Εκεί καταντήσαμε την Δημοκρατία. Φτάσαμε στο σημείο ακόμα και την επιλογή ανώτατου αξιώματος, του Προέδρου της Δημοκρατίας, που στο κάτω, κάτω είναι το μοναδικό σύμβολο ενότητας, που δεν επηρεάζει σε τίποτε την πολιτική ζωή της χώρας, να το υποβαθμίσουμε και να μεταφέρουμε την επιλογή του στις κομματικές σκοπιμότητες και στα πολιτικά συμφέροντα ενός ανθρώπου. Του εκάστοτε πρωθυπουργού!
Σήμερα με 150 συν ένα ψήφους και με λιγότερους εάν χρειαστεί εκλέγεται ο αρχηγός του κράτους, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Και αυτό το καθορίζει ένας άνθρωπος, ο εκάστοτε πρωθυπουργός!
Είναι ο κυρίαρχος του κόμματος και ο κυρίαρχος του κράτους.
Αυτός επιλέγει τους υποψήφιους βουλευτές και αυτός ανάλογα με τις συμπάθειες του τους υποστηρίζει για να εκλεγούν. Η κυβέρνηση μέχρι και του τελευταίου δημόσιου λειτουργού στο Καστελόριζο είναι το μέγαρο Μαξίμου, το μυαλό και η καρδιά της χώρας!!.
Το μέγαρο Μαξίμου καθορίζει τους υποψήφιους Βουλευτές. Ποιος θα εκλεγεί και ποιος θα γίνει υπουργός και θα ξαναεκλεγεί. Και φυσικά ποιος θα αποβληθεί.
Και καλά όλα τα παραπάνω που αφορούν το απηρχαιωμένο πολιτικό μας σύστημα, τα ανεχόμαστε! Αλλά να φτάσουμε και στο σημείο να επιλέγεται με τον ίδιο τρόπο, από έναν άνθρωπο, και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πάει πολύ.
200 ψήφους στη Βουλή των 300 έλεγε το Σύνταγμα μας ότι απαιτούνται και σε ασυμφωνίες των κομμάτων έφτανε στους 180. Αλλά να ξεφτιλίσουν οι πολιτικοί μας τον ανώτατο θεσμό που κατακτήθηκε με αγώνες και θυσίες μέχρι να διώξουμε τους βασιλιάδες, με την επιλογή του προέδρου από έναν άνθρωπο είναι ακόμα ένα δείγμα της κατάπτωσης του πολιτικού συστήματος.
Πρόταση:
200 λοιπόν ψήφοι και τίποτε παρακάτω. Και αν δεν βρίσκονται γιατί είναι ανίκανοι οι 300 να βρουν ένα σύμβολο του έθνους μας, έναν έντιμο άνθρωπο, έναν δημοκράτη και μετά από τρεις ψηφοφορίες στη Βουλή, τότε να παρατείνετε η θητεία και σε έξη μήνες να ξαναγίνετε η ψηφοφορία, και πάλι σε έξη μήνες, και ξανά σε έξη μήνες, μέχρι ότου καταλάβουν οι 300 ότι το έθνος μας και οι Έλληνες σε αυτό το θέμα της Δημοκρατίας μας που αφορά την ενότητα του και τίποτε άλλο δεν μπορεί να μας ξευτελίζουν.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν μπορεί να μετατρέπεται σε μπαλάκι φιλοδοξιών και τακτικών των κομμάτων, μικρών και μεγάλων