Στην χώρα μας οι θέσεις εργασίας στον τουριστικό κλάδο είναι περισσότερες από 500 χιλιάδες.  Και τα κενά που υπάρχουν σήμερα με αποτέλεσμα την δυσλειτουργία του είναι 50 χιλιάδες.

 

Είναι ένα πρόβλημα που εάν δεν αντιμετωπισθεί με σοβαρές πολιτικές τότε αυτό το πρόβλημα θα επαναλαμβάνεται με τραγικό αποτέλεσμα στην ποιότητα και στην βιωσιμότητα του τουριστικού κυκλώματος και της οικονομίας της χώρας.

 

Κάποιοι θεωρούν ότι η λύση της εξεύρεσης υπαλλήλων του επισιτιστικού τομέα είναι η πρόσφυγες και οι μετανάστες. Μάλιστα καταγράφονται και θεωρίες για την απορρόφηση τους με μαθήματα εκπαίδευσης και συμπεριφορών.

 

Κανένας δεν θα βρεθεί να κατονομάσει τις πραγματικές αιτίες του ελλείμματος των θέσεων εργασίας που προέρχονται η πρώτη από τις πολιτικές της κυβέρνησης των δύο χρόνων της πανδημίας και η δεύτερη από τις πρακτικές των επιχειρηματιών του ίδιου του κλάδου.

 

Γιατί όταν τα επιδόματα ανεργίας στην ουσία ήταν επιδόματα πείνας, τότε είναι βέβαιο ότι ένας μεγάλος αριθμός υπαλλήλων του τουριστικού κλάδου θα αναζητούσε άλλους τομείς εργασίας, πράγμα που έγινε.

 

Και γιατί όταν οι μισθοί των υπαλλήλων. οι ώρες εργασίας και η διαμονή σε παραπήγματα μοιάζουν με συνθήκες γαλέρας, τότε είναι βέβαιο ότι θα ξεκινήσει η αναζήτηση καλύτερων συνθηκών εργασίας και αμοιβής.

 

Όσοι πιστεύουν ότι το πρόβλημα θα καλυφθεί από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες κάνουν τεράστιο λάθος. Αγνοούν ότι και αυτοί είναι άνθρωποι.  Και όσοι δεν καταλαβαίνουν ότι σε λίγα χρόνια θα βρεθούν σε δυσχερέστερη θέση,  εάν δεν αναθεωρηθεί πλήρως το καθεστώς της εργασίας στον τουριστικό τομέα, υπέρ των εργαζομένων και του σεβασμού της εργασίας τους και τις προσωπικότητα τους , αγνοούν την ανθρώπινη εξέλιξη.