Το κείμενο αυτό περιγράφει μια εξέλιξη του πολέμου με δύο εναλλακτικά αποτελέσματα αλλά μία βέβαιη λύση.
Η προειδοποίηση της Ρωσίας πριν την έναρξη του πολέμου είχε δύο και όχι έναν αποδέκτη. Είχε την Ουκρανία υποστηρίζοντας την αυτονομία των ρωσόφωνων περιοχών αλλά κυρίως είχε το ΝΑΤΟ εξ αιτίας της επεκτατικής του πολιτικής. Ο πόλεμος ξεκίνησε αφού οι μεν Ουκρανοί θεωρούν τις αυτονομημένες περιοχές ουκρανική επικράτεια Το δε ΝΑΤΟ με την κάλυψη των Ουκρανών αρνήθηκε την αποστρατικοποίηση της Ουκρανίας και την μη επέκταση του σε αυτήν.
Ο πόλεμος συνεχίζεται εδώ και ένα χρόνο αποδεικνύοντας ότι τα κράτη του ΝΑΤΟ τον συντηρούν με την κάλυψη του ουκρανικού εθνικισμού, χρησιμοποιώντας τους Ουκρανούς ως μισθοφόρους αφού ολόκληρος ο εξοπλισμός τους αλλά και η μισθοδοσία τους καλύπτεται από τα κράτη του ΝΑΤΟ. Εάν δεν υπήρχε αυτή η υποστήριξη η Ουκρανία θα είχε πέσει.
Ο πόλεμος πλέον είναι πόλεμος ισορροπιών μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας και η εξέλιξη του εξαρτάται μόνο από τα κράτη του ΝΑΤΟ, αφού η Ρωσία σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να υποχωρήσει από τις ρωσόφωνες περιοχές που κατέλαβε. Στην Μαριούπολη θυσιάστηκαν χιλιάδες Ρώσοι στρατιώτες, πως θα φύγουν?.
Οι σημερινές ισορροπίες, ένα χρόνο μετά, που ενδεχόμενα θα συμπληρωθούν με την πλήρη κατάκτηση του Ντομπάς από τους Ρώσους που και εκεί θυσιάζονται χιλιάδες, αποδεικνύονται από τις μυστικές συνομιλίες μεταξύ των δύο αντιπάλων, από τα σενάρια που εξυφαίνονται ήδη στην Ουάσιγκτων, αλλά και την εθελοντική υποχώρηση των Ρώσων από το Χάρκοβο και μέρος της Χερσώνας.
Οι μόνες υποθετικές λύσεις που υπάρχουν όχι σήμερα αλλά μετά από αρκετό ακόμα χρόνο είναι:
Η πρώτη να συνεχιστεί η σημερινή ήπια κατάσταση με τοπικές εχθροπραξίες που θα εξαντλήσουν ψυχικά αλλά και οικονομικά τους Ουκρανούς (5 δις μηνιαία που δεν υπάρχουν) μέχρι να αποδεχθούν την στημένη πρόταση της Δύσης για την αποδοχή της σημερινής εδαφικής κατάστασης.
Η δεύτερη λύση είναι να αυξήσουν τα κράτη του ΝΑΤΟ στο έπακρον την υποστήριξη και την εξοπλιστική και οικονομική ενίσχυση της Ουκρανίας με αποτέλεσμα την ήττα της Ρωσίας δηλαδή μιας τεράστιας πυρηνικής δύναμης που εκ των πραγμάτων θα χρησιμοποιήσει το έσχατο όπλο της των πυρηνικών, (υπόνοιες υπάρχουν) αλλά μόνο στο έδαφος της Ουκρανίας και σε περιοχές μακράν των γειτονικών χωρών.
Το πρώτο σενάριο είναι το πλέον αισιόδοξο που για να γίνει αποδεκτό από τους Ουκρανούς, πέραν της ανθρώπινης εξάντλησης τους με συνέχιση των εχθροπραξιών απαιτεί α) την απομάκρυνση των σκληροπυρηνικών Ουκρανών που εύκολα γίνεται β) την εφαρμογή ενός τεράστιου σχεδίου Μάρσαλ της Δύσης για την ανοικοδόμηση της και την επιστροφή των εκατομμυρίων μεταναστών της, (λέγεται πάνω από 800 δις δολάρια, που ούτως ή άλλως θα επιστρέψουν στις τσέπες των δυτικών επενδυτών) και γ) φυσικά θα απαιτήσει την ένταξη της Ουκρανίας στην Ε.Ε. αλλά όχι στο ΝΑΤΟ.
Όσο για τον οικονομικό και ενεργειακό αποκλεισμό της Ρωσίας, αυτά είναι για τους θνητούς αφού το λαθρεμπόριο όπλων και καυσίμων ανθεί ανέκαθεν και ειδικά σε εποχές πολέμων και τα μαύρα λεφτά αποκλείεται να σταματήσουν, αφού αυτά ενισχύουν τις ελεγχόμενες από την Αμερική και Αγγλία τράπεζες και οικονομίες που τα αποθηκεύουν.