Δήμος Κω. Απορίες για τα Μνημόνια συνεργασίας και τις προγραμματικές συμβάσεις.

Τελευταία μας έχουν προκύψει τα μνημόνια συνεργασίας.  Μνημόνιο με την Περιφέρεια για το ΔΙΙΚΩ. Μνημόνιο με την Ιατρική της Λάρισας. Μνημόνιο για το ΕΠΑΛ. Μνημόνιο με το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής. Μνημόνιο με το ΤΕΕ για τον Ναυτικό Όμιλο. Μνημόνιο για το Κτηματολόγιο. Παράλληλα έχουμε και δεκάδες προγραμματικές συμβάσεις του Δήμου με την αναπτυξιακή εταιρεία δύο υπαλλήλων.

 Τα ερωτήματα είναι απλά και αφορούν την ίδια την υπόσταση του Δημοτικού Οργανισμού και των υπηρεσιών του που ενδιαφέρει όλους μας. Άραγε αποδυναμώνονται ή ενισχύονται. Προκύπτουν μακροπρόθεσμα οφέλη ή είναι πομφόλυγες που θα σβήσουν.

Για παράδειγμα αναφέρουμε το αποτέλεσμα του μνημονίου με το ΤΕΕ για την ανάπλαση της περιοχής του Ναυτικού Ομίλου όπου αυτό που είδαμε και γελάσαμε ήταν γήπεδα γκολφ, αφού αγνοήθηκαν οι τεχνικές μας υπηρεσίες! Ή διαβάζοντας το Μνημόνιο για το ΕΠΑΛ που αφορά εξ ολοκλήρου το Υπουργείο Παιδείας που απουσιάζει και το οποίο μνημόνιο σχετίζεται με μια μελέτη την οποία θα μπορούσε να συντάξει ή να αναθέσει μόνος του ο Δήμος.

Πολλά μπορούμε να πούμε για το περιεχόμενο όλων αυτών των μνημονίων και των συμβάσεων αλλά το σπουδαιότερο που αποσιωπάται είναι ότι όλα αυτά οδηγούν μετά βεβαιότητας στην απαξίωση και στο αδυνάτισμα των κεντρικών υπηρεσιών του Δήμου, των υπηρεσιών προγραμματισμού και των οικονομικών, τεχνικών και διοικητικών του υπηρεσιών.

Αδυνατούμε να κατανοήσουμε γιατί ο Δήμος υπογράφει μνημόνια με φορείς μακράν ή αδύνατους και για υπηρεσίες που μπορεί να διεκπεραιώσει ο ίδιος. Αδυνατούμε να κατανοήσουμε γιατί μελέτες και έργα που θα μπορούσε να προώθηση ο ίδιος ο Δήμος ανατίθενται σε ανύπαρκτες υπηρεσίες τρίτων ή στο κράτος για τα πολεοδομικά θέματα . Αδυνατούμε να κατανοήσουμε γιατί μεταφέρονται σημαντικές πιστώσεις από τον Δήμο σε τρίτους με αποτέλεσμα την φυγή των στελεχών του.

Αντιλαμβανόμαστε πλήρως την εχθρική πολιτική της Κυβέρνησης απέναντι των Δήμων και την άρνηση της να ενισχύσει με στελεχιακό δυναμικό την Αυτοδιοίκηση. Αυτή όμως η πολιτική απαξίωσης των αυτοδιοικητικών θεσμών δεν μπορεί να έχει συμμέτοχους και τους ίδιους τους Δήμους που συμβάλουν με τις συμβάσεις και τα μνημόνια  στην αποσύνθεση του σκληρού πυρήνα του Δήμου μας, καθιστώντας τον όμηρο των οικονομικών συμφερόντων και ευάλωτο στα πάσης φύσεως οικονομικά συμφέροντα..