Ο συμπατριώτης μας Θοδωρής Χατζημιχαήλ σε ένα άρθρο του που με ιδιαίτερη λεπτότητα και ευστροφία προσδιορίζει την πολιτική ταυτότητα του αείμνηστου Τέλη και παράλληλα την αντιδιαστέλλει με την δική του ιδεολογική στάση καταλήγει στην πρόταση του να ονομασθεί το λιμάνι της Κω “Λιμάνι Τέλη Παυλίδη”
Κανείς από την Κω δεν αμφιβάλει ότι ο Τέλης έγραψε ιστορία στο πολιτικά χρονικά της πατρίδας μας και φυσικά κανένας από όλους εμάς , όπως και ο Θοδωρής δεν θα βρεθεί να αναφερθεί αδίκως για την ζωή και τα πεπραγμένα του εκλιπόντος
Όμως μια πρόταση για την απόδοση τιμών και μάλιστα αγαλμάτων και ονοματοθεσιών αμέσως μετά από μια έντονη συναισθηματική φόρτιση μάλλον δεν ανταποκρίνεται σε αντικειμενικά δεδομένα αλλά κυρίως σε συναισθηματικά που είναι φυσιολογικό να υπάρχουν.
Οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι δεν είναι τυχαία η επικρατούσα άποψη ότι τιμητικές διακρίσεις αυτού του εύρους και αυτή της σοβαρότητας όπως η πρόταση του κ. Χατζημιχαήλ δεν μπορεί να γίνονται εν ζωή ή μετά θάνατον πριν την παρέλευση τουλάχιστον τριών γενεών συγγενικών προσώπων και φυσικά αφού τεκμηριωθεί και παγιωθεί παγκοίνως η προσφορά του κάθε εκλιπόντος.
Το ειλικρινές κείμενο του κ. Χατζημιχαήλ με λεπτότητα φυσικά αλλά με απόλυτο καθαρό γραπτό λόγο αναδεικνύει το χάσμα που υπήρχε και υπάρχει μεταξύ της πολιτικής που εφάρμοζε ο αείμνηστος Τέλης με αυτήν της δικής του και μια ολόκληρης γενιάς συμπατριωτών μας και άρα ενισχύει την άποψη της χρονικής ωρίμανσης και αφαίρεσης καθε συναισθηματικής πλευράς αλλά και κάθε άλλης σκοπιμότητας.