Εάν νομίζετε ότι τα μισάωρα που αφιερώνουν καθημερινά τα κυβερνητικά κανάλια και οι μεγαλόστομες παρόλες που εκστομίζουν οι κυβερνητικοί παράγοντες αφορούν την διένεξη Ελλάδος – Τουρκίας τότε μάλλον δεν έχετε διαβάσει ιστορία.
Όταν οι ανίκανοι πολιτικοί αντιλαμβάνονται ότι το έδαφος φεύγει κάτω από τα πόδια τους. Όταν δηλαδή ο λαός τους αποχαιρετά. Τότε στήνεται το παιχνίδι του φόβου εξ αιτίας των εθνικών κινδύνων από τους κακούς Τούρκους και της περηφάνιας εξ αιτίας της θωράκισης, αλλά και της στρατιωτική ισχύος στα οποία οι ίδιοι επένδυσαν!!
Τα ίδια στην Ελλάδα του Μητσοτάκη, τα ίδια και στην Τουρκία του Ερντογάν!
Λες και θα γίνει πόλεμος, όταν είναι παγκοίνως γνωστό ότι την μπαγκέτα της διεθνούς ορχήστρας του πολέμου και της ειρήνης την κρατά η Αμερική. Όταν είναι σε όλους γνωστό ότι εάν θα γίνει σύρραξη τοπική ή ευρύτερη θα οφείλεται αποκλειστικά στα συμφέροντα τρίτων και όχι στα ελληνικά ή τα τουρκικά.
Απλά την υπογραφή ενός τοπικού ή γενικευμένου πολέμου θα την βάλει ο εθνικισμός, αυτή θα είναι η αφορμή γιατί την αιτία ποτέ δεν θα ψάξουν να την μάθουν.
Ο εθνικισμός όμως που τον τροφοδοτούν τελευταία και ο Ερντογάν και ο Μητσοτάκης πολλές φορές ξεπερνά τα όρια της επικοινωνιακής πολιτικής και τότε γίνεται επικίνδυνος και καταστρεπτικός.
Τότε μην νομίζετε ότι από ένα γεγονός κάποιου θερμοκέφαλου εθνικιστή ή κάποιου με τοπικά συμφέροντα υποκινητή ότι θα νικήσουμε. Ότι τα ραφάλ και οι φρεγάτες θα μας σώσουν. Σίγουρα οι αμερικάνοι θα επέμβουν. Αλλά μέχρι τότε η συμφορά και οι καταστροφές και στις δύο πλευρές θα είναι οι ίδιες. Ο θάνατος και στις δύο πλευρές θα είναι ο ίδιος. Χαροκαμένες μάνες και στις δύο πλευρές θα υπάρχουν.
Και αυτοί που θα χαίρονται θα είναι και πάλι οι δανειστές της ανοικοδόμησης και οι βιομηχανίες των οπλικών συστημάτων για την ατέλειωτη ανά τους αιώνες μάχη του εθνικισμού που υποκρύπτει οικονομικά συμφέροντα.
Η ποιότητα του πολιτικού αποδεικνύεται στα έργα της ειρήνης και όχι στα λόγια του πολέμου.