Λες και ήταν χθες όταν ο αείμνηστος Γιώργος Κυπριώτης ξεκίνησε να κτίζει το πρώτο ξενοδοχείο του.
Λες και ήταν χθες όταν γνωρίσαμε τον άνθρωπο μεγαλοξενοδόχο, τον δοτικό και τον μεγαλόψυχο. Τον δικό μας άνθρωπο, του ποδοσφαίρου και της κοινωνίας.
Ήταν μαζί και με τόσους άλλους που ξεκίνησαν τον δικό μας τουρισμό, από την Καζέρμα στις ομπρέλες, στα ενοικιαζόμενα, στα μικρά ξενοδοχεία, στις ντισκοτεκ. Οι δικοί μας άνθρωποι.
Δυστυχώς τόσο γρήγορα αλλάζουν τα πάντα και κυρίως αλλάζει η κοινωνία και η συμμετοχή της στον πλούτο του νησιού της.
Όσοι παρακολουθούν τις εξελίξεις και όσοι μπορούν να δουν το μέλλον, το γρήγορα μέλλον, σίγουρα θα κλαίνε με αυτές τις αναμνήσεις, αλλά προς Θεού δεν θα πρέπει να αισθάνονται ένοχοι.
Όχι, αγαπητοί μας φίλοι, δεν τα φάγαμε όλοι μαζί. Μας την στήνουν την δουλειά γιατί τους εμπιστευόμαστε.
Βλέπουμε τι γίνεται στο Ελληνικό της Lamda με τους δικούς τους νόμους, τους ουρανοξύστες, τις πολυτέλειες και εμείς καμαρώνουμε γιατί εκεί μας λένε ότι θα γίνει το μεγαλύτερο πάρκο της Ευρώπης! Στο Ελληνικό για τους λεφτάδες που δεν τα φάγανε.
Δώσαμε στον λύκο να φυλάει τα πρόβατα. Δώσαμε να συντάξει το χωροταξικό σχέδιο του νησιού μας η κυβέρνηση του Άδωνη και εμείς εδώ εάν δεν κινητοποιηθούμε, εάν δεν συμμετάσχουμε, εάν δεν πούμε όχι σε άλλα ξενοδοχεία και μεγαθήρια, εάν δεν απαιτήσουμε αυτά που ακόμα έμειναν και θέλουν να μας κλέψουν, τότε πολύ πιο γρήγορα τα Μετροπόλιταν κέντρα υγείας και τα Κυπριώτης – Μαϊάμι θα μας ξαποστείλουν.