Όσοι παρακολουθούν τα γεγονότα στην τοπική πολιτική σκηνή και καταγράφουν θέματα και ημερομηνίες είναι βέβαιο ότι θα γελάνε. Και λέμε θα γελάνε και όχι θα θλίβονται γιατί και αυτοί οι λίγοι σίγουρα έχουν βολευτεί στην ηρεμία τους.

Το 2011 και η τριετία της δημαρχίας Καίσερλη ήταν η εποχή των συνεργατικών, της RAYANAIR και του μόλου των κρουαζιερόπλοιων.

Σήμερα θα ασχοληθούμε με τον μόλο κρουαζιερόπλοιων όχι γιατί ενδιαφερόμαστε για την κατασκευή του αλλά για να αναδείξουμε το πρόβλημα μιας κοινωνίας που παρασύρεται, που ευκόλως πείθεται και φυσικά ξεχνά.

Χαμός λοιπόν τότε με τον μόλο των κρουαζιερόπλοιων. Μέσα στην οικονομική κρίση φάνηκε ως μάνα εξ ουρανού. Άλλωστε είναι και αναγκαίος.

Δεν περνούσε ημέρα που να μην απαιτούσαν κάποιοι από την Δημαρχία την κατασκευή του. Ήταν ο μεγάλος στόχος!

Ανέλαβε τότε ο πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου, ο Μιλτιάδης Φάκκος. Συνεργάστηκε με λιμενολόγους, υποχρεώθηκε, και μέσα σε δύο χρόνια κατόρθωσε να ολοκληρώσει την μελέτη.

Και όχι μόνο αυτό. Συγκέντρωσε και 3,5 εκατομμύρια ευρώ για την κατασκευή του.

Έφυγε ο Φάκκος και ο Καίσερλης και ο μόλος ξεχάστηκε. Οι φωνές σταμάτησαν. Η κοινωνία άλλαξε κατεύθυνση. Καμία υποχρέωση, καμία συνέχεια.

Ακόμα και τα 3 εκατομμύρια ευρώ του κ. Φάκκου αμφιβάλουμε εάν υπάρχουν στο ταμείο!

Τα ίδια και για την επέκταση της μαρίνας. Σχεδόν τελειωμένη η μελέτη την εποχή του προέδρου Μαρκόγλου και του αείμνηστου Αθανασίου. Και αυτή στα συρτάρια της λήθης μιας κοινωνίας ευκολόπιστης και χειραγωγημένης.