Η θυσία της Ιφιγένειας στην εποχή του Μητσοτάκη

Διαβάσαμε το παρακάτω σύντομο σχόλιο την καθηγήτριας Δέσποινας Σίνου για την “θυσία” των παιδιών που είπε ο κ. Μητσοτάκης και σας το μεταφέρουμε αυτούσιο.

“Την τελευταία φορά που το παιδί κάποιου θυσιάστηκε για να έχει το έθνος γρήγορες και ασφαλείς μεταφορές ήταν για να πάρουν μπρος τα πλοία εκστρατείας και να φτάσουν με ασφάλεια στην Τροία. Και το παιδί που θυσιάστηκε ήταν του κυβερνήτη κι όχι των άλλων. Κυρίως αυτή η θυσία ανήκει στη σφαίρα του μύθου. Αλίμονο αν συνέβαινε στην πραγματική ζωή.

Στην πραγματική ζωή, επικοινωνιακοί σύμβουλοι εξ Αμερικής, εμποτισμένοι με την προτεσταντική κουλτούρα και ηθική, μετά την αποτυχία του αφηγήματος της ατομικής και στη συνέχεια της καθολικής ευθύνης, ποντάρουν τώρα στο χαρτί της αλλότριας θυσίας για τον εξαγνισμό των χρόνιων αμαρτιών.

Όμως στη μεσογειακή κουλτούρα το παιδί, το δικό μας παιδί, είναι σημείο κομβικό, απόλυτο, ανυπέρβλητο. Σημείο μετατροπής. Από πρόβατο σε αγρίμι. Με τη σημερινή του απρέπεια, ο κυβερνήτης έκανε απέναντι στους οικείους των νέων θυμάτων των Τεμπών την πιο βαριά προσβολή, γιατί έθιξε το πιο μύχιο κομμάτι. Ακόμα και στο μύθο, το παιδί σώζεται στο τέλος από τη θυσία με άνωθεν παρέμβαση. Στη σημερινή ζοφερή πραγματικότητα, η άνωθεν παρέμβαση έρχεται καθυστερημένα, όχι για να σώσει αλλά για να επικυρώσει τη θυσία. Και δεν είναι τα παιδιά του κυβερνήτη στο βωμό αλλά τα παιδιά των άλλων. Πάντα τα παιδιά των άλλων…

Αυτή η βαθιά, κομβική, εντόσθια απρέπεια είναι και η αρχή του τέλους του κυβερνήτη.

Δέσποινα Σίνου: Αν. Κοσμήτορας Σχολής Νομικών, Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών Sorbonne Paris Nord