Είναι μερικά γεγονότα που δεν πρέπει να ξεχνάμε. Έγιναν στην πρόσφατη ιστορία του νησιού μας. Μόλις πριν από τριάντα χρόνια και αφορμή παίρνουμε από το συγκλονιστικό δημοσίευμα της έγκριτης τοπικής μας εφημερίδας ΣΤΑΘΜΟΣ που διεκτραγωδούσε την κατάσταση στον λοφίσκο του Προφήτη Ηλία, απέναντι από τον Λινοπότι όπου στα παρελθόν λειτουργούσε παράνομο λατομείο που κατέτρωγε τον γραφικό λοφίσκο φάτσα στον επαρχιακό δρόμο!
Ακριβώς όπως και τα άλλα δύο λατομεία, το ένα δίπλα στη λίμνη Πυλίου δίπλα στο σπάνιο υδρολογικό νησιώτικο φαινόμενο και αυτό φάτσα στον επαρχιακό δρόμο και το άλλο δίπλα στη Ζιά, στο στολίδι του νησιού μας.
Αξέχαστες στιγμές της βούλησης και των κοινών αποφάσεων του δημάρχου και των πέντε κοινοταρχών να τα κλείσουν γιατί κατέστρεφαν το περιβάλλον.
Αξέχαστες στιγμές με την αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη να ανεβαίνει μαζί με τον Κοινοτάρχη Ασφενδιού. τον αείμνηστο Κώστα Κιαπόκα το λατομείο της Ζιάς με τα πόδια. Ο Κώστας να παρακαλά την Υπουργό να το κλείσει και εκείνη να του λέει κάντε επανάσταση!
Εύκολα να τα κλείσεις. Ήταν παράνομα. Αλλά τα υλικά από που θάρχονταν? Η ανοικοδόμηση που έτρεχε με ταχύτητες? Ποιός να κάνει νόμιμη επένδυση ενός λατομείου?
Το άκουσε ο Υπουργός Εσωτερικών ότι οι ΟΤΑ της Κω θέλουν να στήσουν λατομείο και γούρλωσαν τα μάτια του!! Και όμως η βούληση και η επιμονή των αυτοδιοικητικών κέρδισαν και έγινε το διαδημοτικό λατομείο που ενίσχυσε την οικονομία του νησιού για πάνω από είκοσι χρόνια!
Και όταν, χωρίς να έχουν καμιά υποχρέωση αποκατέστησαν το περιβάλλον στο λατομείο της λίμνης αφαιρώντας τα μπετά του, είναι η φωτογραφία με την τσάπα του αείμνηστου Ντίνου, άκουσαν και το περιβόητο “οι Πυλιώτες δεν μασάνε” από τον πρώην Δήμαρχο Δικαίου που το έβλεπε να χάσκει για τέσσερα χρόνια και μάσαγε….
Ήταν η εποχή που η αυτοδιοίκηση ήταν αυτοδιοίκηση.