Πληροφορηθήκαμε ότι στην επίσκεψη των δύο υπουργών της κυβέρνησης Μητσοτάκη στο νοσοκομείο μας οι επισκέπτες  δεν συναντήθηκαν με τους εκπροσώπους των εργαζομένων σε αντίθεση με την κυρία υπουργό που όπως γράφτηκε επισκέφτηκε τα τμήματα και συνομίλησε με το υγειονομικό και νοσηλευτικό προσωπικό τους!

 

Η εξουσία επισκέφτηκε τον λαό, τους υπηκόους, και ήταν φυσικό να μην δεχτεί απέναντι της την πραγματική λαϊκή εξουσία που πηγάζει από την οργάνωση και την συλλογικότητα των μελών της, αλλά να συνομιλήσει αφ’ υψηλού με έναν, έναν ξεχωριστά.

 

Ήταν τις πρώτες ημέρες του κορονοϊού που μας παρότρυνε η κ. Μαρέβα να χειροκροτούμε τους ήρωες. Οι μέρες που η γυμνή εξουσία περίμενε τους στρατιώτες να θυσιαστούν και τους εμψύχωνε με παλαμάκια.

 

Και τώρα που πέρασαν τα δύσκολα εξ αιτίας αυτών των στρατιωτών αφού η εξουσία δεν τους στήριξε, αλλά τους εγκατέλειψε στην μοίρα ενός άθλιου νοσοκομείου για το οποίο τρίζουν τα κόκαλα του πατέρα της Ιατρικής, σίγουρα τους φοβάται!

 

Γιατί το να μην κοιτάζεις κατάματα την οργανωμένη εκπροσώπηση των εργαζομένων είναι φόβος αφού γνωρίζεις πολύ καλά ότι και στην αρχή της πανδημίας και τώρα η δύναμη είναι σε αυτούς και όχι στην κυβερνητική εξουσία.

 

Απλά οι εποχές άλλαξαν  Το συνδικαλιστικό κίνημα ηττήθηκε και στην συνείδηση των εργαζομένων απαξιώθηκε. Όχι εξαιτίας τους αλλά γιατί απέναντι τους βρέθηκαν ισχυρότερες δυνάμεις, ποιό επιτήδειες, παγκόσμια πέρα από την χώρα.

 

Το δυστύχημα είναι ότι θα έρθει η μέρα που και πάλι η κυβερνητική εξουσία θα ζητήσει την στήριξη των εργαζομένων, αλλά τότε δεν θα υπάρχει οργανωμένο κίνημα, αλλά όχλος τρομοκρατημένος και παραδομένος στις διαθέσεις της απληστίας των κερδοσκόπων.