Ιδρύθηκε στην Κω ένα πολυιατρείο στο οποίο έρχονται κατά καιρούς γιατροί διαφόρων ειδικοτήτων, εξετάζουν τους ασθενείς μισή ή μία ώρα και αναλόγως τους στέλνουν στα νοσοκομεία ή τις ιδιωτικές κλινικές των Αθηνών! Άγνωστοι γιατροί σε άγνωστους ασθενείς χωρίς έστω και την παραμικρή γνώση των οικογενειακών καταβολών.

Λες και δεν μπορούσαν οι γιατροί τις Κω να εξετάσουν τους ασθενείς και να τους παραπέμψουν στα νοσοκομεία της Ρόδου ή των Αθηνών! Λες και δεν μπορούσε το νοσοκομείο μας να συμβληθεί με δύο μεγάλα νοσοκομεία των Αθηνών!

 

Είναι μια μικρή εικόνα της κατάντιας στην οποία βρίσκεται η Κως σε όλες τις κοινωνικές δραστηριότητες. Σε όλους τους επιχειρηματικούς κλάδους.

 

Και αντί να συσπειρωθεί η κοινωνία και να αντιδράσει στην επέλαση των ανωνύμων, από τους άγνωστους επενδυτές των μεγαλοξενοδοχείων μέχρι την αδύναμη οικογενειακή επιχείρηση που κινδυνεύει, παραμένουμε απαθείς και άμοιροι ευθυνών.

 

Καταστρέφεται το περιβάλλον. Μειώνεται και αλλοιώνεται ο ντόπιος πληθυσμός, Επελαύνουν τα αρπακτικά και οι αρπαχτές κάθε είδους, από τον πολιτισμό μέχρι την υγεία και κανείς δεν αντιδρά. Τα δρομάκια και τα σκουπίδια μας ενδιαφέρουν.

 

Ποιός Ιατρικός Σύλλογος. Ποιός Εμπορικός Σύλλογος. Ποιός Δικηγορικός Σύλλογος. Ποιοί επιστημονικοί και συνδικαλιστικοί φορείς. Όλοι κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου.

 

Να αντιδράσουν. Δηλαδή να σκύψουν το κεφάλι τους και να στύψουν το μυαλό τους για μια νέα συλλογικότητα. Για επιμόρφωση. Για κατάρτιση. Για απόκτηση των γνώσεων της νέας εποχής και πως αντιμετωπίζονται τα φαινόμενα της σήψης και της διάλυσης των κοινωνιών.

 

Μια κοινωνία με έναν πλασματικό και εφήμερο πλούτο. Και με εκατοντάδες νέους και νέες που σπουδάζουν και στο τέλος συμπληρώνουν τις κενές θέσεις των τουριστικών επιχειρήσεων και τα ντελίβερι της εκπαίδευσης. Ο καθένας στην μίζερη γωνίτσα του. Μέχρι να τον φάει και αυτόν η μαρμάγκα της αρπαχτής ή του επενδυτή, ως υπαλληλίσκος.