Εάν μελετήσουμε τις ανθρώπινες συμπεριφορές στην μικρή μας κοινωνία και τις χωρίσουμε σε ομάδες θα δούμε ότι την πλειοψηφία την κατέχουν οι άνθρωποι του μέτρου. Ελάχιστοι είναι εκείνοι οι ντόπιοι που υπερβάλουν και γίνονται πλεονέκτες και ζητάνε όλο και περισσότερα. Η κοινωνία της Κω είναι κοινωνία του μέτρου.
Και όμως αυτή η κοινωνία αποδέχεται για δύο λόγους την υπερβολή από εξωγενείς παράγοντες με αποτέλεσμα να χάνεται το μέτρο εις βάρος των πολιτών και της κοινωνίας.
Στην Κω γιατί την ανάπτυξη και τα εργαλεία της τα κατέχουν άλλοι και γιατί μέσω της προπαγάνδας αποδεχθήκαμε τα τερατουργήματα της δήθεν ανάπτυξης πιστεύοντας ότι θα γίνουμε ο πρώτος προορισμός, ότι θα γίνουμε μεγάλοι! Μόνο που μεγάλοι γίνονται αυτοί που έχουν το χρήμα και την απληστία. Αυτοί εξουσιάζουν και αυτοί διαθέτουν τις σειρήνες, με τα κάθε είδους παπαγαλάκια τους
1. Χάσαμε το μέτρο γιατί την χωροταξία και τις επενδύσεις τις καθορίζει η κυβέρνηση. Το περιβάλλον είναι της κυβέρνησης. Την υγεία και την εκπαίδευση τις ελέγχει απόλυτα. Και τι απομένει να διαχειριστεί αυτή η κοινωνία: Το μάζεμα των σκουπιδιών, και αυτό με κανόνες και χρήματα τις κυβέρνησης. Όλες τις χαμαλοδουλειές με έλεγχο και χρήματα της κυβέρνησης!
2. Χάσαμε το μέτρο γιατί οι φωνές κάποιων επιστημόνων και λίγων πολιτών για τους κινδύνους που εγκυμονεί στην κοινωνία και στο περιβάλλον η τρομακτική αύξηση των μεγεθών, εξαφανίστηκαν και πνίγηκαν στην καταιγίδα της καθημερινής προπαγάνδας για επενδύσεις και για χρήμα, για κατασκευές και για εκατομμύρια τουρίστες.
Αυτήν λοιπόν την κοινωνία του μέτρου, την συντηρητική αλλά και προοδευτική κοινωνία, είναι που φοβάται το σύστημα της απληστίας, γιατί αυτή η τοπική κοινωνία είναι η μόνη που μπορεί να μπει ανάχωμα στις ορέξεις της υπερεκμετάλλευσης και της λεηλασίας των ανθρώπων και της γης.
Αυτή η κοινωνία είναι το αδύνατο σημείο της, αυτήν φοβάται, και για να την παροπλίσει, να την αποκοιμίσει και να την μετατρέψει σε ισχυρό χαρτί της, χρησιμοποιεί τα δύο όπλα που διαθέτει λόγω του χρήματος.
Το συγκεντρωτικό σύστημα διακυβέρνησης που εύκολα ελέγχεται και υπακούει, αφαιρώντας την τεράστια δύναμη του πολίτη και της κοινωνίας να αποφασίζει για την ζωή του. Και τους τεράστιους μηχανισμούς της επικοινωνίας και της προπαγάνδας για να αφοπλίσει την κοινωνία από προβληματισμούς και τάσεις αντίδρασης.
Η κοινωνία λοιπόν είναι το ισχυρό και το αδύνατο σημείο του συστήματος εξάρτησης. Ισχυρό όταν ποδηγετείται και αδύνατο όταν είναι ελεύθερο και ανεξάρτητο. Μόνο σ’ αυτήν θα πρέπει να ελπίζουμε και να στηριζόμαστε εάν θέλουμε να νικήσουμε.