Το άρθρο αυτό το γράφουμε με την ευκαιρία της επετείου για την ενσωμάτωση μας με την μητέρα πατρίδα. Για την Ελευθερία και την Δημοκρατία που αγωνίστηκαν οι πρόγονοι μας.
Βγήκαν οι δήμαρχοι της Δωδεκανήσου μεταξύ των οποίων και ο δικός μας. Βγήκε ο Περιφερειάρχης και ίσως και η έπαρχος μας. Βγήκε και ο βουλευτής μας κ. Κόνσολας και μας είπαν ότι η κατάργηση της 12μετρης λωρίδας για την προστασία των παραλιών μας πάνω από τον αιγιαλό και την παραλία γίνεται από τηνς κυβέρνηση Μητσοτάκη για λόγους ισονομίας αφού στην υπόλοιπη Ελλάδα αυτή δεν ισχύει!
Το ίδιο είπαν και για τα δημόσια χαρακτηρισμένα από το φασιστικό όντως καθεστώς όπως μας λένε για να τους πιστέψουμε ως κοινόχρηστα ακίνητα πάνα από της 12μετρη λωρίδα τα οποία η κυβέρνηση Μητσοτάκη τα χαρακτηρίζει πλέον ως ιδιωτικά ακίνητα του δημοσίου σίγουρα για να μπορεί να τα ξεπουλήσει στους «επενδυτές»!
Την απάντηση σε όλους αυτούς τους κυρίους που προτάσσουν τάχα μου τα στήθη τους για την προστασία του περιβάλλοντος και των παραλιών μας δεν την δώσαμε μόνο εμείς οι αφελείς. Δεν την έδωσαν μόνο κάποιοι αιθεροβάμονες που πίστεψαν ότι η δημοκρατία είναι αυτή που προστατεύει τα δημόσια αγαθά….
Την έδωσε πριν από 70 χρόνια ένας σοφός συμπατριώτης μας. Ένας αρχοντάνθρωπος χασάπης που ψάξαμε και βρήκαμε το όνομα του. Ο αείμνηστος Αχιλλέας Κεντούρης.
Είπε δημόσια το 1952 όταν στην Κω ήρθαν οι πρώτοι δημόσιοι υπάλληλοι και οι νόμοι από την Ελλάδα.
«Όταν έφυγαν οι Ιταλοί από την χαρά μου έσφαξα ένα μοσχάρι!! Όταν θα ξανάρθουν θα σφάξω δύο»!!!
Αυτός ο άνθρωπος δεν μάντεψε! Το είδε μπροστά στα μάτια του πριν από 70 χρόνια! Ενώ οι κύριοι που μας εκπροσωπούν βλέπουν το χρήμα των Φαντς να γυαλίζει μπροστά στα μάτια τους.
Και αλήθεια είμασταν τυχεροί. Γιατί ήταν εδώ οι Ιταλοί όταν έγινε ο σεισμός στις 23 Απριλίου 1933. Γιατί διαφορετικά θα ζούσαμε ακόμα μέσα σε Χαλουβαζιά.