο ΠΑΣΟΚ καθόριζαν τις τύχες μας. Ή όπως όταν πέθανε ο Καραμανλής.
Κυβερνήσεις με διευθυντήρια στο Μαξίμου που διαχειρίζονται τα πάντα μέχρι και την παράβαση ενός δασκάλου στο νηπιαγωγείου του Καστελόριζου. Αλλά και μικροί σοφοί ηγετίσκοι, υπηρέτες του κεντρικού πολιτικού κατεστημένου μέχρι και το τελευταίο χωριό της χώρας.
Και κοινωνίες, δηλαδή οι πολίτες, δηλαδή τα κύτταρα που αναζωογονούν ολόκληρο τον κορμό και το μυαλό του κράτους να βρίσκονται στο περιθώριο, στην αδράνεια και στην υποτέλεια.
Όσοι νομίζουν ότι το μικρόβιο που σάπισε και απέβαλε το ένα πόδι του πολιτικού συστήματος, την αξιωματική αντιπολίτευση, και τους στέλνει στο 3% είναι ο Κασσελάκης, κάνουν λάθος!
Όσοι δεν βλέπουν ότι το μικρόβιο είναι το ίδιο το πολιτικό κατεστημένο και στην χθεσινή κακοφορμισμένη περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, ο Φάμελος, ο Σπρίτζης και οι άλλοι «σοφοί». Και ότι αυτό το μικρόβιο που το συντηρεί το συγκεντρωτικό σύστημα διακυβέρνησης δεν κατατρώει την βιωσιμότητα των κομμάτων μόνο, αλλά την ίδια την ζωή των κοινωνιών μας και την βιωσιμότητα του κράτους μας εθελοτυφλούν.
Έτσι δεν θα πάμε καλά. Ούτε στην πολιτική, ούτε στα κόμματα, ούτε στην οικονομία, ούτε στο περιβάλλον μας, ούτε στον πολιτισμό μας. Έρχονται χρόνια δίσεκτα. Όχι μόνο στην οικονομία, αλλά στην ίδια την ύπαρξη μας.
Σιγά που στεναχωρήθηκαν ο Φάμελος, ο Σπρίτζης και οι λοιποί. Σιγά που ο Κασσελάκης δεν θα κάμει κόμμα. Σιγά που όλοι οι άλλοι των άλλων κομμάτων διαφέρουν. Κάπου θα βολευτεί η κομματική και πολιτική σοφία τους. Άλλωστε κάτι θα βρεθεί όπως γίνεται πάντα. Γιατί αυτό που συντηρεί το συγκεκριμένο πολιτικο κομματικό μικρόβιο όλων των κομμάτων είναι το συγκεντρωτικό σύστημα διακυβέρνησης που κανείς από αυτούς που υπάρχουν σήμερα δεν προτίθεται να το αλλάξει αφού η εξουσία ακόμα και του ενός ανθρώπου στον άλλο είναι γλυκιά και επωφελής! Φανταστείτε πόσο γλυκιά είναι όταν ελέγχουν το 1%, το 3% ή και το 5% του λαού που τον κατάντησαν οπιομανή, ικέτη μιας δόσης.
Ο Κασσελάκης από το πουθενά, ήταν ο μικρός του γυμνού βασιλιά ΣΥΡΙΖΑ, ήταν η αφορμή που άθελα του και ίσως για να συμμετάσχει και αυτός στην νομή της κομματικής εξουσίας, αφύπνισε τους ψηφοφόρους και τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ να απαιτήσουν την συμμετοχή τους. Αυτή η αφύπνιση είναι μια ελπίδα που βρέθηκε και υπάρχει σε όλα τα κόμματα, μέχρις ότου κάποιος πραγματικός ηγέτης ανατρέψει τα συγκεντρωτικά συστήματα διακυβέρνησης που συντηρούν το πολιτικό κατεστημένο και κατατρώγουν τις σάρκες της πατρίδας μας»
