Χθες γράψαμε για τα Ταξί και την Uber και τους κινδύνους που απειλούν τον κλάδο των συμπατριωτών μας ιδιοκτητών και οδηγών ενοικίασης μέσων μεταφοράς. Σήμερα θα μιλήσουμε για τους κινδύνους που διατρέχουν οι ιδιοκτήτες του ΚΤΕΛ και η ΚΕΑΣ. Και αυτό ως προοίμιο των όσων θα συμβούν στον Ναυτικό όμιλο σύμφωνα με την έννοια του όρου: ΖΩΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ.
Μικρό, μικρό τ’ αλώνι μου και ναν μοναχικό μου!! Είναι μια νοοτροπία που κληρονομήσαμε και που σήμερα είναι ολέθρια. Μπορεί εμείς στο νησί μας ακόμα να μην το αισθανόμαστε γιατί ο θαλάσσιος αποκλεισμός έχει και τα καλά του, αλλά είναι βέβαιο ότι ένα, ένα τα μοναχικά αλώνια θα τα καταπίνει η πολυεθνική βιομηχανία ξεκινώντας από το μεδούλι και φτάνοντας στο κόκκαλο.
Μίλησε τότε ο Καίσερλης για την ανάγκη συνένωσης και συνεργασίας της ΚΕΑΣ, του ΚΤΕΛ και των Ταξί και τον κράξανε. Συντάχθηκε τότε το 2012 η μελέτη της ανάγκης και της ωφέλειας αυτής της συνεργασίας από τον συμπατριώτη μας συγκοινωνιολόγο κύριο Τυρινόπουλο και την άφησαν στα συρτάρια.
Κανένας δεν βλέπει τους κινδύνους. Ούτε οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες του ΚΤΕΛ και των Ταξί. Ούτε φυσικά ο Δήμος μας προβλέπει την εξέλιξη της οικονομίας και τις επιπτώσεις της στις σημερινές οικογενειακές επιχειρήσεις που από την μιά απαιτούν ποιότητα και από την άλλη καραδοκούν οι επενδυτές που ψάχνουν εναγωνίως ζωτικό χώρο.
Γιατί να είστε σίγουροι ότι θα έρθει μια ημέρα όπου για πολλούς λόγους ο ισχυρός θα κυριαρχήσει. Ας σοβαρευτούμε λοιπόν και ας ισχυροποιηθούμε και εμείς και η κοινωνία μας πριν δούμε του θαύμα της τοματοπαραγωγής να καταρρέει όχι από έλλειψη σάλτσας αλλά για τους παραγωγούς της.