Ν. Παπαντωνίου πρόεδρος ΔΙΙΚ: Ένας επιστήμονας στην χίμαιρα μιας αυταπάτης

Διαβάσαμε την αγωνιώδη κραυγή του συμπατριώτη μας καθηγητή ιατρικής και σημερινού προέδρου του Διεθνούς Ιπποκρατείου Ιδρύματος Νίκου Παπαντωνίου που για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια είπε τα πράγματα με το όνομα τους.

Ένα ίδρυμα και μάλιστα αυτής της παγκόσμιας βαριάς κληρονομιάς δεν μπορεί να επιβίωση και να εκπληρώσει την τεράστια ευθύνη της αποστολής του χωρίς χρήματα. Με μόνο την πενιχρή οικονομική στήριξη των επιχορηγήσεων θα φυτοζωεί. Ούτε θα λέγαμε εμείς και με τα 100 χιλιάδες ευρώ τον χρόνο που αναζητά εναγωνίως ο εκλεκτός και ευγενείς συμπατριώτης μας πρόεδρος του μπορεί να σηκώσει το τεράστιο παγκόσμιο φορτίο που σηκώνει.

Ο πρώτος που το ένοιωσε μετά από μία σειρά προέδρων ήταν ο τότε δήμαρχος της Κω Κ. Καίσερλης που μαζί με τον τότε πρόεδρο καθηγητή Ιστορίας της Ιατρικής αείμνηστο  κ. Μαρκέτο εμπνεύστηκαν την αξιοποίηση των ακινήτων του Ιδρύματος σε συνεργασία του Δήμου και μεγάλης φαρμακευτικής εταιρείας ή ερευνητικών ιατρικών κλινικών.

Ο δεύτερος που αποδέχτηκε την πρόταση ήταν ο αείμνηστος Α. Παυλίδης που ως πρόεδρος κατανοώντας το οικονομικό πρόβλημα και γνωρίζοντας την ανεκτίμητη αξία των ακινήτων του Ιδρύματος δίπλα στο νοσοκομείο του Ιπποκράτη ξεκίνησε να το μελετά. Δυστυχώς ήταν προς το τέλος της ζωής του.

Σεβαστέ αγαπητέ μας κ. καθηγητά. Στο ίδρυμα αναλώθηκαν αρκετοί επώνυμοι καθηγητές και λάτρεις της Ιπποκρατικής ιδέας. Εκατοντάδες καθηγητές και νομπελίστες της ιατρικής προσκύνησαν στον τόπο μας. Όμως κανένας από εμάς δεν μίλησε με ειλικρίνεια. Δεν είπε ότι το φορτίο είναι τεράστιο και οι παραστάσεις που προσφέρει είναι αμελητέες.

Το είπες εσύ δημόσια για πρώτη φορά. Είμαστε μικροί για να σηκώσουμε αυτό το βάρος. Όχι μόνο για τα πενιχρά οικονομικά του, αλλά και για την ευθύνη της διαχείρισης του.

Αγαπητέ κ. Καθηγητά, ποτέ εσύ, ούτε κάποιος άλλος από το συμβούλιο μπορεί να σκεφτεί επιχειρηματικά. Ανέτρεψε μόνος σου την κατάσταση και άνοιξε τους σωστούς διαύλους απευθυνόμενος σε μεγάλες εταιρείες αξιοποίησης της αίγλης, της τοποθεσίας και τα ακίνητα του Ιδρύματος με μόνη απαίτηση της διαφύλαξη της ιστορικής παρακαταθήκης του Ιπποκράτη.