Τις τελευταίες ημέρες ζούμε το θέατρο του παραλόγου. Έρχεται και ξανάρχεται στη Βουλή με ευθύνη της κυβέρνησης Μητσοτάκη μια διάταξη νόμου με σκοπό να απαγορεύσει σε φασιστικές, ναζιστικές  οργανώσεις την κάθοδο τους στις Βουλευτικές εκλογές.

 

Όταν κάποιες απαγορεύσεις που σχετίζονται με την ελευθερία του λόγου ή τα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών εισάγονται σε νόμους, τότε αυτό σημαίνει ότι το δημοκρατικό μας οικοδόμημα κάπου πάσχει. Και τότε οι απαγορεύσεις γίνονται επικίνδυνες για την ίδια την δημοκρατία μας.

 

Εάν θυμηθούμε πότε ανδρώθηκε και μπήκε στην Βουλή η Χρυσή Αυγή και αν τοπικά μελετήσουμε αυτούς που συμμετείχαν, τότε μπορούμε να καταλάβουμε ότι για τα αίσχη στους δρόμους και μέσα στη Βουλή των Βουλευτών και κάποιων κεντρικών στελεχών του φασισμού είχαν πηγή και εκτράφηκαν από την πτώχευση της χώρας. Πτώχευση όμως για την οποία κάποιοι άλλοι ευθύνονται.

 

Εάν θυμηθούμε τις ορδές των ακροδεξιών που επιτίθονταν στους μετανάστες και στους Πακιστανούς παράνομους εργάτες και μελετήσουμε τις αιτίες θα καταλάβουμε ότι στην ανεργία και στην φτώχια, όταν υπάρχουν, μεγαλώνει το μίσος και οι ακραίες συμπεριφορές.

 

Εάν θυμηθούμε την αδικία της εποχής εκείνης του 2010 που έπληξε μόνο τους οικονομικά αδύνατους. Εάν θυμηθούμε την εποχή που η εθνική μας περηφάνια ξευτελίζονταν από τους αδίστακτους δανειστές μας και η εθνική μας περιουσία ξεπουλιόνταν στα παζάρια της Ευρώπης, τότε σίγουρα ο πατριωτισμός θα μετατραπεί σε εθνικισμό που τρέφει τους φανατικούς.

 

Η Δημοκρατίας μας εάν κινδυνεύει, δεν κινδυνεύει από τους φασίστες, ναζιστές. Και αυτό που γίνεται τώρα από την κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν είναι τίποτε άλλο από επικοινωνιακά προεκλογικά παιχνίδια. Στην πατρίδα που γέννησε την Δημοκρατία δεν υπάρχουν πολίτες με ναζιστικά ένστικτα και μάλιστα στις ασθενέστερες οικονομικά τάξεις. Τον φασισμό του Μεταξά και την Δικτατορία των συνταγματαρχών δεν τα έστησαν οι φτωχολογιές       

 

Η Δημοκρατία μας κινδυνεύει από εμάς τους ίδιους. Από αυτούς που επικαλούνται την Δημοκρατία και τον Κοινοβουλευτισμό και την ίδια στιγμή ανέχονται την εκτεταμένη στην χώρα αδικία σε βάρος των ασθενέστερων. Αυτοί  που την ισότητα και την δικαιοσύνη στην υγεία και στην εκπαίδευση τις ποδοπατούν. Αυτοί που το περιβάλλον το θεωρούν επένδυση για τα φανς. Αυτοί που τις ανθρώπινες αξίες τις συνδέουν με το χρήμα και με αριθμούς.  

 

Τους κινδύνους θα τους βρείτε μέσα στη Βουλή και στη λειτουργία της. Στους 300 εκπροσώπους μας που όλοι εμείς τους ψηφίζουμε.