Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο Κυρίτσης ως προσωπικότητα κυριάρχησε στα τοπικά μας πολιτικά πράγματα για πάνω από 25 χρόνια. Για την ακρίβεια από το 1997 που εκλέχτηκε γραμματέας του ΠΑΣΟΚ μέχρι και σήμερα. Τα πρώτα δείγματα της πολιτικής του ιδιοσυγκρασίας φάνηκαν στην κοινωνία επί αντιπροεδρίας του στο νοσοκομείο.
Μην νομίζετε ότι η περίπτωση του Γιώργου Κυρίτση είναι η μοναδική σε όλη την Ελλάδα. Ήταν η κυριαρχούσα στα τοπικά πράγματα της χώρας. Στην Δωδεκάνησο εάν μελετήσει κάποιος τους Δήμους των νησιών της και αν διαβάσει τα ονόματα των αποτυχόντων και των επιτυχόντων δημάρχων σήμερα και τα τελευταία 20 χρόνια θα δει ότι τα ίδια φαινόμενα μέχρι και σήμερα από το 1990 και μετά είναι αντίγραφα του φαινομένου Κυρίτση. Σίγουρα με παραλλαγές λόγω χαρακτήρων, αλλά με τα ίδια πρόσωπα.
Αυτό το φαινόμενο οφείλεται στις διαφορετικές εποχές και στις διαφορετικές γενεές.
Η ιστορία της αυτοδιοίκησης δεν ξεκινά από την μεταπολίτευση και μετά. Αρχίζει από τους αγώνες της απελευθέρωσης στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο με την Κυβέρνηση του Βουνού. Τότε που άνθισαν οι αγώνες για την ελευθερία και την δημοκρατία και τότε μέχρι και το 1980 που οι γενιές των φτωχών ξεκινούσαν τους αγώνες για μια καλύτερη ζωή, διεκδικούσαν και δημιουργούσαν.
Οι Δήμαρχοι, οι σύμβουλοι και οι πολιτικοί της εποχής αμέσως μετά την μεταπολίτευση ήταν οι γενιές του 114 και της προδικτατορικής περιόδου. Ήταν οι γενιές του μεροκάματου, της αγροτιάς και της ξενιτιάς που με νύχια και με δόντια πάλευαν για να καλυτερεύσουν την ζωή τους.
Αντίθετα οι πολιτικοί του Πολυτεχνείου και μετά, που εμφανίστηκαν μετά το 1990 και μετά των αξέχαστων πρώτων χρόνων του Ανδρέα, που ήδη με τις πολιτικές των αείμνηστων Καραμανλή και Παπανδρέου είχε πλέον δημιουργηθεί η μεσαία τάξη ήταν οι γενιές που μέχρι σήμερα κυριαρχούν, επιβάλλονται και φυσικά αργοσβήνουν. Ήταν οι γενιές του Γιώργου Κυρίτση και της ήσσονος προσπάθειας….
Ο Γιώργος Κυρίτσης για τα πράγματα της Κω είναι ένα φαινόμενο άξιο σεβασμού και μελέτης. Ακριβώς για να μην ξανασυμβεί, αφού δεν είναι ο μόνος αλλά γιατί η δική του γενιά σε όλη την Ελλάδα είναι υπεύθυνη για την απαξίωση αρχών, ιδεών και αξιών. Για την απονεύρωση κάθε ζωντάνιας των κοινωνιών για δημιουργία και συμμετοχή. Για την διαχείριση και όχι για την δημιουργία.
Ήταν ο μοναδικός σχεδόν που καθόριζε τα πάντα και τον ακολουθούσαν φανατικοί και μη χωρίς μεγάλους και ευγενείς στόχους , και γι’ αυτό είναι φαινόμενο πανελλαδικής ιστορικής πολιτικής και κοινωνιολογικής έρευνας μιας ολόκληρης περιόδου.
Ο κ. Κυρίτσης φυσιολογικά αποσύρεται. Κάποια στιγμή τα ωραία και τα άσχημα τελειώνουν. Η εποχή του και η Κως δεν σημαδεύτηκαν από τον ίδιο, αλλά από την ίδια την κοινωνία μας που ο κ. Κυρίτσης είναι μέλος της.
Με την αποχώρηση του μας λένε πολλοί ότι θα απελευθερωθούν νέες δυνάμεις, ότι θα ξεκινήσει μια άλλη εποχή.
Θα φανεί αυτή την πενταετία, αν και οι ενδείξεις είναι απαισιόδοξες. Τοπικά Κόμματα με αρχές και ιδεολογικούς προσανατολισμούς δεν υπάρχουν. Τα συστήματα εξουσίας είναι συγκεντρωτικά. Η κοινωνία μας είναι εθισμένη στην υποταγή των μονοπρόσωπων εξουσιών.
Ίσως η εμπειρία των παλιών, μεταξύ των οποίων και του κ. Κυρίτση, για την πορεία αυτής της κοινωνίας και τα αρνητικά της ίσως αποτελέσει φάρο στις νέες γενιές μας με βάση τον απόλυτο κανόνα, ότι πλέον σωτήρες δεν μπορεί να υπάρχουν.