Η πρώτη ιστορία: Ένας αγαπητός σε όλους νέος συμπατριώτης δίπλα στον υποψήφιο Δήμαρχο δηλώνει την συμμετοχή του και μας λέει ότι: Πρέπει να πάμε μπροστά γιατί εάν δεν κοιτάξουμε το χωριό μας δεν έχουμε μέλλον!!
Η δεύτερη ιστορία: Δημοσιεύει την φωτογραφία του ένας υποψήφιος περιφερειάρχης δίπλα σε έναν Δεσπότη και μας λέει ότι του απενεμήθη το μετάλλιο της Παναγιάς!!
Η τρίτη ιστορία: Ανακοινώνει προχθές ένα κόμμα τον υποψήφιο που θα στηρίξει στις εκλογές και η ανακοίνωση που βγήκε είναι ότι ο υποψήφιος αγαπά πολύ τον Δήμο του και το κόμμα ότι αγαπά πολύ τον υποψήφιο!!!
Τρεις από τις δεκάδες, εκατοντάδες ιστορίες που συζητιούνται στα καφενεία και στην μεν πρώτη ο ένας κοιτάζει τον άλλο και αναρωτιούνται ποιός είναι αυτός αφού το καφενείο ήταν σε άλλη γειτονιά!.
Στην δεύτερη ο ένας ως Χριστιανός σταυροκοπιέται και ο άλλος φανατικός υποστηρικτής τον θαυμάζει!!
Στην τελευταία κανένας δεν απορεί. Κανένας δεν ερωτά. Αφού το λέει το κόμμα θα είναι καλός.
Στα καφενεία βλέπεται πάνε όσοι θέλουν να ξαποστάσουν. Να πουν δύο χαλαρές κουβέντες και να ξεφύγουν.
Αλίμονο αν συζητούσαν για το μέλλον τους. Αλλοίμονο αν ήθελαν να μάθουν τι είναι οι Δήμοι και τι μπορούν να κάνουν. Αλίμονο αν εμβάθυναν στην ουσία των εκλογών και τι παίζεται. Η ώρα να περνά και έχει ο Θεός. Άλλωστε αυτός ο υποψήφιος θα μας λύσει το πρόβλημα μας. Εμείς γιατί να χαλάμε την ζαχαρένια μας?