Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η γέννηση του Θεανθρώπου ήταν η αρχή μιας τεράστιας κοινωνικής και πνευματικής αλλαγής που επηρέασε το ένα τρίτο σχεδόν της υφηλίου.
Η αγάπη προς τον συνάνθρωπο και ειδικά τον αδύνατο και η πίστη στον ένα ελεήμονα Θεό προσέδωσε ένα νέο ουσιώδες και μοναδικό περιεχόμενο στην ύπαρξη του ανθρώπου, σε μιά εποχή βαρβαρότητας και κενότητας.
Οι εποχές από τότε ήταν φυσικό να αλλάξουν τρομακτικά, πράγμα που θα επέβαλε την ανάγκη προσαρμογής της αποστολής της εκκλησίας μας στα νέα δεδομένα
Στην Ελλάδα που είναι βαθειά θρησκευόμενη, αλλά και στην Χριστιανοσύνη γενικά, ποτέ δεν υπήρξε σε ευρύ επίπεδο ένας διάλογος που θα καθόριζε τις σύγχρονες αντιλήψεις και θα επέλυε προβληματισμούς που τίθενται καθημερινά
Θέματα που πραγματικά καίνε, όπως η σχέση κράτους και εκκλησίας, της ισότητας του ισχυρού με τον αδύνατο, της αγαθοεργίας με την υποχρέωση συνεισφοράς, της πνευματικότητας με την υλιστική πρακτική, θα έπρεπε να μπουν στο υπαρκτό τραπέζι της επίλυσης τους.
Η γέννηση του Θεανθρώπου πράγματι ήταν μία ρήξη θεόσταλτη στα κακώς κείμενα της εποχής εκείνης, όμως αλίμονο εάν περιμένουμε να δούμε την ολοκληρωτική καταστροφή από αυτά που συμβαίνουν γύρω μας για να μας ξανα επισκεφτεί και να μας σώσει ο Θεός.
Η εκκλησία στην σημερινή εποχή δεν μπορεί να κρύβεται υποκριτικά πίσω από τις αγαθοεργίες και τις ευσπλαχνίες των εχόντων. Ούτε να επαναπαύεται στα διδάγματα των φωτισμένων τις προ 2021 ετών εποχής.
Καλές γιορτές Καλά Χριστούγεννα.