Πάνω από 30 χιλιάδες εκπαιδευτικοί στις άγονες γραμμές της χώρας, σε απομακρυσμένα νησιά, σε ορεινά χωριά και μοναχικές κωμοπόλεις, σε τουριστικές περιοχές, οι αναπληρωτές νηπιαγωγοί, δάσκαλοι και καθηγητές αποτελούν το βασικό στήριγμα της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Κακοπληρωμένοι και με ελάχιστα εργασιακά δικαιώματα αναμένουν κάθε καλοκαίρι την τοποθέτησή τους για να πάρουν τη βαλίτσα τους και να φύγουν για τον τόπο όπου θα βρεθούν συνήθως για 8-9 μήνες, μέχρι τον επόμενο σταθμό.
Ο καθηγητής Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Γιώργος Μαυρογιώργος σε ένα πρόσφατο άρθρο του με τίτλο «Αναπληρωτές εκπαιδευτικοί: η επινόηση του βασανιστηρίου» αναρωτιέται «εάν υπάρχει πιο ταπεινωτική και πιο εξευτελιστική επώδυνη/ βάρβαρη/ εφιαλτική/ εξατομικευμένη/ ανταγωνιστική (: ο θάνατός σου η ζωή μου)/ σωφρονιστική εμπειρία βασανιστηρίου από το να είσαι σε καθεστώς αναμονής προκειμένου να εγγράφεσαι κάθε χρόνο σε μια λίστα κατάταξης και αναμονής για μία θέση προσωρινής απασχόλησης κι αυτό να επαναλαμβάνεται για πολλά χρόνια!».
Αυτή είναι η κατάντια του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Ενός συστήματος που είναι μοναδικό σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο αφού οι πολιτικοί όχι μόνο συντηρούν την φροντιστηριακή παραπαιδεία που επιβεβαιώνει την ανισότητα μεταξύ των φτωχών και των πλουσίων αλλά παράλληλα προωθούν την ιδιωτική εκπαίδευση αφού ολοένα και περισσότερο απαξιώνουν την δημόσια εκπαίδευση με χαρακτηριστικό παράδειγμα την ομηρία χιλιάδων αναπληρωτών εκπαιδευτικών.
Δάσκαλοι που θα διδάξουν τα παιδιά μας, με μια βαλίτσα στο χέρι, να ψάχνουν να βρουν σπίτι να μείνουν και να ξεκινούν τα όνειρα τους από την Κομοτηνή που μένουν μόνιμα για να βρεθούν στην Κάρπαθο την μια χρονιά και την άλλη ένας Θεός ξέρει που.
Και να έρχεται ο υφυπουργός Παιδείας κ. Συρίγος μόλις προχθές να λέει στους Δημάρχους των τουριστικών περιοχών τα εξής καταπληκτικά για την δυσκολία εξεύρεσης στέγης των αναπληρωτών: “Μιλάμε για πλούσιους δήμους που βγάζουν αρκετά χρήματα από τον τουρισμό. Ως εκ τούτου τα προβλήματα αυτά (στέγης αναπληρωτών) καλό θα είναι να αντιμετωπίζονται από τις τοπικές κοινωνίες. Ας έχουμε κατά νου ότι το κράτος πατερούλης δεν μπορεί να λύσει όλα τα προβλήματα από την Αθήνα”!!!
Αυτά λένε οι υπουργοί της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Αυτή είναι η εκπαίδευση στην Ελλάδα! Μια εκπαίδευση που είναι για αυτούς που έχουν το χρήμα και τα μέσα. Που η εκπαίδευση από εργαλείο προόδου της χώρας μετατρέπεται σε μέσο υποταγής και δουλείας αφού συστηματικά απαξιώνει τον δημόσιο δάσκαλο και παράλληλα θάβει οριστικά τον πλούτο που κρύβουν τα παιδιά των αδύνατων οικονομικά οικογενειών.