Είναι από τις φορές, τις λίγες της ζωής σου, που προβληματίζεσαι, όχι για τον εαυτό σου, αλλά για τα πιστεύω σου. Να αποφασίσεις, όχι για να αγοράσεις κάτι σοβαρό, αλλά για να συμμετέχεις σε κάτι σοβαρό.
«Κίνημα Δημοκρατίας» σου λέει! Ποιο κίνημα, και ποια δημοκρατία! Και όμως είναι ωραίο Brant name, πιασάρικο!.
Δεν πιστεύεις σε τίποτα πλέον. Δεν σε καλύπτει κανένας. Άλλα πίστευες, άλλα σου έμαθαν οι γονείς σου και εν τέλει άλλα βρήκες και σε άλλα συμμετείχες.
Και ξαφνικά, τώρα μετά από όσα έκανες, έρχεται κάποιος από το πουθενά και σου λέει:
«Φιλάρα! Φτιάξε μόνος σου τη ζωή που θέλεις, αυτή που επιθυμούσες δεκάδες χρόνια τώρα»
Αυτό είπε ο Κασσελάκης! Και εσύ καλείσαι να απαντήσεις εάν αξίζει να ασχοληθείς. Να μπεις και πάλι στο ίδιο λούκι, του Σημίτη, του Γιώργου, του Τσίπρα και τώρα του Φάμελλου ή του Ανδρουλάκη ή στο κάτω, κάτω του Κασσελάκη!
Βλέπετε το σύστημα είναι αρχηγικό! Όποιος κερδίζει τα παίρνει όλα! Και την δύναμη και την ψυχή σου.
Και εσύ, επειδή είσαι ζωντανό ον καλείσαι να απαντήσεις! Έτσι έμαθες από τα 16 σου. Να απαντάς πάντα, γιατί διαφορετικά είσαι νεκρό ον. Επτά χρόνια με τον Ανδρέα στη Δικτατορία και μέσα σε μια βραδιά του είπες όχι γιατί κατάργησε την τέταρτη αρχή των δημοκρατικών διαδικασιών. Αντί να φτιάξει τα θεμέλια της δημοκρατίας, θεμελίωσε τα αρχηγικά κόμματα!
«Φιλάρα! Φτιάξε μόνος σου τη ζωή σου!» Αλήθεια, το όνειρο μπορείς να το κάνεις πραγματικότητα? . Αυτό το είπαν και οι άλλοι? Μάλλον όχι! Κάτι αόριστα πράγματα έλεγαν…..
Έλα όμως που δεν είμαι μόνος μου! Ότι αυτό που θέλω εγώ αφορά και όλους τους συμπατριώτες μου που ζουν στην Κω. Και όχι μόνο αυτούς αλλά και τα παιδιά των παιδιών μας και τους απογόνους τους.
Δεν είναι πολλά αυτά που θέλω, αυτά που ήθελα πάντα! Απλά πράγματα! Ότι είχαν παλιά οι δημογεροντίες και η πατρίδα έζησε εξακόσια τόσα χρόνια στη σκλαβιά! Και μάλλον αυτά νομίζω ότι τα θέλουν και όλοι οι άλλοι φίλοι μου στην Κω.
Το σχολείο που θα πάει ο εγγονός μου να είναι όπως της Φιλανδίας και όχι όπως των παιδιών μου που από την τρίτη δημοτικού πήγαιναν στα φροντιστήρια. Το Ιπποκράτειο νοσοκομείο να δουλεύει όπως της Ελβετίας με ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η πυροσβεστική και η αστυνομία για την προστασία της περιουσίας και της ζωής μου να είναι δημοτικές όπως σε όλα τα κράτη του κόσμου εκτός από τη Ζιμπάμπουε. Το δάσος της Παναγιάς Τσουκαλαριάς και η παραλία της Λάμπης να είναι δική μου όπως είναι στην Ιταλία. Την πόλη και τα χωριά μου να τα φτιάχνω εγώ όπως γίνεται στην Αυστραλία και όχι ο υπουργός που δεν ζει στην Κω. Την πρόνοια και την κατοικία στην Κω να την μεριμνώ εγώ, όπως γίνεται στη Γαλλία.
Μήπως άραγε θα πρέπει να ακούσω αυτούς που θα μου λένε γιατί τόσα χρόνια δεν τάφτιαξες! Και κάτσε στα αυγά σου! Σε βαρεθήκαμε! Ή να ακούσω και πάλι ένα αρχηγό που σήμερα μου λέει: «Να η ευκαιρία σου! Φτιάξε τα τώρα»
Όχι! Εμένα και πάλι θα ακούσω! Αλήθεια! Είναι αργά? Αλλά τι έχω να χάσω! Πέντε φορές την πάτησα! Και αν την πατήσω ακόμα μια φορά τι με πειράζει και γιατί θα πειράζει και τους άλλους! Άλλωστε κακό δεν πρόκειται να τους κάνω! Απλά θα λέω και θα ζητώ αυτά που επιθυμώ, επιθυμούσα και προσπαθούσα χρόνια και πιστεύω ότι επιθυμούν και πολλοί άλλοι!
Και ας με ξαναπουλήσει ο αρχηγός. Ο βρεγμένος την βροχή δεν την φοβάται…..
Κ. Καϊσερλης π. Δήμαρχος της Κω