Πολλές φορές τα μάτια μας παραμένουν σε ένα συγκεκριμένο γεγονός και σύμφωνα με αυτό κρίνουμε τις εξελίξεις ή τα αποτελέσματα.
Βλέπουμε ένα δένδρο που ανθίζει ή καίγεται και δεν βλέπουμε ολόκληρο το δάσος.
Αυτό συμβαίνει με τους περισσότερους μας στον πόλεμο της Ουκρανίας. Βλέπουμε το πεδίο των μαχών. Ανάλογα με τις εξελίξεις κρίνουμε τον εκάστοτε νικητή ή ηττημένο. Τώρα για παράδειγμα βλέπουμε ότι ο Ουκρανικός στρατός ανακατέλαβε και την Χερσώνα και όλοι νομίζουμε ότι η Ρωσία έχει χάσει, ή θα χάσει!
Το νομίζουμε, γιατί βλέπουμε το πεδίο των μαχών στην Ουκρανία και δεν βλέπουμε την παγκόσμια μάχη της επικυριαρχίας των κύριων αντιμαχομένων.
Και μόνον ότι η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία θα έπρεπε να μας προβληματίσει για το ποιός είναι ο αντίπαλος. Και μόνο ότι η ΗΠΑ είναι απέναντι της Ρωσίας επίσης θα έπρεπε να μας προβληματίσει. Το ότι και η Ε.Ε. συμμετέχει συρόμενη και αυτό θα έπρεπε να μας προβληματίσει.
Και το ποιοί μέχρι στιγμής είναι οι χαμένοι ενός τοπικού πολέμου, ή μιας καταστροφής ενός δένδρου και αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει.
Το βέβαιο είναι ότι από την αρχή του πολέμου στην Ουκρανία τα πράγματα στον κόσμο έχουν αλλάξει. Και αυτό έγινε από την άρνηση της Ρωσίας να υποταχθεί. Αυτό θα το νοιώσουν πολύ περισσότερο όσο περνά ο καιρός οι πολίτες των κρατών που ευημερούν και υφίστανται τις συνέπειες με την οικονομική και ενεργειακή κρίση αλλά θα το νοιώσει και το περιβάλλον αφού η πολυδιαφημισμένη πράσινη μετάβαση του 2050 πήγε στις καλένδες.
Και να είστε βέβαιοι ότι θα το καταλάβουν και οι ηγέτες αυτών των κρατών, οικονομικοί και πολιτικοί, και θα ξεκινήσουν, αν δεν έχουν ήδη ξεκινήσει, τον διπλωματικό διάλογο για να σώσουν το δάσος στην παγκόσμια σκακιέρα και όχι το δένδρο ( λαούς και στρατιώτες) που ούτως ή άλλως το έχουν πάντα για καυσόξυλα.