(Το άρθρο αυτό γράφτηκε πριν από το τραγικό δυστύχημα στην Λιβύη. Μιας στρατιωτικής ειδικής αποστολής σε ένα εχθρικό, αφιλόξενο και εμπόλεμο μέρος με πούλμαν για εκδρομή…..)
Είναι η τρίτη φορά που μπροστά στα μάτια μας, όχι απλά μας δουλεύουν, αλλά παίζουν και με τον πόνο μας.
Πριν από τις βουλευτικές εκλογές ελήφθη η απόφαση να κλείσουν τα Κέντρα Νεοσυλλέκτων στην Κω και στη Ρόδο. Μπήκαν και βγήκαν οι βουλευτές μας και ακύρωσαν το κλείσιμο! Πήγε προεκλογικά στα κέντρα μια σειρά με τους γονείς να χαίρονται. Και φυσικά κάποιοι να ψηφίζουν…
Σήμερα, μετά τις εκλογές, ο Υπουργός Άμυνας ανακοίνωσε το οριστικό κλείσιμο λέγοντας ότι η αναβάθμιση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων διαμορφώνεται ανάλογα με τις εκάστοτε διαμορφούμενες απειλές – προκλήσεις!
Αυτά συμβαίνουν στον Στρατό. Στις ένοπλες Δυνάμεις μας. Στον μόνο χώρο του Δημοσίου όπου υπήρχε ισχυρή δομή διοίκησης. όπου οι αποφάσεις δεν παίρνονται στο πόδι, ούτε πολύ περισσότερο δεν λειτουργεί ο πολιτικαντισμός που έχει ξεχαρβαλώσει το κράτος μας.
Φανταστείτε τι γίνεται στα άλλα πεδία.
Αλλά τι θέλετε? Το γράψαμε και το ξαναγράψαμε. Όταν ο Αρχηγός παρακολουθείται και δεν ξεσηκώνεται το σύμπαν, και δεν τα βροντά κάτω, δεν παραδίδει τα γαλόνια του. Ε΄ τότε αυτό το μικρόβιο έχει εισχωρήσει και στο στράτευμα.