Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας Δημοσίου Α.Ε. Δηλαδή ξεπουλήματος των χρυσαφικών και των ασημικών του κράτους μας, της δημόσιας περιουσίας (ποιας ιδιωτικής?) σε ιδιώτες και μάλιστα σε ξένους ανώνυμους επενδυτές!!.
Όταν ο αείμνηστος Γεννηματάς αποφάσισε την παραχώρηση των λιμανιών στους Δήμους με Προεδρικά Διατάγματα το 1983 έβλεπε που θα πήγαινε το πράγμα. Μέχρι που έγινε υπουργός ο Καίσερλης το 2001και άρχισε να παραδίδει στους Δήμους τα λιμάνια τους, δηλαδή τις πόρτες και τα παράθυρα τους, κανένα λιμάνι δεν είχε πάει στους Δήμους γιατί όπως έλεγαν οι τύποι που κυβερνούσαν την χώρα τα λιμάνια της χώρας είναι εθνικής σημασίας!!
Σήμερα ένα, ένα, πρώτα τα μεγάλα λιμάνια και μετά τα μεσαία και τα μικρά θα φύγουν και θα πάνε στις ανώνυμες κερδοσκοπικές εταιρείες, όπως πήγαν και τα αεροδρόμια μας, οι δρόμοι μας, και όλα τα άλλα.
Μα ρε φίλε, πως θα γίνουν επενδύσεις? που θα βρουν οι Δήμοι τα λεφτά να επενδύσουν? Ποιος από τους Δήμαρχους θα σκεφτεί την ανάπτυξη? Όλα αυτά μπορούν να τα κάνουν μόνο ιδιώτες!!
Και έτσι μπήκαμε στο λούκι της ανικανότητας του Έλληνα και άρα της υποτέλειας.
Και αυτό γιατί το χρήμα των Τραπεζών δηλαδή των αποταμιεύσεων μας και το χρήμα των επιδοτήσεων, δηλαδή των δικών μας χρημάτων με τα οποία γίνονται οι επενδύσεις τα εκμεταλλεύονται οι επενδυτές και απαγορεύεται να πάνε στους Δήμους. Απαγορεύεται γιατί οι Δήμαρχοι είναι ανίκανοι, σπάταλοι και κλέφτες. Οι Δήμαρχοι, δηλαδή οι κοινωνίες που τους εκλέγουν…
Ανίκανες κοινωνίες. Ανίκανοι Δήμαρχοι. Ανίκανοι κυβερνήτες. Μέσα σε ένα τσουβάλι βρίσκονται όλοι αυτοί που υποτιμούν την δύναμη και την αξία τους και την αξία των πολιτών που εξουσιάζουν, δεν κάθισαν να σκεφτούν πως θα αξιοποιήσουν οι ίδιοι τις πηγές του πλούτου μας και τις ξεπούλησαν στους ξένους.
Και θα έρθει μια ημέρα όπου τα πάντα θα ελέγχονται από τους ξένους. Ήδη είμαστε στα μισά. Λίγα μένουν ακόμα και αυτή η τετραετία θα τα χωρέσει. Και την υγεία και την εκπαίδευση και τους Δήμους ολόκληρους. Και όποιος πει ότι κυβερνά ο πρωθυπουργός και όχι το χρήμα, σίγουρα μας δουλεύει.
Ποιάς Εθνικής Σημασίας. Της παγκόσμιας οικονομικής σημασίας το κάγκελο είμαστε με αφέντες προστάτες όπου οι πολίτες, οι Δήμαρχοι και οι κυβερνήτες είναι τα γκαρσόνια τους.